Το όνειρο της να ζήσει σαν… Ροβινσώνας Κρούσος έκανε πραγματικότητα μια 22χρονη φοιτήτρια από την Ιαπωνία. Η νεαρή Reikko Hori αφέθηκε στο νησί Amparo της Ινδονησίας, 4.200 μίλια βορειοδυτικά της Αυστραλίας, με ένα μεγεθυντικό φακό για να ανάβει φωτιές κι ένα ψαροτούφεκο για να πιάνει το φαγητό της.
Μάλιστα η 22χρονη για να ζήσει αυτήν την εμπειρία, πλήρωσε μια εταιρεία η οποία αυτοχαρακτηρίζεται ως η «πρώτη εταιρεία ταξιδίων στον κόσμο που ειδικεύεται σε διακοπές και εμπειρίες σε απομακρυσμένα ερημονήσια σε όλο τον πλανήτη».
Αν και η εταιρεία προσφέρει μια ποικιλία με αποδράσεις στα νησιά με διαφορετικά επίπεδα άνεσης, η Hori επέλεξε την πιο ακραία κατηγορία τους, την απόλυτη περιπέτεια. Μιλώντας στη Daily Mail, ο εκπρόσωπος της εταιρείας, Alvaro Cerezo, που οργάνωσε την περιπέτεια της 22χρονης είπε: «Όταν έφτασε στο αεροδρόμιο, την πρώτη μέρα, είδα ότι δεν είχε προετοιμάσει σωστές αποσκευές και δεν είχε φέρει επαρκή ρουχισμό, μόνο τζιν. Έπρεπε να πάω σε ένα τοπικό κατάστημα και να της αγοράσω παντελόνια. Στη συνέχεια, όταν έμαθα ότι η γνώση της σε θέματα επιβίωσης ήταν ανύπαρκτη, ανησύχησα περισσότερο. Αλλά το πιο οδυνηρό για μένα ήταν το γεγονός ότι η Reikko είχε σοβαρές δυσκολίες στο να αντιληφθεί τον κίνδυνο και το αίσθημα του πόνου. Περπάτησε ξυπόλητη στα απότομα κοράλλια όπως ακριβώς περπατούσε χωρίς παπούτσια στο σπίτι. Κοιμήθηκε κάτω στο έδαφος στη ζούγκλα χωρίς καν να περάσει από το μυαλό της ότι ένα ζώο θα μπορούσε να περπατήσει πάνω της στη μέση της νύχτας».
Παρά τη δυσκολία να της εξηγήσουν τι θα αντιμετωπίσει στην αρχή, κατόπιν χρησιμοποιώντας ένα ψαροτούφεκο για να πιάσει τα ψάρια, ένα βράχο για να σπάσει και ανοίξει καρύδες και ένα μεγεθυντικό φακό για να ανάψει φωτιά, η 22χρονη από την Οσάκα τα κατάφερε στο τέλος. Η ίδια μιλώντας στη Daily Mail αποκάλυψε: «Νόμιζα ότι το νησί ήταν μικρότερο απ’ ό, τι είχα στην αρχή φανταστεί, αλλά τελικά έπρεπε να περάσω περισσότερες από 18 ημέρες χωρίς να μπορώ να ξεφύγω. Υπήρχε ένα μεγάλο συναίσθημα μοναξιάς, σαν να είμαι το μόνο πρόσωπο στη θάλασσα, αλλά την ίδια στιγμή ήταν πραγματικά συναρπαστικό. Όταν η ομάδα της Docastaway έφυγε, ήμουν ευτυχισμένη που έμεινα μόνη μου, αλλά αυτό το συναίσθημα ήταν απλά στιγμιαίο. Ένιωσα οδυνηρή μοναξιά και απόγνωση μετά τη δεύτερη ημέρα».
Η Reikko, η οποία σπουδάζει Παιδαγωγικά στην Ιαπωνία, περιέγραψε πώς άναψε τη φωτιά με τα «μαλλιά» μιας καρύδας χρησιμοποιώντας το μεγεθυντικό φακό, πώς έπιανε ψάρια με το ψαροτούφεκο και ότι ανέβηκε στους φοίνικες για να πάρει καρύδες, να τις σπάσει και να τις φάει. Η ίδια είπε ότι «δεν είναι καλή με τις ανθρώπινες σχέσεις», αλλά αυτή η εμπειρία την έκανε να εκτιμήσει την ανθρώπινη κοινότητα. «Συνήθως προτιμώ να είμαι μόνη», εξήγησε και πρόσθεσε: «Ωστόσο, όταν πέρασα 19 ημέρες μόνη μου σε ένα έρημο νησί και βρήκα ένα μέρος χωρίς ανθρώπους, κατάλαβα ότι δεν είναι ο κόσμος όπου θέλω πραγματικά να ζήσω. Θέλω να ζήσω όμορφα στην κοινωνία και τώρα έχω συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικά είναι τα πράγματα που έχω στη ζωή μου».
Δείτε βίντεο και φωτογραφίες από την παραμονή της…
