Ένας από τους πιο ορεινούς οικισμούς του νομού Ιωαννίνων, σε απόσταση 45 χλμ. από την Κόνιτσα και 100 χλμ. από τα Ιωάννινα, συναντάται σε υψόμετρο 1.050 μέτρων και κλέβει τις εντυπώσεις από τα υπόλοιπα διάσημα και πολυσύχναστα χωριά του νομού με την απερίγραπτη φυσική ομορφιά του.
Στις πλαγιές του υψώματος Ταμπούρι, η Δροσοπηγή, μεταξύ των δύο ψηλότερων βουνών της Πίνδου, Γράμμου και Σμόλικα, απολαμβάνει έναν ανοιχτό και ανεμπόδιστο ορίζονται στις απέραντες βουνοκορφές της Πίνδου.
Στο χωριό, που μέχρι το 1955 ονομαζόταν Κάντσικον, κυριαρχεί αδιαμφισβήτητα το μεγαλείο της φύσης, τα άφθονα τρεχούμενα νερά, τα πέτρινα σπίτια και τα πανέμορφα αρχοντικά από πελεκητή πέτρα με τις κεραμοσκεπές ή τις πλακοστρωμένες στέγες και τα γραφικά καλντερίμια που ενδείκνυνται για ένα μοναδικό σεργιάνι στο χρόνο.
Στην κεντρική πλατεία τις εντυπώσεις κλέβει ο γεροπλάτανος με περίμετρο 6 μέτρων, ο οποίος κατάφερε να επιβιώσει μετά από οβίδα που δέχθηκε κατά την διάρκεια του εμφυλίου, και οι εντυπωσιακές πέτρινες βρύσες, καθώς και η καταπληκτική σε τέχνη και επιβλητική σε όγκο εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.
Σημείο αναφοράς για το χωριό το δίτοξο πέτρινο γεφύρι στο Σαραντάπορο, το οποίο, σύμφωνα με την ανάγλυφη επιγραφή, θεμελιώθηκε το 1717. Πρόκειται μάλιστα για ένα από τα λιγοστά γεφύρια της Ηπείρου, αν όχι όλων των Βαλκανίων, που είναι χτισμένο πάνω σε βράχο που είναι βαθιά ριζωμένος στη γη.
