Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και περίτρανη απόδειξη του μεγαλείου της φύσης σε συνδυασμό με την ανθρώπινη δημιουργία, τα μοναδικά Μετέωρα αποτελούν ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της χώρας μας.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μορφολογία και το φυσικό περιβάλλον και της γύρω περιοχής, με χωριά και πόλεις που «κλέβουν» κάτι από τη δόξα του διάσημου Μοναστηριού.
Με οδηγό μας το Visit Greece θα ανακαλύψουμε το μυστικό των Μετεώρων και της κοντινής, γραφικής Καλαμπάκας.
Μετέωρα: Επιβλητική ομορφιά
Αιώνες τώρα, οι πανύψηλοι βράχοι που δεσπόζουν μεταξύ των βουνών Κόζιακα και Αντιχάσια, συνθέτουν ένα εντυπωσιακό γιγαντιαίο πέτρινο σύμπλεγμα, 800 και πλέον βράχων, που αποτελεί όχι μόνο τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της Ορθόδοξης εκκλησίας.
Εδώ η φύση, η πνευματικότητα και η παράδοση συνδιαλέγονται με ένα τρόπο μοναδικό, αποκαλύπτοντας το μεγαλείο τους στους επισκέπτες, που συρρέουν από κάθε γωνιά της γης για να θαυμάσουν ένα από τα σπουδαιότερα γεωλογικά μνημεία της ανθρωπότητας.
Δεν είναι λίγοι βέβαια εκείνοι που έρχονται στην περιοχή για περισυλλογή και προσευχή, επιθυμώντας να γνωρίσουν τη ζωή των μοναχών αλλά την αριστουργηματική αρχιτεκτονική των μοναστηριών.
Μετά το Άγιο Όρος, τα Μετέωρα αποτελούν το μεγαλύτερο και με συνεχή παρουσία μοναστικό κέντρο στον ελλαδικό χώρο, από τον 11ο αιώνα, την εποχή δηλαδή της εγκατάστασης των πρώτων ασκητών, μέχρι και σήμερα. Από τις τριάντα μονές που μαρτυρούνται μέσα από τα ιστορικά στοιχεία και τις πληροφορίες που έχουμε για την περιοχή, σήμερα λειτουργούν μόνο έξι και δέχονται πλήθος προσκυνητών.
Πολλά μικρότερα μοναστήρια, τα περισσότερα από τα οποία ιδρύθηκαν το 14ο αιώνα, σήμερα είναι εγκαταλελειμμένα. Ωστόσο, ο απόηχος της βαθιάς θρησκευτικότητας που αποπνέουν παραμένει ολοζώντανος, αντηχώντας το μεγαλείο παλαιότερων εποχών.
Ο παλαιότερος τρόπος πρόσβασης στις μονές των Μετεώρων ήταν η αναρρίχηση που στις μέρες εκείνες είχε την έννοια του αγώνα για την απομόνωση και την αναζήτηση του θείου.
Σήμερα όμως που οι περισσότεροι προσκυνητές και επισκέπτες χρησιμοποιούν τα σκαλοπάτια που έχουν λαξευτεί στους βράχους, η αναρρίχηση αποτελεί μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εναλλακτική δραστηριότητα και, ίσως, έναν από τους καλύτερους τρόπους για να απολαύσει κανείς τη μοναδικότητα του τοπίου.
Η περιοχή προσφέρεται παράλληλα για μαγευτικούς περιπάτους στα πανέμορφα μονοπάτια που κρύβουν με τον όγκο τους οι πελώριοι βράχοι που δημιουργήθηκαν 10 εκατομμύρια χρόνια πριν, μετά από ένα διάστημα γεωλογικών ζυμώσεων διάρκειας 15 εκατομμυρίων ετών. Αυτές οι διαρκείς γεωλογικές μεταβολές, σε συνδυασμό με τη συνεχή διάβρωση από τους ανέμους και τις βροχές, έδωσαν με την πάροδο των ετών στους βράχους τη σημερινή τους μορφή.
Το 1988, η UNESCO συμπεριέλαβε τα Μετέωρα στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς ως ένα από τα σπουδαιότερα του κόσμου, και το χαρακτήρισε «Διατηρητέο και Προστατευόμενο Μνημείο της Ανθρωπότητας».
Δεν θα ήταν λοιπόν υπερβολή να πει κανείς πως πουθενά αλλού στην Ελλάδα, το πέρασμα του χρόνου και το άγγιγμα των στοιχείων της φύσης δεν συνεργάστηκαν τόσο τέλεια δημιουργώντας ένα αριστουργηματικό φυσικό τοπίο χωρίς προηγούμενο.
Καλαμπάκα: Ένα ισχυρό φρούριο
Η λέξη «καλαμπάκα» είναι τουρκική και σημαίνει «ισχυρό φρούριο». Στην ίδια θέση βρισκόταν η αρχαία πόλη Αιγίνιο, η οποία στους μεσαιωνικούς χρόνους ονομαζόταν Σταγοί (ονομασία που φέρει ακόμη η μητρόπολη). Η σύγχρονη πόλη έχει μελετημένη ρυμοτομία, μεγάλες πλατείες, ανοιχτούς δρόμους και ανεπτυγμένη τουριστική υποδομή, καθώς βρίσκεται ακριβώς δίπλα στα παγκοσμίως διάσημα Μετέωρα.
Αξίζει να επισκεφθείτε:
– Τον ιστορικό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου.
– Τη μοναδική στην Ελλάδα Σχολή Ξυλογλυπτικής.
– Το σπήλαιο της Θεόπετρας. Εδώ έχουν βρεθεί αποτυπώματα ανθρώπινων πελμάτων που χρονολογούνται από το 45000 π.Χ.
– Το γραφικό χωριό Kαστράκι, 2 χλμ βορειοδυτικά, που ενώνεται με τη Καλαμπάκα κάτω από τη σκιά των επιβλητικών μονολιθικών βράχων των Μετεώρων. Πήρε το όνομά του από ένα μικρό βυζαντινό κάστρο, του οποίου σώζονται ελάχιστα απομεινάρια.
– Επιβάλλεται η επίσκεψη στον ναό της Παναγίας της Δούπιανης, με τη σκήτη Δούπιανης, που αποτέλεσε κέντρο λατρείας των πρώτων ασκητών (11ου-12ου αι.).
