Ταινίες που κατέστρεψαν μια για πάντα το καλοκαίρι!

Το καλοκαίρι είναι ένας καιρός ανεμελιάς και διακοπών, παραλίας και ραχατιού, αν και κινηματογραφικά δεν είναι ακριβώς έτσι. Το σινεμά φαίνεται πως έχει βάλει σκοπό να διαλύσει τις πιο χαλαρές στιγμές του έτους, μπολιάζοντάς τες με μπόλικες δόσεις μεταφυσικού κακού, ανείπωτης φρίκης και αποκρουστικών απειλών που καραδοκούν εκεί που τις περιμένεις λιγότερο! Κι αν ο τρόμος τοποθετείται συνήθως στην οθόνη το φθινόπωρο (ο Οκτώβριος παραμένει ο δημοφιλέστερος μήνας των ταινιών τρόμου), καθώς η νύχτα μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο και το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο ανησυχητικό, υπάρχουν και κάποιοι καινοτόμοι που σκέφτηκαν να στοιχειώσουν τη φωτεινή, μεγάλη και καυτή καλοκαιρινή μέρα. Τρόμος στην παραλία, τρόμος στη θάλασσα, τρόμος στο κάμπινγκ, θερινός τρόμος γενικώς δηλαδή σε όσα μας ξεκουράζουν και αποφορτίζουν. Λες και χρειάζεσαι λίγη αδρεναλίνη για να ξυπνήσεις από την καυτή καλοκαιρινή ραστώνη! Τι είπαμε πως είναι το καλοκαίρι; Καιρός για θάλασσα, ηλιοθεραπεία και κραιπάλες; Μπα! Μάλλον καιρός για αίμα, μοχθηρία και αποτροπιασμό…

Παρασκευή και 13 (1980)

Εδώ μιλάμε για την ταινία-σταθμό που στοίχειωσε μια και καλή τις παιδικές κατασκηνώσεις, μετατρέποντας το κάμπινγκ σε μάχη για τη ζωή. Την ώρα που όλα τα πιτσιρίκια θεωρούν την κατασκήνωση μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για ελευθερία και απεμπλοκή από τη γονεϊκή κηδεμονία, ο Jason φρόντισε να καταστρέψει τα εφηβικά σκιρτήματα και την καλοκαιρινή ραθυμία! Και βέβαια η πρώτη και αυθεντική «Παρασκευή και 13», που βγήκε για να εξαργυρώσει τη φήμη του επίσης κλασικού «Halloween» («Η Νύχτα με τις Μάσκες» του 1978), πυροδότησε ένα ποτάμι αντίστοιχων slasher ταινιών, γκρεμίζοντας οριστικά όσα σήμαινε κάποτε το καλοκαίρι και η κατασκήνωση. Γιατί άλλαξε ουσιαστικά τον τρόπο που γυρίζονταν οι ταινίες τρόμου. Το σκοτάδι δεν ήταν πια απαραίτητο, καθώς το κοινό ούρλιαζε από ανατριχίλα και μέσα στο μέρα μεσημέρι της ταινίας, με το δροσιστικό αεράκι της λίμνης να μετατρέπεται σε τυφώνα τρόμου…

Ξέρω τι Κάνατε Πέρυσι το Καλοκαίρι (1997)

Όταν μια από τις ηρωίδες λαμβάνει το απειλητικό σημείωμα «Ξέρω τι έκανες πέρυσι το καλοκαίρι», ο τρόμος εγκαθίσταται στην καρδιά του καλοκαιριού για μια παρέα φιλών που έκαναν πράγματι κάτι κακό το προηγούμενο καλοκαίρι: σκότωσαν κατά λάθος, οδηγώντας μεθυσμένοι, έναν άνθρωπο και ξεφορτώθηκαν το πτώμα του στο νερό. Το slasher φιλμ που βγήκε για να εκμεταλλευτεί την αναβίωση του είδους από το φοβερό και τρομερό «Scream» (1996) δεν χρειάζεται συστάσεις, καθώς μας υπενθύμισε πως το καλοκαίρι, όσο ανάλαφρο κι αν μοιάζει, παραμένει ιδανικός καιρός για αιματοβαμμένη εκδίκηση!

Blood Beach (1980)

Τι θα λέγατε για μια ταινία που εκτυλίσσεται στην παραλία αλλά ο τρόμος δεν καραδοκεί στο δυνητικά επικίνδυνο νερό, αλλά στην ίδια την ασφάλεια της αμμουδιάς; Αυτό ακριβώς συμβαίνει στο σχετικά περίεργο φιλμ που επικεντρώνεται στο τέρας που καραδοκεί κάτω από την άμμο για να αφανίσει τους λουόμενους! Φτηνή ξεκάθαρα παραγωγή, σχηματική πλοκή και κακοί διάλογοι, τη μνημονεύουμε για έναν και μόνο έναν λόγο. Γιατί κατέστρεψε την ανεμελιά να σε θάβουν οι φίλοι σου στην αμμουδιά! Η κοπέλα που τη σκέπασε η παρέα της με άμμο εξαφανίστηκε, για να βγει κατόπιν με τις σάρκες της πετσοκομμένες. Αντίο ανέμελες στιγμές στην παραλία…

The Horror Of Party Beach (1964)

Το σινεμά προσπάθησε από παλιά να διαλύσει όσα συμβολίζει το καλοκαίρι, συχνά με τον απολαυστικά κωμικοτραγικό τρόπο των B-movies. Το κλασικό πια φιλμ τρόμου θέλησε να καταστρέψει τα πάρτι στην ακροθαλασσιά, όταν ένα τέρας μισός άνθρωπος-μισό ψάρι είπε να χαλάσει τη γιορτούλα. Στην εποχή του μάλιστα προωθήθηκε ως το «πρώτο μιούζικαλ τρόμου», αν και ο όρος «μιούζικαλ» πρέπει να προσληφθεί εδώ όσο πιο χαλαρά παίρνει. Τα τέρατα είναι εντελώς ψεύτικα, φτηνές λαστιχένιες στολές δηλαδή, και η πλοκή τραβιέται από τα μαλλιά και μάλιστα χωρίς νόημα. Και εδώ ακριβώς κρύβεται η μαγεία της: πάρτι στην παραλία, γελοία θαλάσσια τέρατα και ό,τι άλλο ψάχνεις από τη χειρότερη καλοκαιρινή ταινία τρόμου όλων των εποχών…

Humanoids Of The Deep (1980)

Αν το «Horror Of Party Beach» σε κάνει να κλαις (από τα γέλια), το «Humanoids of the Deep» είναι μια σοβαρή εκδοχή του, που ήρθε για να γεμίσει πράγματι τα καλοκαίρια με ανατριχίλες. Άλλη μια ταινία για υβριδικές ενώσεις ανθρώπου και ψαριού, αυτή φέρει την υπογραφή του μετρ των B-movies, Ρότζερ Κόρμαν, ξέρεις λοιπόν πως δεν αστειεύεται. Τα αποκρουστικά πλάσματα επιτίθενται σε εφήβους, σκοτώνουν άντρες και προσπαθούν να ζευγαρώσουν με γυναίκες. Το σκηνικό ολοκληρώνεται με τόνους αίματος και υποβρύχια υποκειμενικά πλάνα των τεράτων στα πόδια των θυμάτων, τύπου «Σαγόνια του Καρχαρία». Ο Κόρμαν δεν έμεινε μάλιστα ευχαριστημένος ούτε από τον αριθμό ούτε από το γύρισμα των βιασμών, γι’ αυτό και πρόσθεσε μερικούς τόνους ακόμα αποκρουστικών σκηνών ολοκληρώνοντας το άρρωστο όραμά του…

Χωρίς Ελπίδα Διαφυγής (2009)

Παρθένες και τροπικές παραλίες της Χαβάης και μήνας του μέλιτος, όλη η ευτυχία του κόσμου συγκεντρωμένη δηλαδή, αν και οι κίνδυνοι στο γεμάτο σασπένς «A Perfect Getaway» έχουν πρόσωπο και μάλιστα ανθρώπινο. Εδώ είναι οι αμόλυντες παραλίες με τη λευκή άμμο απομονωμένου παραδείσου το ιδανικό σκηνικό του τρόμου, όταν οι νιόπαντροι συναντούν δυο ιδιαίτερα ζευγάρια. Κλισεδιάρικο αλλά διασκεδαστικότατο σασπένς, το θριλεράκι είπε να κάνει ακόμα και την αθώα ανθρώπινη συναναστροφή του καλοκαιριού απειλή κολοσσιαίου μεγέθους…

Tourist Trap (1979)

Καλοκαιράκι χωρίς road trip, περιπέτεια και τουρισμό δεν γίνεται. Ή μάλλον καλύτερα να γίνεται, αν θες τουλάχιστον τη ζωή σου! Η νεαρή παρέα βρίσκει καταφύγιο σε ένα μουσείο με ανδρείκελα όταν το αμάξι τους χαλάει ξαφνικά (φυσικά), αν και σύντομα γίνεται σαφές ότι ο ντόπιος που το διευθύνει έχει άλλα σχέδια στον νου του. Και είναι όλα τους μοχθηρά! Η ταινία θα σε κάνει αναγκαστικά να το σκεφτείς δυο φορές την επόμενη φορά που θα θελήσεις να επισκεφτείς ένα ντόπιο μουσειάκι. Αντίο πολιτιστικά δρώμενα το καλοκαίρι…

Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι (1974)

Αν ο καύσωνας σού πέφτει πολύ αυτό το καλοκαίρι, (ξανα-)δες το αυθεντικό «Texas Chain Saw Massacre» και θα συνέλθεις στη στιγμή, καθώς ρεύματα κρυάδας θα διατρέξουν το κορμί σου. Οι διαβόητες μάλιστα ιστορίες γύρω από τα πνιγηρά καλοκαιρινά γυρίσματα (περιλαμβανομένης της σκηνής που γυριζόταν για 24 ώρες μέσα στο φριχτά ζεστό δωμάτιο με τα χαλασμένα κρέατα) έδωσαν στο κλασικό φιλμ τρόμου το κατιτίς παραπάνω σε όρους αληθοφάνειας και ανθρώπινων βασάνων! Ιδρώτας, μιζέρια και ανείπωτος τρόμος στο Τέξας λοιπόν, που είχε αγγίξει μάλιστα θερμοκρασίες-ρεκόρ εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι του 1974. Είναι η ταινία που μπορείς πρακτικά να νιώσεις το αυγουστιάτικο καμίνι και τις απαίσιες μυρωδιές των σφαγείων στο ανεπανάληπτο αυτό road trip στην Κόλαση την ίδια.

Πιράνχας 3D (2010)

Το remake του κλασικού «Piranha» του 1978 (του φοβερού Ρότζερ Κόρμαν) εκσυγχρόνισε τον τρόμο και τον έκανε ορόσημο των αποκρουστικών ταινιών που εκτυλίσσονται σε παραλίες και νερά. Κορίτσια με μπικίνι που καταφτάνουν στη Λίμνη Βικτόρια για τις διακοπές τους, τόνοι μπίρας, νεροτσουλήθρες και ολοήμερα πάρτι, αν και η ταινία έχει και κάτι ακόμα που πλαισιώνει σατανικά τον χαβαλέ. Τα δολοφονικά πιράνχας! Τα οποία εμφανίζονται μάλιστα αρκετά αργά και βασανιστικά στην ταινία, όταν όμως το κάνουν τη μετατρέπουν σε σπλατερίστικο τσιμπούσι από τα λίγα. Δεκάδες άνθρωποι κατασπαράσσονται ζωντανοί και το αίμα ρέει σε τέτοια αφθονία που βάφει κυριολεκτικά κόκκινο το νερό. Καλό κολύμπι ευχηθήκαμε;

Τα Σαγόνια του Καρχαρία (1975)

Το ανεπανάληπτο «Jaws» του Στίβεν Σπίλμπεργκ έκανε αυτό ακριβώς, τα καλοκαίρια κόλαση! Ήταν η ταινία που έκανε τον κόσμο να σκέφτεται να κατέβει στην παραλία, σε μια από τις σπάνιες αυτές φορές που ο κινηματογράφος επεμβαίνει στην ομαλή ροή της καθημερινότητας. Η ταινία που κατέστρεψε οριστικά την αθωότητα της παραλίας και την ανεμελιά της λαδωμένης από τα αντηλιακά θάλασσας χρησιμοποίησε όλα τα στοιχεία του καλοκαιριού σε βάρος του. Σοκαριστικό ακόμα και σήμερα, το «Jaws» μας έμαθε πως το απόκοσμο τέρας των ταινιών τρόμου μπορεί κάλλιστα να μην είναι μεταφυσικό, αλλά πραγματικό, καταστρέφοντας οριστικά τη θερινή νωθρότητα.

Δείτε όλα τα θέματα του Weekend