Η Παρασκευή και 13 είναι μισητή για πολλούς λόγους. Κάποιους ιστορικά αποδεδειγμένους και κάποιους τους αντιλαμβάνεσαι μόνο αν είσαι δεισιδαίμονας. Οι κάτοικοι των Αγγλοσαξονικών, Γαλλικών, Γερμανικών περιοχών του κόσμου εύχονται αυτή η μέρα να μην ερχόταν ποτέ. Σύμφωνα με ιστορικά γεγονότα και διάφορες δοξασίες και μύθους, θρησκευτικού ή άλλου περιεχομένου, πολλές δυσάρεστες καταστάσεις έλαβαν χώρα Παρασκευή. Οι εκτελέσεις των κρατουμένων στην αρχαία Ρώμη και στα Μεσαιωνικά χρόνια γινόντουσαν Παρασκευή. Η μέρα αυτή είχε το παρατσούκλι «Ημέρα του Κρεμασμένου». Ο αριθμός 13 από την άλλη θεωρείται ότι διαταράσσει την ισορροπία και την πληρότητα που συμβολίζει ο αριθμός 12. Η «απέχθεια» του κόσμου για τον αριθμό αυτό αποδίδεται και στον Ιούδα Ισκαριώτη, ο οποίος παρευρισκόταν στο Μυστικό Δείπνο, ήταν ο δέκατος τρίτος, ο οποίος ανέτρεψε την ισορροπία. Μία ανατροπή όπου με την σειρά της οδήγησε στη σταύρωση του Ιησού Χριστού. Έτσι ο αριθμός 13 θεωρήθηκε ότι ήταν ιδανικός για μαύρη μαγεία και τις τελετές αυτών που «παραστράτησαν από το δρόμο του Κυρίου» και πήραν τον σκοτεινό δρόμο του Κυρίου του κάτω κόσμου. Η πρώτη επίσημη θεωρία για το πώς η Παρασκευή και ο αριθμός 13 συνδέονται αρνητικά σχετίζεται με την απόφαση του Πάπα Κλήμη του Έ να εκδώσει διάταγμα για τη σύλληψη και θανάτωση των Ναϊτών ιπποτών ύστερα από συνεννόηση με το βασιλιά της Γαλλίας, Φίλιππο Δ’. Η διαταγή αυτή εκδόθηκε την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 1307, και κόστισε τη ζωή σε 250.000 ανθρώπους. Μία Παρασκευή και 13 ωστόσο είναι χαραγμένη με ανεξίτηλα γράμματα στο μυαλό και τα συναισθήματα των απανταχού οπαδών της σκληρής μουσικής καθώς οι «πατέρες» του heavy metal, Black Sabbath, κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Ήταν πίσω στο σωτήριο έτος 1970, σε μία κοινωνία της Αγγλίας άκρως συντηρητική η οποία δεν μπορούσε να φανταστεί πως η σκοτεινή και heavy μουσική των Sabs μπορούσε να ντυθεί εικαστικά με ένα άκρως τρομακτικό εξώφυλλο.
«Τι είναι αυτό που στέκεται δίπλα μου; Μία μαύρη φιγούρα που δείχνει προς εμένα»
Με αυτούς τους ανατριχιαστικούς στίχους ξεκινά το opening track του δίσκου «Black Sabbath» και έμελλε να είναι αυτές οι λέξεις που πυροδότησαν τις ιστορίες και τους μύθους που ακολουθούν ακόμα και τώρα, στις μέρες μας, το εξώφυλλο του δίσκου. Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε μια εποχή όπου τα μέσα διαφήμισης ήταν περιορισμένα, οπότε ο καθένας μουσικός που ήθελε να κάνει αίσθηση με την πρώτη εμφάνιση πόνταρε στο εξώφυλλο του δίσκου του το οποίο την περίπτωση των Black Sabbath ήταν αρκετό για να φανερώσει τι μέλει γενέσθαι. Πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι το χαρακτηρίσανε ως το πιο spooky εξώφυλλο στην ιστορία της μουσικής. Αρκετοί ήταν εκείνοι πάντως που συσχέτισαν τους Black Sabbath με το σατανισμό και άλλα παγανιστικές πρακτικές βασιζόμενοι σε αυτό το πρώτο άλμπουμ. Ας είμαστε ειλικρινείς, η φωτογραφία του εξωφύλλου φέρνει ανατριχίλες. Ακόμα και σε ακροατές του ακραίου ήχου που είναι συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους εικόνες. Είναι τέτοιο το συναίσθημα τρόμου και μυστηρίου που αποπνέει που δύσκολα μπορεί να ξεπεραστεί. Ο πέτρινος μύλος που φαίνεται στο βάθος είναι αρκετά τρομακτικός από μόνος του, η βλάστηση που προσομοιάζει σε βάλτο και μια γυναικεία μαυροντυμένη μορφή στέκεται στο κάδρο της φωτογραφίας κοιτώντας στα μάτια αυτών που κρατά τον δίσκο. Φοράει μαύρο μακρύ φόρεμα ή μία μαύρη κάπα, έχει μαύρα μακριά μαλλιά, και το δέρμα της είναι χλωμό όπως εκείνο των νεκρών.
Πού ξεκινά η μυθοπλασία και πού σταματά;
Από τη στιγμή που κάποιος δώσει βάση στην φωτογραφία του Keef Macmilan τότε θα μπουν σε ένα κυκεώνα μυθικών ιστοριών και αφηγήσεων. Μερικοί λένε πως κρατάει μια μαύρη γάτα στην αγκαλιά της και άλλοι λένε πως η ίδια η γυναικεία φιγούρα είναι μια μαύρη γάτα μεταμορφωμένη. Ένα άλλο σενάριο αναφέρει πως η αρχική ιδέα ήταν να φωτογραφηθεί μόνο ο μύλος. Όταν όμως τα αρνητικά των φωτογραφιών πήγαν για εμφάνιση η μυστηριώδης μορφή παρουσιάστηκε στις εικόνες προκαλώντας δέος στους εμπλεκόμενους. Μάλιστα η συγκεκριμένη εκδοχή εμπλουτίστηκε με το -πραγματικό- γεγονός πως η φωτογράφιση για το εξώφυλλο έγινε σ’ ένα πραγματικό Black Sabbath. To «Μαύρο Σάββατο» είναι η μέρα κατά την οποία συναντιούνται οι μάγισσες σύμφωνα με την παράδοση. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες ερμηνείες οι οποίες δεν έχουν σχέση με μεταφυσικά φαινόμενα. Ορισμένοι λοιπόν πιστεύουν ότι στο εξώφυλλο είναι ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Ozzy Osbourne ντυμένος γυναίκα, σ’ ένα από τα πολλά bad trips που είχε μετά από κατανάλωση ψυχοτρόπων ναρκωτικών. Κάποιοι πιο «συγκρατημένοι» ισχυρίζονται πως η γυναικεία μορφή είναι η γυναίκα του ντράμερ της μπάντας, Bill Ward.
Η επίσημη ετυμηγορία
Η γυναίκα που ποζάρει στον φακό και με κάποιο ανατριχιαστικό τρόπο φαίνεται σαν να μειδιά, δεν ήταν κάποια μάγισσα, ούτε κάποια εξωγήινη οντότητα. Ήταν ένα μοντέλο της εποχής, η οποία προσελήφθη από τον δημιουργό του εξωφύλλου Keef Macmilan αποκλειστικά για αυτή τη δουλειά. Μετά από αυτή τη φωτογράφιση δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στο προσκήνιο. Γεγονός που χρησιμοποιήθηκε και αυτό για να χτιστεί ο μύθος των Black Sabbath. Ωστόσο εκείνη ήταν εκεί, πληρώθηκε κανονικά και -μάλλον- ονομαζόταν Louise. Το σκηνικό της φωτογράφισης ήταν ο νερόμυλος Mapledurham στο Οξφορντσάιρ της Αγγλίας, ο οποίος είχε χτιστεί κοντά στα 1400 και χρησιμοποιούταν μέχρι και πριν ξεσπάσει ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Εκτός πάντως από το εξώφυλλο του «Black Sabbath» o μύλος έχει χρησιμοποιηθεί και στην ταινία του 1976 «The Eagle Has Landed». Η αλήθεια είναι πάντως πως οι Sabbath δεν είχαν ιδέα ποια ήταν αυτή η οπτασία. Δεν ήρθαν ποτέ σε επαφή μαζί της. Ή μήπως ήρθαν; Ο μπασίστας Geezer Butler σε συνέντευξη του έχει αναφέρει πως «σε μία συναυλία μας στο Λινκολνσάιρ στην Αγγλία, μία κοπέλα ντυμένη ακριβώς όπως στο εξώφυλλο ήρθε και μας συστήθηκε ως “Louise”. Δεν θα μάθουμε ποτέ αν έλεγε αλήθεια ή όχι». Όταν ο δίσκος βγήκε στην Αγγλία εκτός από το μυθικά «στοιχειωμένο» εξώφυλλο, είχε και ταιριαστό εσώφυλλο, μ’ έναν ανάποδο σταυρό να το κοσμεί, πάνω στον οποίο ήταν γραμμένο ένα ποίημα του οποίου οι στίχοι σίγουρα μπορούν να δημιουργήσουν εφιάλτες. Δείτε όλα τα θέματα του Weekend