«Αν ένας από τους στόχους του Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια του debate της Τρίτης ήταν να δείξει ότι η Καμάλα Χάρις θα είναι ένας αδύναμος παγκόσμιος ηγέτης, απέτυχε».
Τα παραπάνω αναφέρει ο αρθρογράφος του Politico συμπληρώνοντας ότι κατάφερε, σε τελική ανάλυση, να σταθεί απέναντί του, ενώ αναφέρθηκε σε θέματα ασυνήθιστα δύσκολα για έναν αξιωματούχο της κυβέρνησης Μπάιντεν, όπως η χαοτική αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από το Αφγανιστάν και ο πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς. Μάλιστα, για τη δεύτερη περίπτωση η Χάρις τόνισε επανειλημμένα την ανάγκη για μια λύση δύο κρατών, φανερώνοντας την υποστήριξή της προς τους Παλαιστίνιους, αλλά και επιμένοντας ότι θα υπερασπιστεί το Ισραήλ.
Ξένοι αξιωματούχοι που παρακολουθούσαν την αντιπαράθεση της Φιλαδέλφειας δεν περίμεναν -και δεν πήραν- πολλές πολιτικές λεπτομέρειες από κανέναν υποψήφιο. Αλλά, πολλοί από αυτούς με τους οποίους μίλησε ο αθρογράφος είπαν ότι ήθελαν να δουν αν η Χάρις θα μπορούσε να σταθεί απέναντι σε έναν άντρα που μπορεί να είναι «νταής», ειδικά απέναντι στις γυναίκες.
Ορισμένοι επικριτές του Τραμπ είχαν ισχυριστεί πριν από την αναμέτρηση ότι είναι υποστηρικτής των αυταρχικών ηγετών του κόσμου που μπορεί να συναντήσει η μελλοντική πρόεδρος Χάρις, όπως ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Σι Τζινπίνγκ.
Μέχρι να τελειώσει η συζήτηση, αρκετοί ξένοι αξιωματούχοι, τόσο από συμμάχους των ΗΠΑ όσο και από πιο ουδέτερες χώρες ανέφεραν ότι ένιωθαν πιο σίγουροι ότι η Χάρις θα μπορούσε να διαχειριστεί τις δύσκολες προσωπικότητες που θα συναντούσε, ενώ θα κάνει στην πιο ισχυρή δουλειά του κόσμου.
«Σύνθετη, έγκυρη και προεδρική», είπε ένας ευρωπαίος διπλωμάτης. «Κατάφερε ακόμη και να γελάσει μαζί του», ανέφερε με θαυμασμό ένας ανώτερος ευρωπαίος αξιωματούχος.
Η ικανότητά της να διαχειρίζεται τον Τραμπ προσέφερε τη διαβεβαίωση ότι θα μπορούσε να έχει «σκληρές» προσωπικές σχέσεις. Δεδομένου ότι οι διεθνείς σχέσεις συχνά καταλήγουν στη φύση των προσωπικών σχέσεων, αυτό έχει σημασία.
Από τότε που η Χάρις έγινε υποψήφια, ξένοι αξιωματούχοι την έχουν περιγράψει ως λίγο άγνωστη, τουλάχιστον σε σύγκριση με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν ή τον Τραμπ. Σε κάποιο βαθμό, δεν είναι σίγουροι πού τελειώνουν οι θέσεις του Μπάιντεν για την εξωτερική πολιτική και πού αρχίζουν οι δικές της.
Στο τέλος της συζήτησης, οι ξένοι αξιωματούχοι σιγουρεύτηκαν πλέον, ότι η Χάρις είναι ο άνθρωπός τους, αν και τόνισαν ότι εξακολουθούν να θέλουν να μάθουν περισσότερα για τις πολιτικές της ιδέες.
Τα κύρια ζητήματα εξωτερικών υποθέσεων που προέκυψαν ήταν ο πόλεμος στη Γάζα, στην Ουκρανία και στο Αφγανιστάν, συμπεριλαμβανομένων των θανάτων και του χάους που συνόδευσαν την πλήρη απόσυρση του αμερικανικού στρατού το 2021.
Ο Τραμπ και η Χάρις αποκαλούσαν ο ένας τον άλλο «αδύναμο» σχεδόν σε καθένα από αυτά τα μέτωπα.
Οι ισχυρισμοί του Τραμπ ήταν πιο υπερβολικοί. Υποστήριξε ότι το Ισραήλ θα έπαυε να υπάρχει μέσα σε δύο χρόνια, εάν η Χάρις γίνει πρόεδρος. Ο Τραμπ προσπάθησε επίσης να συνδέσει την ασφάλεια των συνόρων και τη μετανάστευση, που παραδοσιακά θεωρούνται εσωτερικά ζητήματα, με την κριτική του στη Χάρις για την εξωτερική πολιτική.
Ο Ρεπουμπλικανός δεν απάντησε ευθέως όταν ρωτήθηκε αν ήθελε η Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο που ξεκίνησε η Ρωσία εναντίον της. «Θέλω να σταματήσει ο πόλεμος», είπε σε μια απάντηση που θα προκαλέσει περισσότερους ισχυρισμούς ότι είναι πολύ φιλικός προς τη Ρωσία, και ιδιαίτερα στον Πούτιν.
Ενδιάμεσα ρίχνοντας κοφτερές ματιές στον Τραμπ, η Χάρις φαινόταν καλά προετοιμασμένη για τις ερωτήσεις των συντονιστών.
Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν ήταν ένα από τα κυριότερα σημεία της θητείας του Μπάιντεν. Η Χάρις υποστήριξε σταθερά την ευρύτερη απόφαση περί αποχώρησης, αλλά άδραξε επίσης την ευκαιρία να κατηγορήσει τον Τραμπ για τη διαπραγμάτευση μιας καταδικασμένης ειρηνευτικής συμφωνίας με τους Ταλιμπάν.
Σχετικά με το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους, η Χάρις ξεκίνησε σημειώνοντας ότι ήταν οι παλαιστίνιοι μαχητές της Χαμάς εκείνοι που ξεκίνησαν τον πόλεμο και επέμεινε ότι θα βοηθούσε πάντα το Ισραήλ να αμυνθεί. Δεν πρότεινε να αναστείλει τη στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ.
Ωστόσο, η υποψήφια των Δημοκρατικών ζήτησε επίσης κατάπαυση του πυρός στον πόλεμο στη Γάζα και χρησιμοποίησε μια φράση που πολλοί στα ανώτερα κλιμάκια της κυβέρνησης Μπάιντεν έχουν σταματήσει να χρησιμοποιούν: «λύση δύο κρατών». Ήταν μια υπόσχεση προς τους μουσουλμάνους αμερικανούς, αραβοαμερικανούς και άλλους ψηφοφόρους που έχουν εξοργιστεί από τον χειρισμό του πολέμου από τον Μπάιντεν, με τη Χάρις να πιστεύει ότι οι Παλαιστίνιοι πρέπει να έχουν τη δική τους χώρα.
Ο Τραμπ κατά καιρούς έπληττε τον Μπάιντεν, τον πρώην αντίπαλο του στην κούρσα. Ο ίδιος αποκάλεσε τον νυν πρόεδρο «αδύναμο, αξιολύπητο άνθρωπο» και μάλιστα ισχυρίστηκε ότι ο Μπάιντεν «μισεί» την αντιπρόεδρό του επειδή τον αντικατέστησε ως υποψήφιο των Δημοκρατικών.
«Δεν είσαι υποψήφιος εναντίον του Τζο Μπάιντεν, αλλά εναντίον μου», είπε κάποια στιγμή η Χάρις.
Οι ελιγμοί και οι ισχυρισμοί του Τραμπ δεν εξέπληξαν τους ξένους αξιωματούχους. Είναι συνηθισμένοι στην απρόβλεπτη συμπεριφορά του, την οργή του προς τους συμμάχους των ΗΠΑ και το φλερτ με ισχυρούς άνδρες, και όλα αυτά συνέβησαν σε διάφορα σημεία κατά τη διάρκεια του debate.
Κάποιοι εντυπωσιάστηκαν από το πώς η Χάρις κατάφερε να φέρει σε δύσκολη θέση τον Τραμπ με τις αναφορές της για άτομα που έφευγαν από τις συγκεντρώσεις.
«Ο DT δαγκωνόταν κάθε φορά», είπε ανώτερος ευρωπαίος αξιωματούχος.
Αλλά οι δύσκολοι παγκόσμιοι ηγέτες δεν είναι όλοι ίδιοι, και σίγουρα δεν είναι όλοι σαν τον Τραμπ. Ένα μαραμένο βλέμμα ή ένα βαρύ σχόλιο από τη Χάρις μπορεί να μην επηρεάζει έναν Πούτιν. «Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση ότι ο Πούτιν είναι πιο ψύχραιμος και τρομακτικός», είπε ένας αξιωματούχος της Λατινικής Αμερικής.
Ωστόσο, η παρουσία της Χάρις θύμισε λίγο μια στιγμή σε ένα από τα προεδρικά ντιμπέιτ του 2008 μεταξύ του Τζον Μακέιν και του Μπαράκ Ομπάμα.
Ο Μακέιν, φυσικά, είχε εμπειρία στο να αντισταθεί. Είχε περάσει χρόνια ως αιχμάλωτος πολέμου κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, αλλά ο νεότερος, λιγότερο έμπειρος Ομπάμα προσπάθησε να δείξει ότι και αυτός ήταν υπολογίσιμος, ειδικά όταν επρόκειτο να μιλήσει για τον ηγέτη της Αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Σε μεγάλο μέρος του κόσμου, η Χάρις επιβεβαίωσε την Τρίτη ότι έχει τις ίδιες δυνατότητες.
