Σε πολλά πρωτεύοντα και άλλα ζώα, τα νύχια λειτουργούν βοηθητικά σε ό,τι αφορά την αναρρίχηση ή το πιάσιμο αντικειμένων.

Στο ανθρώπινο είδος, όπως εξελίχθηκε με την πάροδο των ετών, τα νύχια δεν εξυπηρετούν πλέον τον ίδιο σκοπό, ωστόσο λειτουργούν ως μια ορατή ένδειξη υγείας.

Κάποιος που δεν είναι καλά στην υγεία του, ή έχει μολυνθεί από κάποιο μύκητα είναι πολύ πιθανό να έχει κιτρινισμένα κι εύθραυστα νύχια, ενώ ένας υγιής έχει δυνατά, ανθεκτικά και μακριά νύχια.

Το γεγονός μάλιστα ότι τα νύχτα αποτελούσαν σημάδι υγείας ενός ατόμου, ίσως ήταν αυτό που οδήγησε τους ανθρώπους να τα μεγαλώνουν. Ή θα μπορούσε αυτό απλά να αποτελεί σημάδι κοινωνικού στάτους, καθώς όσο πιο μακριά είναι τα νύχια τόσο πιο δύσκολες είναι οι χειρωνακτικές εργασίες.

Ό,τι κι αν ισχύει, το εντυπωσιακό είναι ότι το «μανικιούρ» -η φροντίδα και περιποίηση δηλαδή των νυχιών- υπάρχει εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας Today I Found Out χρονολογείται τουλάχιστον πίσω στο 3200 π.Χ.

Εκείνα τα χρόνια οι κινέζοι αυτοκράτορες μεγάλωναν τα νύχια τους και τα έβαφαν χρησιμοποιώντας ασπράδια αυγών ή πέταλα λουλουδιών.

Περίπου την ίδια εποχή, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έβαφαν επίσης τα νύχια τους, ανάλογα με την κοινωνική τους τάξη: οι πλούσιοι Αιγύπτιοι τα έβαφαν με πιο σκούρα χρώματα, ενώ οι φτωχοί με φωτεινά και πιο ανοιχτά χρώματα.

Βέβαια, η σύγχρονη πρακτική περιποίησης των νυχιών, είναι αποτέλεσμα πιο πρόσφατων χρόνων, κάπου στο 1920-1930, όταν οι γυναίκες άρχισαν να μεγαλώνουν μακριά νύχια.

Πριν από αυτό οι γυναίκες συνήθιζαν να τα βάφουν με λάδια ή λούστρο. Τη δεκαετία του 1920 όμως, λίγο μετά την εισαγωγή χρωμάτων για αυτοκίνητα, άρχισαν να εμφανίζονται και τα κανονικά βερνίκια νυχιών.

Οι «σωστές» κυρίες, ωστόσο, δεν τολμούσαν καν να διανοηθούν ότι θα βάψουν τα νύχια τους, κάτι που άρχισε να γίνεται ευρύτερα αποδεκτό αρκετές δεκαετίες μετά στο Χόλιγουντ.

Το 1940 έγινε μόδα το να έχει κανείς μακριά κόκκινα νύχια, κάτι που κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται στην ηθοποιό Ρίτα Χέιγουορθ. Πολλές γυναίκες άρχισαν να αντιγράφουν το στιλ της, προσπαθώντας να μοιάσουν στη διάσημη ηθοποιό.

Όπως και με τα βερνίκια νυχιών, έτσι και τα ψεύτικα, τεχνητά νύχια έχουν επίσης μακρά ιστορία.

Οι γυναίκες της δυναστείας των Μινγκ στην Κίνα (14ος -17ος αιώνας) συνήθιζαν να φορούν ψεύτικα νύχια. Τα «εξτένσιον» νυχιών φορούσαν οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας, για να δείχνουν ότι δε χρειάζεται να χρησιμοποιούν τα χέρια τους για χειρωνακτικές εργασίες, όπως οι «κοινοί θνητοί».

Υπάρχουν ακόμη αναφορές από την Ελλάδα του 19ου αιώνα, όπου οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν τσόφλια από φιστίκια ως τεχνητά νύχια.

Η πιο πρώιμη έκδοση των σύγχρονων ψεύτικων νυχιών πρωτοεισήχθη το 1954. Η πατέντα κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τον Fred Slack, ένα οδοντίατρο ο οποίος τραυμάτισε ένα νύχι του ενώ εργαζόταν και χρειαζόταν κάτι για να το αντικαταστήσει.

Μαζί με τον αδερφό του δοκίμασαν διάφορα υλικά, προτού καταλήξουν σε κάτι που φαινόταν να έχει αποτέλεσμα.

Από τότε, η εταιρεία του Slack -Nail Systems International- συνέχισε να καινοτομεί δημιουργώντας ψεύτικα νύχια από μια ποικιλία υλικών.

Η μόδα του «μανικιούρ» εξαφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1960, όταν οι γυναίκες προτιμούσαν ένα πιο φυσικό λουκ, ωστόσο επανήλθε δυναμικά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980.