Το θρυλικό γεφύρι της Άρτας έχει μείνει στην ιστορία για τον τραγικό μύθο που τον συνοδεύει και ήθελε τη θυσία ενός ανθρώπου προκειμένου να ολοκληρωθεί η κατασκευή του. Εικόνες που σήμερα εντυπωσιάζουν και έλκουν τους ταξιδιώτες της περιοχής, που σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν μαρτυρούν την «μαύρη» ιστορία του.
«Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες γιοφύριν εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι. Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν. Μοιρολογούν οι μάστορες και κλαιν’ οι μαθητάδες» λένε οι στίχοι του ξακουστού δημοτικού τραγουδιού. Από τα πιο ωραία δημοτικά, μα συνάμα και πιο τραγικά. Γιατί σύμφωνα με τον μύθο, έπρεπε να θυσιαστεί άνθρωπος για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του γεφυριού. Και συγκεκριμένα, η όμορφη γυναίκα του Πρωτομάστορα, την οποία εκείνος παραπλάνησε και τελικά «έχτισε» στο γεφύρι.
«Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες» ήταν η αρχική κατάρα που έριξε η γυναίκα του Πρωτομάστορα, όταν κατάλαβε ότι την κορόιδεψε ο σύζυγός της και «θυσιάζεται» για το χτίσιμο του γεφυριού. Μα άλλαξε την κατάρα, όταν της είπαν ότι έχει αδελφό στα ξένα.
«Αν τρέμουν τ’ άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι κι αν πέφτουν τ’ άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες» ήταν τα τελευταία της λόγια. Μάλιστα, στο σήμερα, όσοι περπατάνε πάνω στο γεφύρι, ενστικτωδώς χαμηλώνουν τη φωνή τους, σαν να θέλουν με αυτόν τον τρόπο να δείξουν το σεβασμό τους και να αποτίσουν τον δικό τους φόρο τιμής, στη γυναίκα του Πρωτομάστορα.
Το στολίδι της Άρτας
Η λιθόκτιστη γέφυρα του ποταμού Αράχθου αποτελεί ένα πραγματικό στολίδι και το δημοφιλέστερο αξιοθέατο της περιοχής της Άρτας. Το μήκος του φτάνει στα 145 μέτρα ενώ το πλάτος του είναι 3,75 μέτρα.
Έχει τέσσερις ημικυκλικές καμάρες οι οποίες δεν έχουν συμμετρία μεταξύ τους. Εκτός από ένα μνημείο αρχιτεκτονικής αποτελεί και ιστορικό μνημείο. Το 1881, όταν απελευθερώθηκε η Άρτα, το γεφύρι ήταν το σύνορο της ελεύθερης Ελλάδας με την τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.
