Το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη για την αποτρόπαια τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι. H επίθεση δεν αφορά όμως μόνο την Γαλλία, όλη η Ευρώπη πρέπει να αντιδράσει, εκτιμά ο αρχισυντάκτης της DW Αλεξάντερ Κουντάσεφ.

Η 13η Νοεμβρίου θα γραφτεί στην ιστορία. Μια μαύρη Παρασκευή για τη Γαλλία, την Ευρώπη, τη Δύση. Η τρομοκρατική επίθεση, τέλεια σχεδιασμένη σε μια από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου ήταν μια κήρυξη πολέμου του Ισλαμικού Κράτους. Μια κήρυξη πολέμου εκ μέρους των τζιχαντιστών απέναντι σε όλους εμάς στην Ευρώπη. Απέναντι στον τρόπο ζωής μας, στην πολιτική και κοινωνική αντίληψη της ελευθερίας. Μας αγγίζει, μας στεναχωρεί, μας εξοργίζει. Μας εξοργίζει για τους περισσότερους από 120 νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες. Οι επιθέσεις ήταν μια μαχαιριά στην καρδιά της Ευρώπης. Ήταν μια μαχαιριά στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και στον τρόπο που θέλουμε να ζήσουμε. Η τρομοκρατική επίθεση ήταν μια φονική μαχαιριά απέναντι στο γαλλικό κράτος, το οποίο παρά τις νέες εξελιγμένες τεχνολογίες παρακολούθησης δεν μπόρεσε να προστατεύσει τους πολίτες του. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις ήταν επιθέσεις απέναντι στη γαλλική πολιτική. Διότι μια μετατόπιση προς τα δεξιά, προς την ακροδεξιά είναι βέβαιη. Η Γαλλία θα απομονωθεί, θα θελήσει να αποτραβηχτεί από το παγκοσμιοποιημένο τοπίο. Ο πολιτικός νικητές του εφιάλτη της 13ης Νοεμβρίου θα είναι το Εθνικό Μέτωπο. Και ο ατυχής και μη δημοφιλής Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ θα είναι ο μεγάλος χαμένος.

Η μέρα που θα αλλάξει το πρόσωπο της Ευρώπης

Η «μαύρη Παρασκευή» θα αλλάξει την Ευρώπη. Παρόλο που ακόμα δεν ξέρει κανείς ακριβώς από πού προέρχονταν οι δράστες του Ισλαμικού Κράτους. Προέρχονταν από τα προάστια; Από τα προάστια των γαλλικών πόλεων που εδώ και καιρό πλέον είναι παράλληλες κοινωνίες που έχουν δημιουργηθεί από νεαρούς με μουσουλμανική προέλευση χωρίς επαγγελματικές προοπτικές. Από τα προάστια για τα οποία ο Αλγερινός συγγραφέας Σανσάλ γράφει ότι «οι γενειοφόροι έχουν εδώ και καιρό το πρόσταγμα» και αρνούνται τον δυτικό τρόπο ζωής. Ή μήπως είναι τρομοκράτες από τη Συρία ή το Ιράκ, ή μήπως Σύροι που καταγράφηκαν ως πρόσφυγες; Η 13η Νοεμβρίου είναι μια μέρα αδυναμίας. Είναι μια μέρα θλίψης, είναι μια μέρα αμηχανίας και ίσως οργής χωρίς συγκεκριμένο στόχο. Είναι όμως και μια μέρα όπου οι ανοιχτές και φιλελεύθερες κοινωνίες της γηραιάς ηπείρου μπορούν να πουν με υπερηφάνεια: δεν θα αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας. Και είναι και μια μέρα όπου θα πρέπει να δει κανείς ψυχρά πως εάν θα θέλει να καταπολεμήσει τα αίτια θα πρέπει να πολεμήσει τον Άσαντ και το Ισλαμικό Κράτος. Η κήρυξη πολέμου από μέρους του Ισλαμικού Κράτους δεν αφήνει άλλα περιθώρια στη Δύση.