Το να ανέβεις στην κορυφή του ψηλότερου βουνού στον κόσμο μπορεί να φαίνεται σαν μια παραδεισένια και μοναδική εμπειρία ζωής, αλλά ένας εξερευνητής που έχει κάνει ανάβαση στο Έβερεστ 6 φορές, φτάνοντας μία εξ αυτών στην κορυφή και 5 φορές σταματώντας λίγα μέτρα πριν από αυτήν, αποκαλύπτει πώς μπορεί κάποιες φορές να μοιάσει με την κόλαση.
Τεράστια κομμάτια πάγου που πέφτουν, μίνι χιονοστιβάδες, διάρροια 6 φορές σε μια νύχτα στην άκρη του γκρεμού και η πτώση της λειτουργίας του εγκεφάλου σε μεγάλο ποσοστό είναι μερικά από τα πράγματα που μπορείς να περιμένεις αν προσπαθήσεις να ανέβεις στο ψηλότερο βουνό του κόσμου.
Ο Gavin Bate, ο οποίος κατέχει την ταξιδιωτική εταιρεία Adventure Alternative που οργανώνει εκδρομές από το Βόρνεο και την Κένυα ως τη Ρωσία και το Βόρειο Πόλο και, φυσικά, το Έβερεστ, αποκαλύπτει στη βρετανική Daily Mail γιατί κάποιος που επιθυμεί να ανέβει στην κορυφή του βουνού, πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά. Ο 49χρονος Gavin από το Λονδίνο είναι ένας εξαιρετικά έμπειρος ορειβάτης έχοντας κάνει ανάβαση στο Έβερεστ 6 φορές, τις 3 εκ των οποίων χωρίς τη βοήθεια του οξυγόνου (που θεωρείται απαραίτητο από τους περισσότερους ορειβάτες). Η πιο ακραία απόπειρά του ήταν το 2005, όταν έκανε ένα ταξίδι μόνος του χωρίς οξυγόνο, με μόνο μία στάση.
Οι εμπειρίες του, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, δείχνουν ότι ακόμη και οι πιο εξειδικευμένοι και έμπειροι ορειβάτες μπορεί να αντιμετωπίσουν σοβαρό πρόβλημα στην ανάβαση. Το 2002, ο Gavin ανέβαινε στην βόρεια πλευρά του Έβερεστ, όταν ο φίλος του Will έπαθε εξάρθρωση στο γόνατο, μόλις 100 μέτρα από την κορυφή. «Ξέραμε ότι είχαμε μπλέξει. Υπάρχουν περίπου 14 πτώματα στη βόρεια πλευρά και έχουν πεθάνει από λιγότερο σοβαρούς λόγους απ’ ό,τι ένα εξαρθρωμένο γόνατο. Έτσι η απόφασή μου ήταν ή να μείνω μαζί του με κίνδυνο να πεθάνουμε και οι δύο, επειδή ήμασταν χωρίς οξυγόνο στα 8.500 μέτρα ή να τον αφήσω και να κατέβω. Αποφάσισα να τον βάλω στην πλάτη μου και να φύγουμε και μου πήρε 3 μέρες να τον κατεβάσω κάτω, αλλά ήμασταν τυχεροί, τα καταφέραμε», λέει ο ίδιος.
Προσθέτει επιπλέον ότι κάποιος πρέπει να είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του και έμπειρος, γιατί τα χρήματα που πληρώνει για να κάνει την ανάβαση δεν του εξασφαλίζουν ότι δεν θα συμβεί το παραμικρό, καθώς ο οδηγός είναι απλά ένας άνθρωπος. «Είναι γνωστή ως ζώνη θανάτου η περιοχή κοντά στην κορυφή, γιατί σε αυτό το υψόμετρο τα όργανά σας αρχίζουν να ρίχνουν ρυθμούς», λέει ο 49χρονος και προσθέτει ότι η πίεση του αέρα πέφτει κοντά στην κορυφή με το 99% των ανθρώπων να χρειάζονται οξυγόνο για να τα καταφέρουν, ενώ παρόλα αυτά το σώμα εξακολουθεί να μην λειτουργεί κανονικά. Πολλές φορές έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν μειωμένη νοητική ικανότητα και λένε ακατάληπτα πράγματα σαν να είναι μεθυσμένοι.
Πριν δεχτεί κάποιον πελάτη για να κάνει ανάβαση στο Έβερεστ τον ρωτάει αν έχει προηγουμένως ανέβει σε ψηλά βουνά καθώς είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που δεν έχει ανάλογη εμπειρία να φτάσει έστω ως ένα σημείο. Η ανάβαση σε ένα βουνό τουλάχιστον 7.000 μέτρων προηγουμένως, είναι ιδανική για να σκεφτεί κάποιος να επιχειρήσει και στο Έβερεστ.
Η εταιρεία του Gavin χρεώνει 45.000 δολάρια το άτομο για ανάβαση, ενώ άλλες εταιρείες -όπως λέει- ζητούν ακόμη και 70.000 δολάρια παίρνοντας χρήματα πριν την ανάβαση ακόμη και από αρχάριους, ενώ γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρουν. Η επιτυχία για έναν αρχάριο είναι εξαιρετικά χαμηλή, σύμφωνα με τον Gavin, και θα μπορέσει να φτάσει μόνο ως ένα σημείο οπότε και θα γυρίσει πίσω.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ακραίες καιρικές συνθήκες δημιουργούν ένα αίσθημα απελπισίας ακόμη και στον πιο έμπειρο ορειβάτη. Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους, αναφέρει, είναι μια χιονοστιβάδα και τότε ένας μη έμπειρος ορειβάτης μπορεί να βάλει σε κίνδυνο όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και τους υπόλοιπους.
Όσους θέλουν να κάνουν ανάβαση στο Έβερεστ, τους συμβουλεύει να έχουν το βουνό ως την ολοκλήρωση της καριέρας τους κι όχι ως την αρχή, ανεβαίνοντας πριν σε άλλα μεγάλα βουνά, αποκτώντας την κατάλληλη εμπειρία. 
