Η συμφωνία που συνήψαν ευρωπαϊκές και αφρικανικές χώρες για την ανάσχεση των ροών μεταναστών που διέρχονται από τη Λιβύη δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της κακομεταχείρισης που υφίστανται οι άνθρωποι αυτοί, τονίζει σε άρθρο του ο ύπατος αρμοστής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα Ζέιντ Ράαντ αλ-Χουσέιν.

Στις 28 Αυγούστου, οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Λιβύης, του Τσαντ και του Νίγηρα κατέληξαν σε ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της παράνομης διακίνησης ανθρώπων και για τη στήριξη των χωρών που προσπαθούν σκληρά να περιορίσουν τη ροή ανθρώπων που διασχίζουν την έρημο και την Μεσόγειο.

Ο Ζέιντ υπογράμμισε πως είναι σημαντικό ότι η συμφωνία που συνήψαν οι χώρες αυτές στο Παρίσι αναγνώριζε την ανάγκη εξεύρεσης μιας συνολικής λύσης.

«Όμως είναι εξαιρετικά τρωτή αναφορικά με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών που βρίσκονται εντός της Λιβύης και επιβαίνουν σε πλοιάρια, ενώ δεν προβλέπει τίποτε για την επείγουσα ανάγκη εξεύρεσης εναλλακτικών απέναντι στην αυθαίρετη κράτηση ευάλωτων ατόμων», υπογράμμισε ο αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών σε άρθρο του που δημοσίευσε ο Οργανισμός.

Όπως μετέδωσε το Reuters, το γραφείο του Ζέιντ έδωσε τον περασμένο Δεκέμβριο στη δημοσιότητα μια έκθεση για τις κακομεταχειρίσεις που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες σε κέντρα κράτησης στη Λιβύη, «αλλά η μνήμη είναι κοντή όταν τα γεγονότα δεν βολεύουν», έγραψε.

Από την ημερομηνία δημοσίευσης της έκθεσης και έπειτα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί, με ένα εξαιρετικά μεγάλο αριθμό καταγγελιών και αναφορές για σορούς «στην έρημο, στο δάσος, σε παραλίες». Τα νεκροτομεία της Λιβύης έχουν γεμίσει, είπε χαρακτηριστικά.

Πέρα από τις οικογένειες που περιμένουν να μάθουν για την τύχη των συγγενών τους που αγνοούνται, σχεδόν κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται, πρόσθεσε.

Όπως δήλωσε, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται ενώπιον ενός ηθικού και νομικού διλήμματος, επειδή βασίζεται στη συνεργασία με τη λιβυκή ακτοφυλακή και υποβαθμίζει τις κακομεταχειρίσεις, όπως η εκτόξευση πυρών ενάντια σε εργαζομένους ανθρωπιστικών οργανώσεων που επιχειρούν για τη διάσωση μεταναστών.

«Ένας ακτοφύλακας που κάποιες φορές διασώζει μετανάστες που βρίσκονται σε κίνδυνο – κάποιες άλλες όμως όχι. Όπως ομάδες πολιτοφυλακής στις παράκτιες περιοχές, έτσι και ακτοφύλακες ενίοτε χτυπούν, ληστεύουν, ακόμη και πυροβολούν μετανάστες που αναχαιτίζουν», σημείωσε.