Όταν η γυναίκα δεν προσέχει πια την εικόνα της

«Είμαι 55 ετών, παντρεμένος 16 χρόνια και τα τελευταία 8 χρόνια αισθάνομαι ότι η σύντροφός μου δεν με έλκει τόσο σεξουαλικά… Νιώθω ότι δεν την ποθώ όπως παλιά και σκέφτομαι ότι είναι δικό της το φταίξιμο. Κοιτάω άλλες γυναίκες της ηλικίας της, 50 χρονών, και ζηλεύω τους άνδρες τους!

Γράφει ο Θάνος Ασκητής

Έχει αφήσει τον εαυτό της, έχει πάρει κάποια κιλά, δεν βάφεται και, φυσικά, δεν με προσεγγίζει ερωτικά πια… Πίστευα ότι ήταν απλώς μια φάση που διανύαμε μετά τη γέννηση των παιδιών μας και ότι αυτό θα περνούσε μόλις μεγαλώνανε λίγο…

Τελικά, η σεξουαλική μας ζωή δεν επέστρεψε ποτέ εκεί που ήταν και εκεί που θα την ήθελα… Την ίδια δεν την απασχολεί το γεγονός ότι έχουν αραιώσει οι επαφές μας και αυτό με αποθαρρύνει ακόμα περισσότερο! Στην πορεία αφέθηκα και εγώ και δεν προσέχω πια την εικόνα μου… Δεν βρίσκω κάποιο νόημα σε αυτό… αφού δεν έχω τίποτε να κερδίσω. Αισθάνομαι όμως ότι έχω φτάσει σε αδιέξοδο, νιώθω απογοήτευση και θυμό για τη στάση της και της ξεκαθάρισα ότι αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα θα βρω κάποια άλλη…».

Όσο τα χρόνια περνούν και η σχέση ενός ζευγαριού «διανύει» τη μέση ηλικία της, πολύ συχνά ο ένας ή ακόμα και οι δύο σύντροφοι χάνουν τη διάθεση και το ενδιαφέρον για τη διατήρηση του σεξουαλικού τους ρόλου. Η γυναίκα στην ηλικία των 50 είναι πιθανό να έχει θέσει ως προτεραιότητα τον ρόλο της μητέρας, της νοικοκυράς ή της επαγγελματία, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα αυτόν της ερωμένης.

Έτσι παραμελεί τον εαυτό της και την εικόνα της, την εικόνα που προσφέρει καθημερινά στο σύντροφό της, θεωρώντας την ως δεδομένη και λιγότερο σημαντική από ότι όταν ήταν νεότεροι. Όταν αυτό γίνεται αντιληπτό από τον άνδρα, που αισθάνεται ότι τον επηρεάζει αρνητικά, τότε χρειάζεται να υπενθυμίσει τη σημασία της ερωτικής επαφής στη σύντροφό του. Είναι απαραίτητο και αναγκαίο να εκφράσει ανοιχτά το παράπονό του αυτό, τις επιπτώσεις που έχει στη σεξουαλική του διάθεση και ψυχοσύνθεση, αλλά και την επιθυμία του για αλλαγή. Η διερεύνηση της συναισθηματικής αλλά και της σεξουαλικής επικοινωνίας τους, θα βοηθήσει το ζευγάρι να αισθανθεί περισσότερο ασφαλές και θα ενισχύσει τους συναισθηματικούς δεσμούς της σχέσης.

Από την άλλη χρειάζεται να κοιταχτεί και ο άνδρας στον καθρέφτη της κρίσης και να αναρωτηθεί αν ο ίδιος συνεχίζει να προσφέρει στη γυναίκα του αυτά που εκείνος απαιτεί από αυτή. Επίσης, χρειάζεται να σκεφτεί κατά πόσο ο ίδιος συνέβαλε στην παραίτηση της συζύγου του με τη δική του στάση όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είναι ανθρώπινο ιδίωμα να εστιάζουμε στα αρνητικά του συντρόφου μας και να μεροληπτούμε στα δικά μας.

Είναι εύκολο να κατηγορούμε το σύζυγο ή τη σύζυγό μας για τα λάθη του ή για καταστάσεις που έχουν αλλάξει μέσα στα χρόνια, αλλά ποια είναι η δική μας συμβολή στην «παρακμή» του γάμου μας; Στο παραπάνω παράδειγμα του θεραπευόμενου που επισκέφτηκε το γραφείο μου, φρόντισε ο ίδιος να τονώνει το σεξουαλικό ρόλο της γυναίκας του ως ποθητής ερωμένης στην εύθραυστη αυτή ηλικία που διανύει; Αφιέρωνε χρόνο στα προκαταρκτικά και στη δική της ευχαρίστηση στη σεξουαλική επαφή; Προσπαθούσε να ενισχύσει την πρωτοτυπία και τη φαντασία στην καθημερινότητα της σχέσης τους; Της έδειξε την ικανοποίηση του όταν αγόραζε καινούρια εσώρουχα; Έδειξε ότι νοιάζεται για τον ίδιο αλλά και για εκείνη με το να αφιερώνει χρόνο στη φυσική του άσκηση, στην ενδυμασία του και στην προσωπική του υγιεινή;

Η αλήθεια είναι ότι μια σχέση έχει ανάγκη από συνεχή φροντίδα και απαιτεί προσπάθεια και από τους δύο. Αξίζει να θυμόμαστε ότι το γεγονός και μόνο ότι είμαστε παντρεμένοι δεν υποχρεώνει τον σύντροφό μας να συνεχίσει να μας επιθυμεί και να μας διεκδικεί. Η σχέση βασίζεται σε δύο άτομα κι έτσι όταν ο ένας ξεχνιέται, ο άλλος οφείλει να τον αφυπνίζει.