Ένα αγροτικό με πινακίδες από την Αϊόβα κατεβαίνει τον αυτοκινητόδρομο του Ντιτρόιτ, έτοιμο να στρίψει για την πόλη.
Αυτό που δεν ξέρει ο οδηγός του είναι πως εδώ και 100 χιλιόμετρα τον παρακολουθούν μερικές δεκάδες αστυνομικοί της δίωξης ναρκωτικών με συμβατικά αυτοκίνητα.
Βλέπετε ο μυστικός πράκτορας Jeff Moore και η ομάδα του στο Ντιτρόιτ έχουν περάσει μήνες και μήνες ερευνώντας το τοπικό παράρτημα του διαβόητου Καρτέλ Σιναλόα, του πλέον ισχυρού στις μέρες μας κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών, που έχει στο τιμόνι του τον εξίσου διαβόητο Χοακίν «Ελ Τσάπο» Γκουσμάν.
Τα πλοκάμια του οποίου απλώθηκαν στις ΗΠΑ μέσω ενός εκτεταμένου δικτύου που ξαποστέλνει τόνους κοκαΐνης από τα μεξικανικά σύνορα σε κρησφύγετα της Αριζόνα, κι από κει στο Ντιτρόιτ. Η δίωξη ναρκωτικών, η περίφημη DEA, είχε καταλήξει πως αυτό το κύκλωμα ήταν το μεγαλύτερο που είχαν δει ποτέ σε αμερικανικό έδαφος. Παλιότερα έπιαναν δηλαδή μερικά κιλά και ήταν πολύ ικανοποιημένοι με τους εαυτούς τους, το Σιναλόα έφερνε όμως πια τουλάχιστον 200 κιλά κοκαΐνης τον μήνα στην πόλη.
Οι άντρες του Moore παρακολουθούσαν 11 τηλέφωνα και είχαν ακούσει άπειρες ώρες κωδικοποιημένων συνομιλιών στα ισπανικά, ξέροντας πια μερικά ψευδώνυμα: ο τοπικός εγκέφαλος αποκαλούνταν συνωμοτικά «Juanito», υπήρχαν κάποιοι «Gordito», «Primo», «Cuatro», «Viejo», ενώ το Νο 1 βαποράκι, αυτός με τον οποίο γελούσαν όλοι ακατάσχετα δηλαδή στις συνομιλίες, ήταν κάποιος «Tata», «παππούς» δηλαδή.
Κι ενώ η οργάνωση συνεργαζόταν με προβεβλημένους μαφιόζους της πόλης, ήταν αυτά τα υπεράνω υποψίας βαποράκια που όργωναν τις ΗΠΑ με τα αυτοκίνητά τους για να μεταφέρουν παντού τα κιλά της κόκας που διαδραμάτιζαν τον πλέον σημαίνοντα ρόλο στην όλη επιχείρηση.
Και κανείς τους δεν ήταν πιο παραγωγικός από τον «Tata», αυτόν που είχαν στο στόχαστρο οι αστυνομικοί στις 21 Οκτωβρίου 2011. Σύμφωνα με τα χειρόγραφα σημειώματα των αφεντικών του Σιναλόα που είχε στα χέρια της η δίωξη, ο «Tata» παρέδωσε 246 κιλά κοκαΐνης τον Φεβρουάριο του 2010, 250 κιλά τον Μάρτιο, 250 κιλά τον επόμενο μήνα, 200 τον άλλο κ.ο.κ. «Πριν το καταλάβεις», σχολίασε ο Moore, «ο τύπος είναι αστικός μύθος!».
Τέτοιος μύθος που η πρόσφατη ταινία του Κλιντ Ίστγουντ «The Mule» (2018) μετέφερε στο μεγάλο πανί την τουλάχιστον ιδιαίτερη ιστορία του…
Ο «Tata» είχε τη δική του μέθοδο: ταξίδευε πάντα μόνος και δεν είχε πολλά-πολλά με τα σεσημασμένα μέλη. Γι’ αυτό και κατάφερε να περάσει απαρατήρητος για μία σχεδόν δεκαετία. Το μόνο που είχε η δίωξη εναντίον του ήταν αυτές τις συζητήσεις των αξιωματούχων του Σιναλόα κι αυτή τη φευγαλέα ματιά που του είχαν ρίξει κάποτε. Τώρα όμως έλπιζαν πως ήταν αυτός που οδηγούσε το φορτηγάκι που παρακολουθούσαν.
Στις 5:45 το απόγευμα, οι αστυνομικοί έκαναν την κίνησή τους, βάζοντας τον αστυνομικό των αυτοκινητοδρόμων Craig Ziecina να τον σταματήσει για τυπικό έλεγχο ρουτίνας, μιας και δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν την επιχείρηση.
Ο οδηγός κατέβηκε σχετικά απρόθυμα από το αγροτικό και οι άντρες της δίωξης, που παρακολουθούσαν από απόσταση, τα έχασαν: ήταν τόσο μεγάλος που θα μπορούσε να είναι παππούς τους! Δεν ήταν σίγουρα ο «Tata», έσκασαν από το κακό τους. «Ποιο είναι το πρόβλημα, όργανο;», ρώτησε εκείνος, «στην ηλικία των 87 ετών, θέλω να ξέρω γιατί με σταματούν».
Το δίπλωμά του έγραφε πως τον έλεγαν Leo Sharp και ήταν γεννημένος το 1924! Είχε πολεμήσει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε παρασημοφορηθεί για την ανδρεία του και είχε ευτυχήσει να δει και δισέγγονα. Ποινικό μητρώο δεν είχε, κι έτσι η ερώτηση του αστυνομικού αν έφερε όπλα φάνταζε τρελή: «Όπλα; Σε ηλικία 87 ετών; Για ποιον λόγο; Σας παρακαλώ, όργανο»!
Ο Sharp συνέχισε να μιλά για τον εαυτό του και περιέγραψε στο όργανο πώς στη δεκαετία του 1970 είχε δική του αεροπορική εταιρία και είχε ζήσει στη Φλόριντα, τη Χαβάη, την Ιντιάνα και την Αϊόβα, ασχολούμενος με φυτά και λουλούδια: «Φτιάχνω νέα υβρίδια φυτών για να κάνω τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος», είπε στον state trooper.
Ο Ziecina πέρασε μετά στο παρασύνθημα, ρωτώντας τον αν κουβαλάει ναρκωτικά. «Όχι, κύριε», του είπε, ζητώντας του ευγενικά να μην ψάξει το αμάξι του, καθώς κάτι τέτοιο θα τον καθυστερούσε και σε λίγο θα νύχτωνε. Και η όρασή του ήταν περιορισμένη για οδήγηση στο σκοτάδι. Ο αστυνομικός του είπε πως δεν θα αργούσαν, μόλις ο σκύλος έδινε το «ΟΚ», θα μπορούσε να φύγει. Και παρατήρησε πως «μια φλέβα στον λαιμό του άρχισε να πάλλεται από αμηχανία», όπως έγραψε στην αναφορά του!
Ο πολύπειρος Apollo κατέφτασε τάχιστα και έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την καλυμμένη καρότσα του αγροτικού. Και καθόλου άδικα, καθώς μέσα της υπήρχαν 104 κιλά κοκαΐνης…
Για την παγκόσμια κοινότητα των ανθοκόμων, το όνομα Leo Sharp έλεγε κάτι σε όλους. «Πατριάρχη των κρίνων», τον αποκαλούσαν, καθώς ήταν ευρύτερα γνωστός για τις επισήμως αναγνωρισμένες 180 δικές του ποικιλίες κρίνων που είχε χαρίσει στην ανθρωπότητα.
Στην Αμερική μάλιστα ήταν η μεγαλύτερη αυθεντία στους κρίνους, μιλώντας κάθε τόσο σε συνέδρια και ημερίδες. Μαζί του είχε πάντα μερικούς Μεξικανούς που κουβαλούσαν τις νέες ποικιλίες των κρίνων του, τις οποίες συνήθιζε να χαρίζει στους μαγεμένους με τη δουλειά του επιστήμονες, προκαλώντας ρίγη ανατριχίλας στην κοινότητα των ανθοκόμων. Ακόμα και ο Τζορτζ Μπους τον κάλεσε επί προεδρίας του να φυτέψει τους περιβόητους κρίνους του στον κήπο του Λευκού Οίκου!
Η φάρμα του μάλιστα στο Μίσιγκαν Σίτι της Ιντιάνα ήταν τόπος λατρείας για τους λάτρεις των κρίνων, ενώ από τους κήπους του στη Φλόριντα περνούσαν για «προσκύνημα» όλοι οι ανθοκόμοι και οι ανθοδέτες της Αμερικής. Αλλά και στρατιές από πελάτες, που ήθελαν τις ιδιαίτερες ποικιλίες του γκουρού των κρίνων στους δικούς τους κήπους.
«Ο κόσμος των κρίνων τού ανήκει», έτσι τον είχε προσφωνήσει το 2009 σε συνέδριο ο πρόεδρος της Αμερικανικής Φυτολογικής Εταιρίας. Για τον ομοσπονδιακό εισαγγελέα Chris Graveline πάντως ο ίδιος άνθρωπος είχε μεταφέρει εκείνη τη χρονιά περισσότερα από 1.100 κιλά κοκαΐνης!
Και πράγματι αυτός ήταν ο modus operandi του: όργωνε την Αμερική για να βρεθεί σε ανθοκομικές εκθέσεις και φυτολογικές ημερίδες, κουβαλώντας ταυτοχρόνως και τα ναρκωτικά του Σιναλόα στον εκάστοτε προορισμό. Ακόμα και στο Μεξικό τον ήξεραν τα αφεντικά του καρτέλ προσωπικά, καθώς ο «παππούς» είχε μετατραπεί στο Νο 1 βαποράκι του καρτέλ.
Η λογική ερώτηση που κατέτρωγε τώρα τους πάντες ήταν πώς και γιατί ο πετυχημένος ανθοκόμος στράφηκε στη διακίνηση ναρκωτικών. Την πειστικότερη ερμηνεία την έδωσε πιθανότατα ο δικηγόρος του, Darryl A. Goldberg, λέγοντας πως από τις συζητήσεις με τον πελάτη του δεν ήταν ακριβώς σαφές πώς μπλέχτηκε με τα καρτέλ, εκείνος πιθανολογούσε πάντως πως όλα ξεκίνησαν στη φάρμα του.
«Υπήρχαν πάντα Μεξικάνοι που δούλευαν στις φάρμες του. Και έτυχε να γνωρίζουν ανθρώπους που τον σύστησαν σε άλλους ανθρώπους που τον ρώτησαν αν ήθελε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό». Οι πρώτες του αποστολές ήταν οι μεταφορές μαύρου χρήματος, κάτι που γλύκανε προφανώς τον «παππού» και «στράφηκε μετά σε κάτι μεγαλύτερο».
Πόσο μεγαλύτερο; Πολύ! Η DEA υπολογίζει πως ένα βαποράκι κοκαΐνης παίρνει 1.000 δολάρια το κιλό. Εκείνη τη μέρα ο «παππούς» θα έβγαζε 104.000 δολάρια δηλαδή και το 2010 και μόνο καθάρισε περισσότερα από 1 εκατομμύριο.
Τα καρτέλ, όπως μας λέει η DEA, αναζητούν πάντα βαποράκια υπεράνω υποψίας. «Ο Leo είναι ο ιδανικός διανομέας για το καρτέλ», λέει χαρακτηριστικά ο ειδικός πράκτορας της δίωξης Jeremy Fitch, που συνεργάστηκε στην υπόθεσή του, «είναι καθ’ όλα νόμιμος, είναι ηλικιωμένος, κανείς δεν θα πίστευε πως ήταν βαποράκι και δεν έχει και ποινικό μητρώο».
Για τον γενικό εισαγγελέα πάντως ο λόγος που μπλέχτηκε με τα ναρκωτικά ο «Tata» είναι πιο απλός: «Ο κατηγορούμενος επέλεξε καθαρά τον ρόλο του στη συνωμοσία για δύο λόγους», γράφει στην έκθεσή του: «1), δεν βλέπει τίποτα το κακό στη διακίνηση κοκαΐνης και 2) απληστία».
«Δεν έχω δει ποτέ μου κάτι αντίστοιχο», εξομολογήθηκε και ο 43χρονος επικεφαλής της έρευνας Moore…
Ο «Tata» μπήκε στο στόχαστρο της DEA από το 2010, όταν συναντήθηκε με έναν σεσημασμένο τοπικό αρχηγό του Σιναλόα στο Ντιτρόιτ και υπέπεσε στην αντίληψη των πρακτόρων της δίωξης. Σε κείνη τη συνάντηση, ο «παππούς» ζήτησε από τον μεξικάνο κακοποιό να πάρει μαζί του κι ένα τσουβάλι κρεμμύδια.
«Κρεμμύδια;», αναρωτιόταν ο Moore, «τι κρεμμύδια; Έχω περάσει αναρίθμητες ώρες αποκωδικοποιώντας τη μυστική γλώσσα των καρτέλ. Η κοκαΐνη αποκαλείται «φαγητό», τα «κρεμμύδια» ήταν κάτι καινούριο. Ήταν όπιο; Όπλα; Μας φάνηκε περίεργο στην αρχή. Αλλά τα κρεμμύδια δεν ήταν μυστικός κώδικας για κάτι. Ο παππούς μιλούσε απλώς για ένα σακί με κρεμμύδια!».
Οι δικαστικές του περιπέτειες κράτησαν καιρό και η υγεία του έφθινε ολοένα και περισσότερο, καθώς παρέμενε προφυλακιστέος. Τον Μάιο του 2014 είχε απωλέσει σχεδόν ολοκληρωτικά την ακοή του, κι έτσι ο δικηγόρος του έπρεπε τώρα να ουρλιάζει στο αυτί του. «Ο γιατρός μου λέει πως παραήμουν κοντά στο κανόνι κατά τον πόλεμο», αστειεύτηκε αυτός στον δικαστή, αν και κανείς δεν γέλασε.
Τώρα έβγαζε το πορτοφόλι του για να δείξει στους αστυνομικούς των δικαστηρίων την κόρη του, που ζει στη Χαβάη. Ο δικηγόρος του ισχυριζόταν πως οι αδίστακτοι κακοποιοί εκμεταλλεύτηκαν απλώς το γηραλέο ανθρωπάκι που βούλιαζε στην άνοια ολοένα και περισσότερο: «μια ποινή φυλάκισης θα είναι γι’ αυτόν θανατική καταδίκη», επαναλάμβανε συνεχώς.
Την άνοιά του επιβεβαίωσε πολιτειακός πραγματογνώμονας (ψυχίατρος), καθώς πλέον είχε περάσει τα 90 χρόνια ζωής. Είχε πάντως σώας τας φρένας όταν απολογήθηκε στην πρώτη του παρουσία στη δικαστική αίθουσα: «Βλέπετε εδώ έναν άντρα που αναγκάστηκε να κάνει ό,τι έκανε απειλούμενος με όπλο».
Στην ακροαματική διαδικασία αποκαλύφθηκε και το δεύτερο ψευδώνυμό του: «El Viejito», έτσι τον φώναζαν στο Μεξικό, «ο γεράκος», αν και χαϊδευτικά ήταν γνωστός ως «Mi Tata», «ο παππούς μου».
Ο Leo Sharp δήλωσε ένοχος ήδη από τις 8 Οκτωβρίου 2013, αρνήθηκε πάντως να συνεργαστεί με τον ανακριτή για να ελαφρύνει τη θέση του. Μαζί του εξαρθρώθηκε πάντως ένα καλό τμήμα του κυκλώματος του καρτέλ στο Ντιτρόιτ και άλλοι 19 άντρες κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τον Φεβρουάριο του 2014 έπεσε εξάλλου στα χέρια της δίωξης και το ίδιο το αφεντικό του καρτέλ, ο «Ελ Τσάπο».
Τα βαποράκια του Σιναλόα έφαγαν από 5-7 χρόνια ο καθένας, όλοι τους είχαν διακινήσει όμως λιγότερη κόκα από τον Sharp. Αυτός αντιμετώπιζε κάθειρξη 20 ετών, ο εισαγγελέας ισχυριζόταν πάντως πως δεν θα καθόταν μέσα περισσότερο από 5 χρόνια, καθώς η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί. «Έτσι τιμάτε τους ήρωες του Β’ Παγκοσμίου;», έφτασε να μονολογεί σχεδόν καθημερινά στην αίθουσα ο δικηγόρος του.
Όταν έφτασε να απολογηθεί ο ίδιος, γύρισε στον δικαστή και με απαλή φωνή δήλωσε: «Είμαι πραγματικά συντετριμμένος που έκανα ό,τι έκανα. Αλλά έχει γίνει». Και τότε έκανε μια παράξενη προσφορά στο δικαστήριο για να μην μπει φυλακή, προτείνοντας να πληρώσει επιτέλους το πρόστιμο των 500.000 δολαρίων που του είχε επιβληθεί επειδή καλλιεργούσε παρανόμως παπάγιες. «Είναι τόσο γλυκιές και νόστιμες», κατέληξε.
Ο δικαστής δεν τσίμπησε. Του έριξε 3 χρόνια σε ομοσπονδιακή φυλακή, επιτρέποντάς του ωστόσο να συνεχίσει να λειτουργεί τη φάρμα του, παρά το αδίκημα με τις παπάγιες. Έμεινε μέσα έναν χρόνο, καθώς το 2015 αποφυλακίστηκε άρον-άρον. Έφυγε από τον κόσμο τον Δεκέμβριο της επόμενης χρονιάς, στην ηλικία των 92, περιστοιχισμένος από τους πάντα αγαπημένους κρίνους του.
Την επομένη της καταδίκης του, ο ειδικός πράκτορας Jeff Moore συνειδητοποίησε πως παρά τον χρόνο που είχε περάσει στην υπόθεση του Leo Sharp, δεν είχε δει ποτέ του τον φημισμένο του κήπο. Ούτε και ο δικηγόρος του. Αμφότεροι υποσχέθηκαν να το κάνουν, μπας και καταλάβουν πώς ο άνθρωπος που περνούσε τη ζωή του μέσα στα λουλούδια αποφάσισε να ασχοληθεί με τα αγκάθια…
