Παρόλο που οι περισσότεροι την έχουν συνδυάσει με τα δημοφιλή και αγαπημένα Καλάβρυτα, η Αχαΐα κρύβει πολλές εκπλήξεις σε όσους αποφασίσουν να την εξερευνήσουν καλύτερα.

Τοπία με υπέροχη και πλούσια, καταπράσινη βλάστηση και γάργαρα νερά, γραφικά χωριουδάκια άγνωστα στο ευρύ κοινό και εγκαταλελειμμένοι οικισμοί που μοιάζουν με χρονομηχανή ξαφνιάζουν ευχάριστα τον επισκέπτη του νομού.

Πλανητέρο

Σε απόσταση 25 χλμ. από τα Καλάβρυτα, στο δρόμο που οδηγεί προς την Κλειτορία συναντάται το Πλανητέρο, ένα μέρος από εκείνα που συναρπάζουν τον επισκέπτη με το πλούσιο φυσικό περιβάλλον να αποτελεί και τον βασικό πρωταγωνιστή. Ένα μοναδικό τοπίο με κυρίαρχο στοιχείο τα πλατάνια, τις καρυδιές και τα τρεχούμενα νερά γύρω από τις πηγές του Αροάνιου ποταμού, που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα από την πρώτη κιόλας στιγμή.

Η διάμετρος σε κάποια από τα υπεραιωνόβια πλατάνια αγγίζει ακόμη και τα τέσσερα μέτρα, ενώ οι πηγές του Αροάνιου που σε κάποια σημεία αναβλύζουν ακόμη και μέσα από βράχια, καθιστούν την περιοχή σε μοναδικό προορισμό φυσικού πλούτου. Η ευρύτερη περιοχή συγκαταλέγεται στο δίκτυο Natura 2000 «Όρος Χελμός και ύδατα Στυγός». Από το Πλανητέρο ξεκινούν ενδιαφέροντα ορειβατικά μονοπάτια μέσα στην πλούσια βλάστηση της περιοχής.

Κρινόφυτα

Αμφιθεατρικά χτισμένα στις πλαγιές ορεινού όγκου, τα Κρινόφυτα είναι παραδομένα στην υπέροχη φύση της περιοχής και αποτελούν, σίγουρα, μια πιο ήσυχη και ήρεμη επιλογή από τα δημοφιλή Καλάβρυτα.

Λιγοστά σπίτια με χαρακτηριστικές κόκκινες κεραμοσκεπές μέσα στη γοητευτική φύση που το περιβάλλει, στα βασικά χαρακτηριστικά του χωριού, που στους περισσότερους μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο. Μονοπάτια που καλούν σε εξερεύνηση μέσα στο δάσος, με ξύλινα γεφυράκια και τρεχούμενα νερά, από τις εικόνες που σίγουρα μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη εκείνων που θα επισκεφτούν τα Κρινόφυτα.

Δεχούνι

Το Δεχούνι, που σιγά σιγά «σβήνει» αφημένο στο έλεος του καιρού, είναι ένας παλιός, εγακταλελειμμένος, πλέον, οικισμός που εντυπωσιάζει. Στα χαρακτηριστικά που σίγουρα κεντρίζουν το ενδιαφέρον το γεγονός ότι έχει ελάχιστο ορίζοντα, καθώς βρίσκεται μέσα σε χαράδρα, περικυκλωμένο από βουνά και λόφους.

Χτισμένο σε υψόμετρο 831 μέτρων, εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του κατά την δεκαετία του 1970, οι οποίοι μαζί με τους κατοίκους των γειτονικών χωριών Βεσίνι και Σκούπι μετεγκαταστάθηκαν στο νεόδμητο οικισμό της Πάου.

Σε αυτό θα παρατηρήσει κανείς τα μισογκρεμισμένα, πέτρινα σπίτια των πρώην κατοίκων του, καθώς και πολλές πηγές, με το νερό των οποίων παλαιότερα λειτουργούσε ο νερόμυλος του χωριού. Από τα λιγοστά κτίρια που στέκονται όρθια ακόμη η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.