Συναγερμός έχει σημάνει στο Ιράν, όχι για κάποια απειλή που σχετίζεται με το Μεσανατολικό, αλλά επειδή η γη υποχωρεί και ανοίγει συνεχώς, σε βαθμό που εξετάζουν να αλλάξουν πρωτεύουσα, καθώς βυθίζεται σιγά-σιγά η Τεχεράνη.
Η καθίζηση του εδάφους είναι χρόνιο πρόβλημα, αλλά με τον καιρό έχει ενταθεί σε βαθμό που επηρεάζει τους μισούς κατοίκους της χώρας. Ενδεικτικά, το Ιράν συγκαταλέγεται μεταξύ των πέντε πρώτων χωρών στον κόσμο όσον αφορά την έκταση και τον ρυθμό των καθιζήσεων. Ως αίτια του προβλήματος θεωρούνται η κλιματική αλλαγή, η ξηρασία και η κακή διαχείριση των υδάτων, με την ιρανική κυβέρνηση να λαμβάνει αναποτελεσματικά μέτρα το προηγούμενο διάστημα ή να μη πράττει καθόλου.
Επίσης, ο Μπαχράμ Ναντί, καθηγητής γεωτεχνικής μηχανικής στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο Αζάντ στο Ισφαχάν, επέρριψε ευθύνες στην «αχαλίνωτη αστική εξάπλωση, τη βιομηχανική ανάπτυξη και την υπερβολική γεωργία» σε μέρη όπου τα φράγματα είχαν ήδη στερέψει και οι υδροφόροι ορίζοντες είχαν εξαντληθεί. Αυτό όχι μόνο επιτάχυνε τη βύθιση της στάθμης του εδάφους, αλλά και συνέβαλε στην ερημοποίηση.
Οι Financial Times έγραψαν ότι έχουν υποστεί ρωγμές σχεδόν όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα, σιδηροδρομικές γραμμές και αρχαιολογικά μνημεία, ενώ παρά πολλά σπίτια έχουν ζητήματα στατικότητας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, εντοπίζεται στην Τεχεράνη, σε βαθμό που χαρακτηρίζεται μη βιώσιμη η διαβίωση στην ιρανική πρωτεύουσα. Σύμφωνα με το Εθνικό Χαρτογραφικό Κέντρο του Ιράν, η νοτιοδυτική Τεχεράνη βυθίζεται έως και 31 εκατοστά ετησίως. Τα διεθνή πρότυπα όμως, ορίζουν ως επικίνδυνο ένα ετήσιο ρυθμό καθίζησης 5 χιλιοστών.
Ο Mohammad Darvish που ειδικεύεται στο συγκεκριμένο ζήτημα, είπε στους FT, ότι στην γειτονιά Shahr-e Ray της Τεχεράνης, οι άνθρωποι φτιάχνουν τις πόρτες και τα παράθυρά τους κάθε χρόνο, καθώς η καθίζηση καταστρέφει τα θεμέλια. «Οι κύριες σιδηροδρομικές γραμμές, πρέπει να επισκευάζονται συνεχώς λόγω των καθιζήσεων. Επίσης, έχουν προκαλέσει την κλίση των πύργων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με αποτέλεσμα να προκύπτουν προβλήματα και στην ηλεκτροδότηση», είπε χαρακτηριστικά.
Ο πρόεδρος Μασούντ Πεζεσκιάν πριν λίγους μήνες συμμετείχε σε σύσκεψη με κρατικούς φορείς και πρότεινε να μεταφερθεί η πρωτεύουσα σε άλλη πόλη, χαρακτηρίζοντας «απειλητικό» το φαινόμενο της καθίζησης.
Σύμφωνα με Ιρανούς επιστήμονες αυτό είναι ανέφικτο αν δεν παρθούν τα αναγκαία μέτρα, τονίζοντας ότι η μεταφορά θα δυσχεράνει την κατάσταση και μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερα ζητήματα.
Μέχρι στιγμής, η ιρανική κυβέρνηση σχεδιάζει μείωση της κατανάλωσης νερού στη γεωργία και τη βιομηχανία κατά 45 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα έως το 2032 στο πλαίσιο των προσπαθειών για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας που επιδεινώνει τις καθιζήσεις. Για να συμβεί αυτό όμως, χρειάζονται τεράστια χρηματικά ποσά που δεν μπορούν να βρεθούν λόγω των αμερικανικών κυρώσεων που επιβάλλονται για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Η αντιπρόεδρος του Ιράν για περιβαλλοντικές υποθέσεις Shina Ansari δήλωσε ότι οι καθιζήσεις απειλούν άμεσα το 11% της χερσαίας μάζας της χώρας – μια περιοχή που φιλοξενεί σχεδόν το ήμισυ των 90 εκατομμυρίων κατοίκων της.
Πλέον, οι ρωγμές από την υποχώρηση του εδάφους φτάνουν μέχρι και την Περσέπολη, την αρχαία περσική πρωτεύουσα, με τον Mehdi Zare, καθηγητή μηχανικής σεισμολογίας στο Διεθνές Ινστιτούτο Σεισμολογίας του Ιράν, να προειδοποιεί ότι η χώρα φαίνεται να έχει εγκλωβιστεί σε μια «μη βιώσιμη» πορεία που θα επιδεινωθεί.
