Η εσωτερική έκθεση της IFPI, ενός φορέα που εκπροσωπεί πάνω από 1.500 δισκογραφικές εταιρείες, διέρρευσε πριν από λίγες μέρες, όχι από κάποιον… πειρατή, αλλά από το ίδιο το group.

Η έκθεση μεγέθους 30 σελίδων, με ημερομηνία σύνταξης 21 Απριλίου του 2012, καλύπτει θέματα όπως την αντιμετώπιση των torrent sites, των cyberlockers, τις αντιδράσεις που αναμένει η IFPI από τους παρόχους, την αποτελεσματικότητα του αποκλεισμού ιστοσελίδων και τον τρόπο με τον οποίο οι πειρατές έχουν πρόσβαση σε μουσική που δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει, μέσω πηγών τους στη βιομηχανία.

Συνοπτικά αναφέρει μια λίστα «προβλημάτων», «σύγχρονων και μελλοντικών απειλών», καθώς και τον τρόπο που σκοπεύουν να απαντήσουν σε αυτά.

Σύμφωνα με την IFPI λοιπόν, υπάρχουν πέντε πιθανές αντιδράσεις σε μια απειλή: η επίθεση, η αποδιοργάνωση της λειτουργίας της, η έρευνα, η πίεση μέσω lobbying και τελικώς η δικαστική οδός.

Αρχικά χωρίζει τις απειλές σε δυο κατηγορίες, η πρώτη είναι η κατηγορία των peer2peer δικτύων ανταλλαγής αρχείων, όπου τα παράνομα αρχεία δεν βρίσκονται σε κάποιο κεντρικό server αλλά διακινούνται μέσω των υπολογιστών των χρηστών.

Η έκθεση αναφέρει πως η IFPI έχει λάβει «στρατηγική δράση» εναντίον του The Pirate Bay, του LimeWire καθώς και του Demonoid, χωρίς να αναφέρει ακριβώς τις κινήσεις της.

Η δεύτερη κατηγορία αναφέρεται σε παράνομο υλικό το οποίο διατίθεται μέσω κεντρικών server, συνήθως ιστοσελίδες filesharing, ή αλλιώς cyberlockers. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Megaupload το οποίο όταν λειτουργούσε διέθετε τεράστιο όγκο παράνομου υλικού.

Η IFPI συμπεραίνει πως όλοι οι cyberlockers θα πρέπει να φιλτράρουν επαρκώς το περιεχόμενο των χρηστών, ενώ αν αυτό δεν είναι εφικτό να έχουν ένα άμεσο και αποδοτικό σχέδιο διαγραφής του παράνομου περιεχομένου. Αν ούτε και αυτό είναι εφικτό, θα πρέπει να «κλείνουν».

Παράλληλα με τους cyberlockers, η IFPI επιθυμεί να επιβάλλει κανονισμούς και στους παρόχους internet. Σύμφωνα με το group, οι πάροχοι δεν θα πρέπει να παρέχουν πρόσβαση σε ιστοσελίδες ή υπηρεσίες που παραβιάζουν τη νομοθεσία, ακόμα και σε μη αναγνωρισμένους χρήστες, ενώ θα πρέπει να υιοθετήσουν και ένα σύστημα προειδοποίησης όσων χρηστών χρησιμοποιούν συστηματικά υπηρεσίες peer2peer.

Ακόμα, οι πάροχοι θα πρέπει να αποκλείουν την πρόσβαση σε ύποπτες ή παράνομες ιστοσελίδες και υπηρεσίες ακόμα και σε όσες βρίσκονται εκτός της δικαιοδοσίας τους, για παράδειγμα εδώ στην Ελλάδα να αποκλείουν κάποια ιστοσελίδα ακόμα και αν βρίσκεται στο εξωτερικό.

Το πιο περίεργο είναι πως, αγνοώντας δεκάδες έρευνες που έχουν αποδείξει το ακριβώς αντίθετο, η IFPI πιστεύει πως ο αποκλεισμός ιστοσελίδων είναι μια σχεδόν τέλεια λύση σε οποιαδήποτε παράβαση.

Γεγονός που βέβαια δεν ισχύει, αφού ο χρήστης με ένα απλό proxy μπορεί σχετικά εύκολα να παρακάμψει τον οποιοδήποτε αποκλεισμό. Αναφορικά με τις έρευνες, η IFPI υποστηρίζει πως τα αποτελέσματά τους είναι ευθύνη των παρόχων, αφού δεν είναι ικανοί να εφαρμόσουν σωστά τον οποιοδήποτε αποκλεισμό.