Πρόκειται για την πόλη η οποία είχε αποκτήσει μεταξύ του 2008 και του 2011 τον διόλου ζηλευτό τίτλο της «παγκόσμιας πρωτεύουσας των ανθρωποκτονιών». Ο λόγος για την πόλη του Μεξικού, Σιουδάδ Χουάρες.
Τα ποσοστά δολοφονιών άρχισαν να πέφτουν από το 2012, ωστόσο τα υψηλά ποσοστά βίας έχουν μακροπρόθεσμες ψυχολογικές επιδράσεις στους κατοίκους και ιδιαίτερα στους νέους, όπως μεταδίδει η Irene Caselli για λογαριασμό του BBC.
Βρίσκεται στα σύνορα με τις ΗΠΑ και λόγω της θέσης της αποτελεί το μεγαλύτερο κέντρο λαθρεμπορίου και διακίνησης ναρκωτικών του Μεξικού. Το τοπικό καρτέλ, που εκτιμάται ότι είναι από τις μεγαλύτερες εγκληματικές οργανώσεις στον κόσμο, διακινεί το 50% των ναρκωτικών προς τις ΗΠΑ.
Ο εικονιζόμενος Luis Mercado ήταν μόλις 16 ετών όταν βίωσε για πρώτη φορά κρίση πανικού.
Συνέβη κατά τη διάρκεια του διαλείμματος στο σχολείο του. Ένιωσε την ανάγκη να τρέξει μακριά και να κρυφτεί, βρήκε καταφύγιο στις τουαλέτες του σχολείου και άρχισε εκεί να κόβει με αιχμηρό αντικείμενο τον εαυτό του. Μια πράξη που έγινε ανεξέλεγκτη συνήθεια, μέχρι που βίωσε και μια δεύτερη κρίση άγχους.
Η οικογένειά του, όπως και εκατοντάδων άλλων, έχει επηρεαστεί άμεσα από τη βία των καρτέλ που ευθύνονται για πάνω από 10.000 δολοφονίες, τις χρονιές 2008-2011. Ο Luis από πολύ νέος, είχε γίνει μάρτυρας και άλλων βίαιων περιστατικών: Ήταν 11 ετών όταν η μητέρα του δολοφόνησε τον πατέρα του… Ένα βράδυ, πριν πέντε χρόνια, ο Luis είχε αποπειραθεί να βάλει τέρμα στη ζωή του, αλλά δεν μπόρεσε. «Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί συνεχίζω αν και νιώθω τόσο φοβισμένος. Αναρωτιέμαι γιατί δεν το έκανα».
Ο Luis αποτελεί μέρος ενός ολοένα και αυξανόμενου αριθμού κατοίκων της Σιουδάδ Χουάρες, που έχουν προσπαθήσει να αφαιρέσουν τη ζωή τους. Ένας στους τέσσερις ντόπιους, έχει αποπειραθεί και ένας στους δέκα το έχει πράξει, σύμφωνα με μελέτη του Οικογενειακού Κέντρου για την Ένταξη και την Ανάπτυξη (UACJ). Νεαροί άνθρωποι, ηλικίας από 15 έως 29, είναι εκείνοι που προχωρούν στο απονενοημένο διάβημα, όμως μαρτυρούν οι αριθμοί από στατιστικά στοιχεία.
«Υπάρχει η αίσθηση ότι η ζωή δεν έχει την ίδια αξία, όπως πριν», λέει ο καθηγητής ψυχολογίας Oscar Armando Esparza Del Villar. «Όταν ζεις σε μια κοινωνία με αυτή την κουλτούρα, όπου η ζωή δεν έχει αξία, η αυτοκτονία μπορεί να φαίνεται σαν μια από τις επιλογές για όσους έχουν συμπτώματα κατάθλιψης ή προβλήματα στη ζωή τους».
