Το τελευταίο Σαββατοκύριακο των Αποκριών στην Άμφισσα, λαμβάνει χώρα ένα παράξενο έθιμο, προσελκύοντας πολλούς επισκέπτες, οι οποίοι καταφθάνουν στην πρωτεύουσα της Φωκίδας για να παρακολουθήσουν από κοντά την αναβίωση μιας ιστορίας αγάπης με τραγικό τέλος.
Στη συνοικία της Χάρμαινας, λοιπόν, κάθε χρόνο αναβιώνει ο τρομακτικός θρύλος του «Στοιχειού της Χάρμαινας» που βασίζεται σε μια τραγική ιστορία αγάπης. Η Χάρμαινα για πολλούς αιώνες ήταν ξακουστή για τα βυρσοδεψεία της. Στην περιοχή, ζούσε και δούλευε ο Κωνσταντής, ο οποίος ήταν ερωτευμένος με την όμορφη Λενιώ.
Μια μέρα ο Κωνσταντής έφυγε από την Χάρμαινα, για να πάει να πουλήσει όσα περισσότερα δέρματα μπορούσε για να βγάλει χρήματα. Πέρασαν αρκετές εβδομάδες μέχρι να καταφέρει να μαζέψει χρήματα για να παντρευτούν με τη Λενιώ. Όταν επέστρεψε, είδε το σπίτι της εγκαταλελειμμένο. Η Λενιώ είχε πάει στη πηγή της Χάρμαινας να πάρει νερό και την χτύπησε κεραυνός, με αποτέλεσμα να βρει ακαριαίο θάνατο. Ο Κωνσταντής δεν άντεξε το χαμό της αγαπημένης του και αυτοκτόνησε με την ελπίδα ότι θα πήγαινε κοντά της. Η εκκλησία όμως δεν δέχθηκε να τον θάψει, επειδή είχε διαπράξει το αμάρτημα της αυτοκτονίας.
Έτσι, η ψυχή του Κωνσταντή έμεινε να περιπλανιέται στους δρόμους της Χάρμαινας, στοιχειώνοντας την πηγή όπου πέθανε η Λενιώ. Ο Κωνσταντής μεταμορφώθηκε σε ανθρωπόμορφο τέρας. Προστάτευε τους βυρσοδέψες από κάθε κακό και τα άλλα στοιχειά της πόλης. Περιπλανιόταν στους δρόμους, ουρλιάζοντας και όταν κάποιος βυρσοδέψης ήταν ετοιμοθάνατος πήγαινε έξω από το σπίτι του και θρηνούσε. Λέγεται ότι εκτός από τις άγριες φωνές ακουγόταν και το σύρσιμο των αλυσίδων που τον κρατούσαν δέσμιο στο κόσμο των ζωντανών.
Το στοιχειό της Χάρμαινας έκανε πάντα την ίδια διαδρομή. Περνούσε από το σπίτι της Λενιώς, το πατρικό του και τα σπίτια των φίλων του. Οι κάτοικοι από τον τρόμο τους κλείνονταν στα σπίτια τους μέχρι να φύγει το στοιχειό, το οποίο ήταν το πιο δυνατό και κέρδιζε πάντα στις μάχες του με τα άλλα στοιχειά της Άμφισσας. Λέγεται ότι μετά από πάρα πολλά χρόνια ο Θεός συγχώρεσε το στοιχειό.
Ωστόσο, από το 1995 κάθε τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς, οι κάτοικοι ξαναζωντανεύουν την ιστορία αγάπης με το τραγικό τέλος. Από τα σκαλιά του Αϊ Νικόλα ξεκινάει η πορεία του «Στοιχειού της Χάρμαινας» και πίσω ακολουθούν δεκάδες μεταμφιεσμένοι σε ξωτικά, νεράιδες και άλλα υπερφυσικά και τρομακτικά πλάσματα.
Στο τέλος, η πορεία συναντιέται με τα ξωτικά της Τέχολης και του Γκιριζιού που φύλαγαν τα νερά για τα αμπέλια και τα ελαιόδεντρα. Οι κάτοικοι της Άμφισσας γιορτάζουν φωνάζοντας και χορεύοντας με το ρυθμό των τυμπάνων, σε ένα σκηνικό ανατριχιαστικό.
