Το Αφγανιστάν το 1969 ήταν ένα πολύ διαφορετικό μέρος από τη χώρα που έχουμε ως εικόνα τα τελευταία χρόνια. Οι φωτογραφίες του Γάλλου Francois Pommery, τις οποίες είχε βγάλει κατά τη διάρκεια δύο επισκέψεών του στη χώρα, το 1969 και το 1974, απεικονίζουν φιλόξενους φιλικούς ανθρώπους που μετά χαράς συνομιλούσαν με τον «ξένο» και πόζαραν για φωτογραφίες.
Ο Pommery έφτασε με οτοστόπ από τη Γαλλία έως το Αφγανιστάν το 1969 και βρέθηκε σε μια περιοχή όπου σπάνια φτάνουν επισκέπτες: το Nuristan.
«Φίλοι μου είχαν πάει στο Αφγανιστάν το 1965 και είχαν αναφέρει μια πανέμορφη περιοχή, το Nuristan, όπου ήταν σαν ταξίδι στο χρόνο καθώς χρειαζόσουν και ειδική άδεια για να φτάσει κανείς εκεί» λέει στη Daily Mail ο ίδιος. «Αναζητώντας την επόμενη περιπέτειά μου αποφάσισα να την επισκεφτώ. Έφυγα από τη Γαλλία τον Ιούλιο του 1969 με οτοστόπ. Έκανα και μέρος του ταξιδιού με τα πόδια καθώς κάποια σημεία είναι προσβάσιμα μόνο με τα πόδια».
Οι κάτοικοι του Nuristan λέγεται πως είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κάποιοι έχουν ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια. Ζουν σε υψόμετρο 1.800 μέτρων σε ξύλινες καλύβες, γράφει η βρετανική εφημερίδα.
«Το Nuristan περιγραφόταν ως μια αφιλόξενη ορεινή περιοχή, ένα επικίνδυνο μέρος για να πάει κανείς, αλλά δεν διαπίστωσα τίποτα τέτοιο. Οι άνθρωποι ήταν πολύ θερμοί, ο επικεφαλής του χωριού μας καλωσόρισε και μας παρείχε στέγη. Δεν μπορούσαμε όμως να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο κι έπρεπε να ζωγραφίζουμε αυτά που θέλαμε να πούμε» λέει ο Pommery, που επέστρεψε στη χώρα το 1974 με τη γυναίκα και τους φίλους του, για τουρισμό. Αυτή τη φορά μετακινούνταν με ένα μεγάλο τζιπ. «Μείναμε ένα μήνα, δεν είχε αλλάξει τίποτα εκτός του ότι ο πρωθυπουργός είχε ανατρέψει τον βασιλιά. Αυτή τη φορά πήγαμε στο Bamyan να δούμε τα γλυπτά του Βούδα που είναι σμιλεμένα μέσα στα βράχια» αφηγείται.
Ο φωτογράφος τονίζει πως πάντα τον υποδέχονταν πολύ καλά. «Μας αποκαλούσαν τους Γάλλους γιατρούς και μας ζητούσαν να τους θεραπεύσουμε τραυματισμούς. Και τους άρεσε πολύ να ποζάρουν στον φακό» καταλήγει.
