Αν για κάτι φημίζεται η Ήπειρος αυτό είναι σίγουρα η αριστοτεχνία των μαστόρων της πέτρας, οι οποίοι δημιούργησαν μοναδικά κτίσματα που μέχρι και σήμερα αποτελούν σημείο αναφοράς για την ευρύτερη περιοχή.
Προκαλώντας δέος και θαυμασμό στον περιπατητή της Ηπείρου τα πέτρινα γεφύρια της αποτελούν σήμα κατατεθέν της. Ένα από τα πιο ξακουστά και θαυμαστά έργα, λοιπόν, των Ηπειρωτών μαστόρων της πέτρας το γεφύρι του Κόκκορη ή Νούτσου, ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα στην ευρύτερη περιοχή, πάνω από τα νερά του Βοϊδομάτη, μεταξύ των χωριών Κουκούλι, Δίλοφο και Κήποι.
Χτισμένο το 1750 έχει μήκος περίπου 24 μέτρα και ύψος 13 μέτρα, με το όλο σκηνικό ανάμεσα σε ψηλούς και επιβλητικούς βράχους να συνεπαίρνει στην κυριολεξία τον επισκέπτη. Η πρώτη ονομασία του γεφυριού ήταν Νούτσου, από τον ευεργέτη του Νούτσο Κοντοδήμο από το χωριό Βραδέτο που χρηματοδότησε και την κατασκευή του. Η ευρύτερα γνωστή ονομασία του, Κόκκορη, οφείλεται στον Κόκκορο από το Κουκούλι, που διατηρούσε μύλο στο χωριό και το 1910 διέθεσε αρκετά χρήματα για την επισκευή του.
Εντυπωσιακή είναι και η σπηλιά ακριβώς δίπλα από το γεφύρι, η οποία λέγεται ότι υπήρξε μία από τις κρυψώνες του λήσταρχου Νταβέλη (όχι του γνωστού Χρήστου Νάτσιου Νταβέλη, αλλά του Γιώργου Νταβέλη). Αξίζει να αναφερθεί, επίσης, ότι κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι γυναίκες της Ηπείρου περνούσαν φορτωμένες με πυρομαχικά και εφόδια από μια ξύλινη γέφυρα πολύ κοντά στο πέτρινο γεφύρι του Κοκκόρη.
