Ο Σιμόν Πέρες, μια ιστορικη φυσιογνωμία, ο τελευταίος της γενιάς των πατέρων του κράτους του Ισραήλ και ο άνθρωπος που αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 93 ετών μετά από εγκεφαλικό.
Ο Πέρες ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες των ιστορικών συμφωνιών του Όσλο (1993-1995) ανάμεσα στο Ισραήλ και την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Οι συμφωνίες έθεσαν τις βάσεις της παλαιστινιακής αυτονομίας και προορίζονταν τότε να οδηγήσουν σε μία συνθήκη ειρήνης.
Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του μεγάλου πολιτικού του αντιπάλου του Γιτζάκ Ραμπίν, ήταν επιφορτισμένος με τις διαπραγματεύσεις. Για τον ρόλο αυτόν τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1994 μαζί με τον Γιάσερ Αραφάτ και τον Γιτζάκ Ραμπίν.
Η λύση των δύο κρατών, ενός ισραηλινού και ενός παλαιστινιακού, που θα συνυπάρχουν εν ειρήνη «είναι ο μοναδικός δυνατός δρόμος για τον τερματισμό της τρομοκρατίας, της βίας και του μίσους», έλεγε ακόμη τον περασμένο Φεβρουάριο εν μέσω του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει το παλαιστινο-ισλαηλινό ζήτημα.
Ο Σιμόν Πέρες συμμετείχε επίσης στην ειρηνευτική διαδικασία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, τις δύο μόνες αραβικές χώρες με τις οποίες το Ισραήλ έχει υπογράψει συνθήκη ειρήνης.
«Δεν άλλαξα εγώ. Πιστεύω ότι η κατάσταση άλλαξε. Όσο η ύπαρξη του Ισραήλ τελούσε υπό απειλήν, ήμουν αυτό που αποκαλείτε γεράκι… Από τη στιγμή που αισθάνθηκα ότι οι Άραβες ήταν ανοικτοί σε διαπραγματεύσεις, είπα ότι αυτό είναι που θα προτιμούσαμε και εμείς», είχε δηλώσει στο περιοδικό Time τον Φεβρουάριο.
Στο Ισραήλ η αύρα του τελευταίου επιζώντα των πατέρων του έθνους και η συνεχής παρουσία του επί δεκαετίες στην πολιτική ζωή τον επέβαλαν ως διακεκριμένη προσωπικότητα.
Δύο φορές πρωθυπουργός από το 1984 έως το 1986 και από το 1995 έως το 1996, πρόεδρος από το 2007 έως το 2014, υπουργός Άμυνας, Εξωτερικών, Οικονομικών, συνοδοιπόρος των Μπεν Γκουριόν, Γιτζάκ Ραμπίν, Αριέλ Σαρόν.
Στη δεκαετία του ’50, από τη θέση του γενικού διευθυντή του υπουργείου Άμυνας είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην τροφοδοσία του Ισραήλ με σύγχρονα όπλα, κυρίως από τη Γαλλία.
Έλαβε μέρος στην προετοιμασία της εκστρατείας του Σουέζ το 1956 με τη συμμετοχή του Ισραήλ , της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, μετά την εθνικοποίηση της Διώρυγας.
Ως υπουργός Άμυνας στη δεκαετία του ’70 εγγυήθηκε για την εγκατάσταση των πρώτων εβραϊκών οικισμών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, των θεωρούμενων παράνομων από τον ΟΗΕ και κύριο εμπόδιο για την ειρήνη.
Ήταν πρωθυπουργός το 1996 όταν περισσότεροι από 100 άμαχοι σκοτώθηκαν σε προσφυγικό καταυλισμό του ΟΗΕ που βομβαρδίσθηκε από το Ισραήλ στο χωριό Κανά του Λιβάνου.
Από τη θέση του γενικού διευθυντή του υπουργείου Αμυνας, ο Σιμόν Πέρες έθεσε τις βάσεις του ισραηλινού πυρηνικού προγράμματος και πρωτοστάτησε στην κατασκευή του αντιδραστήρα της Ντιμόνα, με τη βοήθεια της Γαλλίας.
Υπήρξε ο εμπνευστής της πολιτικής της αμφισημίας, που βρίσκεται ακόμη σε ισχύ, σχετικά με το αν το Ισραήλ κατέχει ή όχι πυρηνικά όπλα.
Για την κατασκευή του αντιδραστήρα της Ντιμόνα, ο Σιμόν Πέρες είχε χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία την ενεργειακή πενία, αλλά αναφέρθηκε επίσης και στον αποτρεπτικό του ρόλο. «Δεν έχω καμία αμφιβολίαν για το γεγονός ότι η Ντιμόνα έδωσε στο Ισραήλ μία αποτρεπτική διάσταση. Για μένα η Ντιμόνα αποτέλεσε το πρώτο βήμα προς το Οσλο», έλεγε το 2014.
Γεννημένος το 1923 σε εύπορη οικογένεια στην τότε Πολωνία και σημερινή Λευκορωσία, ο Σιμόν Πέρες μετανάστευσε το 1934 στην Παλαιστίνη που τελούσε υπό βρετανική εντολή.
Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στο σύστημα των κιμπούτζ και κατατάχθηκε το 1947 στη Haganah, τον πρόδρομο του ισραηλινού στρατού, όπου τον έθεσε υπό την προστασία του ο ιδρυτής του κράτους του Ισραήλ, ο Μπεν Γκουριόν.
Εξελέγη στο κοινοβούλιο το 1959, όπου είχε συνεχή παρουσία μέχρι το 2007, οπότε ανακηρύχθηκε πρόεδρος του Ισραήλ.
