Ο μικρός οικισμός που συναντάται στους πρόποδες των Μετεώρων ακούσει στο όνομα Καστράκι και είναι η μοναδική περιοχή που έχει το πλεονέκτημα να απολαμβάνει το «ιερό δάσος» από τόσο κοντά.
Μεταξύ της Καλαμπάκας και των Μετεώρων, το Καστράκι μοιάζει φωλιασμένο στη βάση των κατακόρυφων βράχων στην κορυφή των οποίων στέκουν τα περίφημα μοναστήρια της δεύτερης μεγαλύτερης μοναστικής κοινότητας στην Ελλάδα, μετά από εκείνη του Αγίου Όρους.
Χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής, το δέος αποτελεί το κυρίαρχο συναίσθημα που νιώθει κάποιος όταν βρίσκεται στα Μετέωρα. Και το Καστράκι είναι κομμάτι αυτής τη μοναδικής ατμόσφαιρας. Με μια πρώτη ματιά, το χωριό μοιάζει σαν να έχει ριζώσει στις πλαγιές και τις κοιλάδες της περιοχής των Μετεώρων.
Η δημιουργία του οικισμού τοποθετείται επί Τουρκοκρατίας, όταν αρκετοί οικισμοί Ηπειρωτών συνενώθηκαν, προκειμένου να σωθούν από τον Αλή Πασά, βρίσκοντας στην περιοχή καταφύγιο. Η ονομασία του χωριού είναι εμπνευσμένη από το βυζαντινό κάστρο που υπήρχε στην περιοχή, ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι σήμερα.
Θέα που προκαλεί δέος και κόβει την ανάσα
Ο επισκέπτης θα έρθει αντιμέτωπος με ένα εντυπωσιακό τοπίο γεμάτο πλατώματα, χαράδρες και τα απόκοσμα βράχια των Μετεώρων που μοιάζουν να θέλουν να αγγίξουν τον ουρανό. Και μοναδική στιγμή, όπως την έχουν περιγράψει πολλοί, είναι όταν σηκώνεις το βλέμμα σου προς τα Μετέωρα, ειδικά τις απογευματινές ώρες.
Το Καστράκι αν και ενώνεται με την πόλη της Καλαμπάκας, αποτελεί το πιο γραφικό κομμάτι της, καθώς πρόκειται για ένα διατηρητέο παλαιό οικισμό με δρομάκια και σπίτια χτισμένα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, συνθέτοντας μια πολύ όμορφη εικόνα, εφάμιλλη των βράχων που το «σκιάζουν». Πολλά έθιμα του χωριού διατηρούνται έως και σήμερα, όπως η αναρρίχηση με σκοινί στο εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη του Μαντηλά.
Το χωριό, μαζί με το σύνολο της υπόλοιπης περιοχής των Μετεώρων, έχει ανακηρυχθεί ως Μνημείο της Φύσης και Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO.
