Ο μύθος λέει πως σε μία κορυφή της Οίτης, την Πυρά, κάηκε ο ήρωας Ηρακλής, για να γλιτώσει από τον επώδυνο χιτώνα της Δηιάνειρας. Έτσι η Οίτη ταυτίστηκε τρόπον τινά με τον Ηρακλή, ενώ πολλοί την αποκαλούν και «βουνό των νερών», από το πλήθος των πηγών και των τρεχούμενων νερών που τη χαρακτηρίζουν. Από την Οίτη πηγάζουν άλλωστε ο Μόρνος και ο Γοργοπόταμος.
Το βουνό της Στερεάς Ελλάδας εκτείνεται στους νομούς Φθιώτιδας και Φωκίδας. Το βόρειο όριό της είναι η κοιλάδα του Σπερχειού, στα νότια συνδέεται με την Γκιώνα, στα ανατολικά με το Καλλίδρομο και στα δυτικά με τα Βαρδούσια.
Η υψηλότερη κορυφή της είναι ο Πύργος, στα 2.152 μέτρα, ενώ πάνω από τα δύο χιλιάδες μέτρα φτάνουν επίσης οι κορυφές Γρεβενό, Σέμπι, Αλύκαινα και Αλουμπόραχη.
Στους πρόποδές της ξεχωρίζουν τα χωριά Παύλιανη και Υπάτη, από τα οποία ξεκινούν συνήθως και οι πεζοπορικές διαδρομές για τις κορυφές της Οίτης.
Όλο το βουνό είναι πραγματικά πανέμορφο και χαρακτηρισμένο Εθνικός Δρυμός. Έλατα, πλατάνια και ιτιές, αλλά και μαυρόπευκα στη βόρεια πλευρά της είναι μερικά μόνο από τα δέντρα που «κεντούν» την Οίτη, ενώ σε μεγάλα υψόμετρα η βλάστηση είναι υποαλπική. Ενδιαφέρουσα είναι και η πανίδα της, με λύκους, αγριόγιδα και ζαρκάδια να απαντώνται σε μικρούς πληθυσμούς. Σποραδικά αναφέρεται και η παρουσία αρκούδας.
