Πάει μια μέρα ένας σε ένα παπά για να εξομολογηθεί.
Του λέει λοιπόν:
– Πάτερ μου αμάρτησα, τότε στον πόλεμο του ’40 έκρυψα έναν άνθρωπο στο υπόγειο μου.
– Τέκνο μου αυτό δεν είναι αμαρτία, βοήθησες έναν συνάνθρωπό σου, του λέει ο παπάς.
Τότε λοιπόν του ξαναλέει:
– Ναι όμως πάτερ μου του έπαιρνα και 200 ευρώ το μήνα.
Το σκέφτεται ο παπάς και του λέει:
– Παιδί μου αυτό είναι βέβαια αμαρτία, αλλά μπορώ να στο συγχωρήσω.
Και τότε ο εξομολογούμενος τον ρωτάει δειλά:
– Πάτερ μου να του πω ότι τελείωσε ο πόλεμος;
