Τα κινούμενα σχέδια επηρεάζουν την ικανότητα συγκέντρωσης και επίλυσης απλών ασκήσεων των νήπιων, ενώ επηρεάζουν αρνητικά και τη βραχυπρόθεσμη μνήμη τους, αποκαλύπτει νέα έρευνα.
Τα τετράχρονα που παρακολουθούσαν κινούμενα σχέδια, όπου οι εναλλαγές των εικόνων γίνονται πολύ γρήγορα, απέδωσαν χειρότερα σε διάφορα τεστ συγκριτικά με αυτά που δεν παρακολουθούσαν.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους που διεξήγαγαν την έρευνα, η παρακολούθηση κινουμένων σχεδίων επιβαρύνει τους εγκεφάλους των μικρών παιδιών, ειδικά το τμήμα εκείνο που «ελέγχει» τη συμπεριφορά και τη θέσπιση στόχων, τη μνήμη καθώς επίσης και την ικανοποίηση που αισθάνονται.
Η Dr Angeline Lillard του πανεπιστημίου Virginia των ΗΠΑ, δήλωσε ότι παρόλο που η δική της μελέτη έδειξε ότι τα παιδιά απέδιδαν χειρότερα αμέσως μετά την προβολή και παρακολούθηση κινουμένων σχεδίων, τα ευρήματά της υποστηρίζουν άλλες μελέτες που έχουν αποδείξει ότι υπάρχουν και μακροπρόθεσμες συνέπειες.
«Τα αποτελέσματά μας είναι συνεπή με άλλες έρευνες που δείχνουν ότι υπάρχουν μακροπρόθεσμες αρνητικές συσχετίσεις μεταξύ της τηλεοπτικής ψυχαγωγίας και της προσοχής που επιδεικνύουν τα μικρά παιδιά» εξήγησε η ίδια.
Η μελέτη της δημοσιεύεται σήμερα στο επιστημονικό περιοδικό «Pediatrics».
«Δεδομένης της δημοτικότητας ορισμένων τηλεοπτικών προγραμμάτων σε αυτές τις ηλικίες, είναι σημαντικό οι γονείς να είναι ενήμεροι ότι ενδέχεται να επηρεαστεί η ικανότητα των παιδιών τους και η εκτελεστική τους λειτουργία, τουλάχιστον για το χρονικό διάστημα αμέσως μετά την παρακολούθησή τους» συμπληρώνει η ίδια.
Στην έρευνα συμμετείχαν 60 παιδιά ηλικίας 4 ετών, τα οποία χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες.
Η μία ομάδα παρακολούθησε εννιά λεπτά από το δημοφιλές αμερικανικό καρτούν «Μπομπ ο Σφουγγαράκης», στο οποίο οι εικόνες αλλάζουν κατά μέσο όρο κάθε 11 δευτερόλεπτα.
Μία άλλη ομάδα παρακολούθησε ένα επιμορφωτικό βίντεο κινουμένων σχεδίων ίδιας διάρκειας, με τις εναλλαγές των εικόνων να γίνονται κάθε 34 δευτερόλεπτα, ενώ στην τελευταία ομάδα δόθηκαν μπογιές και χαρτιά και τους ζητήθηκε να ζωγραφίσουν.
Στη συνέχεια τα παιδιά κλήθηκαν να συμπληρώσουν κάποια τεστ. Η πρώτη ομάδα κλήθηκε να λύσει ένα «πρόβλημα» στο οποίο έπρεπε να βρουν με ποιο τρόπο θα μεταφέρουν μια στοίβα δίσκων διαφόρων μεγεθών από ένα πάσαλο σε έναν άλλο, μέσω ενός τρίτου, χωρίς όμως να μπορούν να τοποθετήσουν τους μεγαλύτερους δίσκους πάνω από τους μικρότερους.
Η δεύτερη ομάδα έπρεπε κάθε φορά που τους έλεγαν να αγγίξουν τα πόδια τους να αγγίζουν το κεφάλι τους και αντίστροφα. Στη συνέχεια τους έδειξαν δύο δίσκους, ο ένας εκ των οποίων είχε επάνω δύο γλυκά και ο άλλος δέκα και τους είπαν ότι αν περίμεναν να επιστρέψει ο ενήλικας που έκανε το τεστ θα μπορούσαν να πάρουν και τα δέκα γλυκά, διαφορετικά μπορούσαν να χτυπήσουν ένα κουδούνι οποιαδήποτε στιγμή και τότε θα μπορούσαν να πάρουν τα δύο γλυκά.
Τέλος, τους δόθηκαν λίστες με αριθμούς και τους ζητήθηκε να τους επαναλάβουν αντίστροφα.
Η ομάδα των παιδιών που παρακολούθησε τον «Μπομπ Σφουγγαράκη» απέδωσαν τα μισά συγκριτικά με αυτά της δεύτερης ομάδας που παρακολούθησαν το επιμορφωτικό κινούμενο σχέδιο, τα οποία με τη σειρά τους απέδωσαν επίσης τα μισά σε σχέση με αυτά που δεν παρακολούθησαν κινούμενα σχέδια και απλά ζωγράφισαν.
Σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες πολλά παιδιά προσχολικής ηλικίας παρακολουθούν περισσότερα από 90 λεπτά τηλεόραση την ημέρα, ενώ πολλές μελέτες ψυχολόγων συνδέουν την υγιή εκτελεστική λειτουργία του εγκεφάλου με την κοινωνικότητα και την ακαδημαϊκή επιτυχία.
«Για να το πούμε απλά, η τηλεόραση είναι και καλή και κακή. Δεν είναι τόσο η ποσότητα που μετρά όσο η ποιότητα των προγραμμάτων που παρακολουθεί κανείς» συμπληρώνει ο Dr Dimitri Christakis, από το Seattle Children’s Research Institute, του πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον.
