Οι αθλητές που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαίας Ελλάδας ακολουθούσαν μια συγκεκριμένη διατροφή προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της διοργάνωσης και να καταφέρουν να στεφθούν Ολυμπιονίκες.
Αρχικά, η διατροφή τους ήταν χορτοφαγική σε μεγάλο βαθμό και δεν διέφερε από εκείνη το μέσου αρχαίου Έλληνα. Πολλά γεύματα αποτελούνταν από χυλό κριθαριού (το σιτάρι θεωρούνταν ανθυγιεινό), μαζί με τυρί, φρέσκα λαχανικά και φρούτα εποχής, με τα σύκα να είναι το πιο δημοφιλές.
Επίσης, τα θαλασσινά και τα αυγά χρησίμευαν ως καλές πηγές πρωτεΐνης, ενώ δίχαζαν οι φακές και τα φασόλια, γιατί ορισμένοι ισχυρίζονταν ότι προκαλούσαν ζητήματα υγείας, έγραψε η ιστοσελίδα Greek Reporter.
Κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. και έπειτα οι αθλητές έτρωγαν διαφορετικά από τον μέσο αρχαίο Έλληνα και πρόσθεσαν περισσότερο κρέας, αφού οι τότε συνθήκες της εποχής επέτρεψαν την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Μάλιστα, έτρωγαν διαφορετικό είδος κρέατος, αναλόγως το άθλημα που αγωνίζονταν.
Παραδείγματος χάριν, οι πυγμάχοι έτρωγαν κρέας ταύρου, ενώ οι παλαιστές χοιρινό και οι δρομείς κατσίκα. Σιγά-σιγά λοιπόν, το κρέας ενσωματώθηκε στη διατροφή των αθλητών και ορισμένοι έγιναν αποκλειστικά κρεατοφάγοι, υποστηρίζοντας ότι είχαν καλύτερες επιδόσεις στα αγωνίσματα.
Επιπλέον, οι αρχαίοι Έλληνες αθλητές που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς έπρεπε να πίνουν νερό και κρασί με ορισμένες προϋποθέσεις. Συγκεκριμένα, απαγορεύονταν το κρύο νερό και το κρασί επιτρεπόταν μόνο σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, ενώ δεν έτρωγαν ποτέ γλυκά.
