Ο άνθρωπος που επέζησε από εφτά χτυπήματα κεραυνού και τελικά… αυτοκτόνησε

Για κάποιους το εφτά θεωρείται τυχερός αριθμός, αν και ο Ρόι Σάλιβαν, ο «δασοφύλακας-σπινθήρας», θα διαφωνούσε κάθετα με ένα τέτοιο ενδεχόμενο! Φύλακας σε αμερικανικό εθνικό δρυμό, ο τύπος ήταν ο καλύτερος αγωγός του ηλεκτρισμού, καθώς ο κεραυνός τον τίμησε εφτά φορές κι εκείνος επιβίωσε από όλες. Εξαιτίας του αστρονομικού χαρακτήρα του αριθμού αλλά και του γεγονότος ότι κανείς δεν είδε το φαινόμενο (παρά μόνο τις συνέπειες), κάποιοι έσπευσαν να αμφισβητήσουν την ιστορία του. Τα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες τούς έκλεισαν ωστόσο το στόμα, επιβεβαιώνοντας τις διηγήσεις του και αποδίδοντάς του τον τίτλο του ανθρώπου που επιβίωσε από τα περισσότερα χτυπήματα κεραυνού! Αυτή είναι η ιστορία του και ολίγη από στατιστική…

Ο ρέιντζερ Ρόι Σάλιβαν

Όταν ένας πρώην δασοφύλακας του Εθνικού Πάρκου Σεναντόα, κοντά στην Ουάσιγκτον, αυτοκτόνησε με πυροβολισμό το 1983, στα 71 του χρόνια, οι εφημερίδες έγραψαν απλώς πως το κίνητρο ήταν η ερωτική απογοήτευση. Τίποτα το παράξενο ή το μυστήριο δεν είχε η ζωή του για τον Τύπο, μόνο που σύντομα έγινε σαφές ότι ο ηλικιωμένος άντρας από τη Βιρτζίνια των ΗΠΑ ήταν κάτοχος Ρεκόρ Γκίνες. Και μάλιστα ενός από τα πλέον ιδιαίτερα ρεκόρ όλων των ιστορικών εποχών! Κανείς άλλος δεν είχε χτυπηθεί ποτέ από τόσους κεραυνούς (ή είχε ζήσει για να το διηγηθεί), καθώς τον Σάλιβαν η αστραπή τον τίμησε για πρώτη φορά το 1942 και κατόπιν το 1969, το 1970, το 1972, το 1973, το 1976 και μια στερνή φορά το 1977! Ο ίδιος θυμόταν μάλιστα πως η πρώτη φορά που είχε κεραυνοβοληθεί δεν ήταν το 1942, αλλά ακόμα παλιότερα, όταν ήταν παιδί και βοηθούσε τον πατέρα του στα χωράφια. Επειδή όμως δεν θα μπορούσε ποτέ να το αποδείξει, δεν το είπε στην επιτροπή των Γκίνες. Τώρα ήταν νεκρός κι όχι από κεραυνό, αλλά από σφαίρα. Παρά το γεγονός ότι η κακοκαιρία είχε τόσο προσπαθήσει να τον βγάλει από τη μέση, ήταν προφανώς μόνο ο ίδιος αυτός που θα μπορούσε να δώσει οριστικό τέλος στη ζωή του. Παρά την ομοιότητά του μάλιστα με τον ηθοποιό Τζιν Χάκμαν, όλοι τον απέφευγαν διακριτικά, φοβούμενοι μήπως τον τιμήσει κάνας κεραυνός στα καλά καθούμενα! Αυτοκτόνησε δίπλα στην κατά τριάντα χρόνια νεαρότερη σύζυγό του γιατί δεν τον αγαπούσε όπως εκείνος, είπαν όσοι τους ήξεραν, κάποιοι πάντως υπέθεσαν πως κουράστηκε απλώς να περιμένει τον θάνατο από τον ουρανό…

Τα χτυπήματα

Η πρώτη φορά που τον βάρεσε κεραυνός ήταν τον Απρίλιο του 1942, μετρώντας πια έξι χρόνια ως δασοφύλακας του εθνικού δρυμού. Ο ρέιντζερ έτρεξε να κρυφτεί σε έναν σταθμό πυρόσβεσης του δάσους για να αποφύγει την καταιγίδα, το κτίσμα είχε όμως μόλις αποπερατωθεί και δεν είχαν προλάβει να βάλουν αλεξικέραυνα. Κι έτσι ο πύργος χτυπήθηκε εφτά-οχτώ φορές από κεραυνό, κι εκείνος κάποια στιγμή έτρεξε έξω, όταν και θα τον έβρισκε κι αυτόν η ουράνια μανία. «Έκαψε μια γραμμή μισής ίντσας κατά μήκος του δεξιού ποδιού μου και τίναξε μακριά το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού», θυμόταν ο Σάλιβαν. «Η μπότα μου ήταν γεμάτη στο αίμα, το οποίο χυνόταν έξω από μια τρύπα στη σόλα». Και δεν ήταν παρά μόνο η αρχή. Τρεις σχεδόν δεκαετίες αργότερα, τον Ιούλιο του 1969, την ώρα που οδηγούσε το φορτηγό του στον εθνικό δρυμό ένας κεραυνός χτύπησε κάποια δέντρα και εξοστρακίστηκε. Και πέρασε μέσα από τα ανοιχτά παράθυρά του. Τον έριξε αναίσθητο, του έκαψε βλεφαρίδες, φρύδια και μαλλιά και λίγο έλειψε να πέσει από τον γκρεμό, αν και ευτυχώς το φορτηγάκι σταμάτησε μαγικά στο χείλος του. Δοξολογώντας τον Θεό για την τύχη-βουνό που είχε, δεν θα μπορούσε φυσικά να προβλέψει τη συνέχεια. Γιατί μόλις έναν χρόνο αργότερα, το 1970, τον βρήκε και πάλι ο κεραυνός και αυτή τη φορά μάλιστα εκτός υπηρεσίας. Έκανε την κηπουρική του στην αυλή του σπιτιού του όταν ένας κεραυνός χτύπησε έναν μετασχηματιστή ρεύματος και πήδηξε κατόπιν στον ώμο του, κατακαίγοντάς τον και αφήνοντάς τον για άλλη μια φορά λιπόθυμο. Την τέταρτη φορά, το 1972 ο κεραυνός θα ερχόταν καλύτερα προετοιμασμένος και τώρα θα παρέδιδε στις φλόγες τον φουκαρά τον Σάλιβαν. «Ήταν μια απλή βροχούλα, χωρίς κεραυνούς», θυμόταν εκείνος, «μέχρι που άκουσα έναν δυνατό ήχο, τον δυνατότερο που είχα ακούσει ποτέ μου. Όταν τα αυτιά μου σταμάτησαν να βουίζουν, άκουσα κάτι να καψαλίζεται. Ήταν τα μαλλιά μου που καίγονταν! Οι φλόγες έβγαιναν από το κεφάλι μου! Εκεί κοντά ήταν μια κατασκήνωση, κι έτσι όρμησε στα μπάνια και έριξε μια βρεγμένη πετσέτα στο κεφάλι του, γλιτώνοντας και πάλι τα χειρότερα. Ο ατρόμητος ρέιντζερ άρχισε τώρα να γίνεται προληπτικός και κανείς δεν μπορούσε να τον κακολογήσει γι’ αυτό. Πλέον είχε στο φορτηγάκι του έναν κουβά με νερό και κάθε φορά που πιανόταν σε καταιγίδα, ξάπλωνε στο πάτωμα του αυτοκινήτου προσευχόμενος. Αν και πάλι δεν θα γλίτωνε! Ήταν Αύγουστος του 1973 όταν ήρθε το πέμπτο χτύπημα. Για άλλη μια φορά ήταν στο φορτηγάκι του όταν είδε τα σύννεφα να μαζεύονται στον ουρανό. Προβλέποντας τα χειρότερα, πάτησε γκάζι προσπαθώντας να γλιτώσει από αυτό που ήταν πια σίγουρος πως ερχόταν. Όταν νόμισε πως ξέφυγε από την καταιγίδα, σταμάτησε για να ρίξει μια ματιά πίσω του. Ολέθριο λάθος, όπως θα αποδεικνυόταν. «Αυτή τη φορά είδα τον κεραυνό να ξεπετάγεται από το σύννεφο και να έρχεται καταπάνω μου». Για άλλη μια φορά, τα μαλλιά του πήραν φωτιά και ο κεραυνός διέτρεξε το σώμα του, πετώντας μακριά ένα από τα παπούτσια του (το βρήκαν δεμένο μέτρα μακριά). Έχοντας τις αισθήσεις του, η εμπειρία βλέπετε, σύρθηκε ως το φορτηγάκι και έριξε πάνω του τον κουβά με το νερό. Ήταν σε ένα μονοπάτι πεζοπορίας του Εθνικού Πάρκου Σεναντόα τον Ιούνιο του 1976 όταν θα έβλεπε ένα τόσο δα συννεφάκι στον ορίζοντα. Νόμισε πως το σύννεφο τον ακολουθούσε και άρχισε να τρέχει. Είχε δίκιο. Τον ακολουθούσε και τον κεραυνοβόλησε για έκτη φορά! Ο κόμπος είχε φτάσει τώρα στο χτένι, κι έτσι παραιτήθηκε πέντε μήνες αργότερα, καθώς πλέον ήταν σίγουρος πως οι αστραπές τον είχαν βάλει στο μάτι. Πάνω που πίστεψε πως ήταν πια ασφαλής, μιας και οι μέρες του ως δασοφύλακας στο πάρκο είχαν τελειώσει, τον Ιούνιο του 1977 πήγε για ψάρεμα πέστροφας. Ο κεραυνός τον χτύπησε τώρα ύπουλα, καίγοντάς του το στέρνο και το στομάχι και προκαλώντας του μόνιμη απώλεια ακοής στο ένα του αυτί. Και για να ολοκληρωθεί η συμφορά, έπεσε και πάνω σε αρκούδα επιστρέφοντας σερνόμενος στο αμάξι του. Παρά τα νέα δεινά, κατάφερε να τη διώξει με ένα κλαδί και έσωσε τουλάχιστον την ψαριά του! Είπε μετά πως ήταν η 22η φορά που πάλευε με αρκούδα…

Η στατιστική

Οι πιθανότητες να χτυπηθεί ένας άνθρωπος από κεραυνό σε μια περίοδο 80 ετών έχει εκτιμηθεί ως 1:10.000. Το να χτυπηθεί ένας Αμερικανός από κεραυνό, όπως έχει υπολογίσει το Εθνικό Ινστιτούτο Προστασίας από Κεραυνούς, είναι 1:280.000. Το ενδεχόμενο να χτυπηθεί έτσι από εφτά ολόκληρες φορές στέλνει τον μαγικό αριθμό στις 4,15:100.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000! Μιλώντας για τύχη-βουνό δηλαδή…