Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να σκεφτεί κάποιος στο τέλος της ζωής του, αλλά μια γιατρός έχει μια ιδέα για όσα μπορεί να μετανιώσετε.
Η Shoshana Ungerleider, γιατρός παθολογίας, έχει εργαστεί με ασθενείς που βρίσκονται σε τελικό στάδιο και έχει γίνει μάρτυρας των όσων μετανιώνουν κυρίως οι άνθρωποι καθώς πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους.
Η Dr Ungerleider, 44 ετών, αποκάλυψε τις πέντε πιο συχνές μεταμέλειες που έχουν οι άνθρωποι στο κρεβάτι του θανάτου τους, συμβουλεύοντας τους πάντες να χρησιμοποιήσουν αυτές τις αποκαλύψεις ως υπενθύμιση για να ζουν το παρόν.
«Το να βρίσκεσαι κοντά στο τέλος της ζωής σου πραγματικά σε ωθεί να είσαι παρών, γιατί αυτό είναι το μόνο που σου απομένει», δήλωσε η γιατρός από το Σαν Φρανσίσκο στο CNBC Make It.
Η γιατρός, η οποία σύντομα θα παρουσιάσει το podcast Before We Go, που θα κυκλοφορήσει στις 8 Οκτωβρίου, τονίζει πως αυτά τα διδάγματα μας αφορούν όλους.
Ακολουθούν οι μεγαλύτερες μεταμέλειες, όπως τις ανέφερε η Dr Ungerleider:
• μη επαρκής χρόνος με τα αγαπημένα πρόσωπα,
• πολύς χρόνος στη δουλειά,
• το να αφήνουν τον φόβο να ελέγχει τις αποφάσεις τους και να μην παίρνουν αρκετά ρίσκα,
• έλλειψη θάρρους μπροστά στην αβεβαιότητα ή τις ευκαιρίες,
• υπερβολική εστίαση στο μέλλον, που τους αποξενώνει από το παρόν.
Η γιατρός υπογράμμισε επίσης πως, πέρα από τη σωστή διατροφή και την άσκηση, συνιστά στους ανθρώπους να σκεφτούν τη θνητότητά τους από μικρή ηλικία, ώστε να ζήσουν μια πιο πλήρη ζωή.
«Σκεπτόμενοι τη θνητότητά μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, είτε είμαστε 20, 50 ή 80 ετών, μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα κάθε μέρα, με περισσότερο νόημα και σκοπό στη ζωή μας», σημείωσε, σύμφωνα με την Daily Mail.
Οι φροντιστές ασθενών στο τελικό στάδιο συχνά μοιράζονται τις αποκαλύψεις που ακούνε από τους ασθενείς τους, καθώς πλησιάζουν το τέλος.
Η Hadley Vlahos, από τη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα, φροντίζει ασθενείς κατ’ οίκον τα τελευταία οκτώ χρόνια και συχνά δημοσιεύει στο TikTok όσα της έχουν εξομολογηθεί.
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της, μία από τις μεγαλύτερες μεταμέλειες των ανθρώπων είναι ότι θα ήθελαν να είχαν περάσει λιγότερο χρόνο δουλεύοντας και περισσότερο χρόνο με τους αγαπημένους τους.
«Πολλοί νιώθουν πως δεν γνωρίζουν καθόλου τα παιδιά τους», εξηγεί η Vlahos. «Συνειδητοποιούν ότι όσα θεωρούσαν απαραίτητα δεν ήταν πραγματικά απαραίτητα. Ίσως θα μπορούσαν να δουλεύουν 40 ώρες αντί για 60», αναφέρει.
Η Hadley, η οποία έχει γράψει βιβλίο για τις εμπειρίες της με τίτλο «The In-Between: Unforgettable Encounters During Life’s Final Moments», ανέφερε επίσης ότι πολλοί μετανιώνουν για το πόση σημασία έδιναν στα υλικά αγαθά.
«Θυμάμαι να φεύγω από ένα τεράστιο αρχοντικό και η ασθενής που ήταν στο κρεβάτι συνειδητοποίησε ότι δεν μπορείς να πάρεις τίποτα μαζί σου όταν φεύγεις», είπε.
«Άφησα το σπίτι της για να πάω σε ένα άλλο, όπου οι τοίχοι ήταν υπό κατάρρευση και η ασθενής ήταν επίσης στο κρεβάτι. Το μόνο που είχε σημασία στο τέλος ήταν οι άνθρωποι που τη φρόντιζαν. Και οι δύο πέθαιναν, ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση», ανέφερε χαρακτηριστικά.
