Το γυμνό σώμα τη σύγχρονη εποχή αποτελεί ταμπού και θέμα έντονης αντιπαράθεσης, όμως στην αρχαία Ελλάδα ίσχυε το άκρως αντίθετο, ειδικά για τους αθλητές που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η ιστοσελίδα The Collector έγραψε σε σχετικό δημοσίευμα πως το γυμνό σώμα ήταν απεικόνιση της ομορφιάς, του θάρρους και ιδιαίτερα της δύναμης, αφού οι πόλεις-κράτη αρέσκονταν να πολεμούν συνεχώς μεταξύ τους.
Ο πρώτος αθλητής που αγωνίστηκε χωρίς ρούχα πιστεύεται πως ήταν ο δρομέας Ορσίππος από τα Μαγδαρά, που αναδείχθηκε Ολυμπιονίκης το 720 π.Χ. Σύμφωνα με ιστορικούς, είτε πέταξε κατά λάθος τα ρούχα του κατά τη διάρκεια του αγώνα, είτε έλαβε μέρος γυμνός από την αρχή.
Έκτοτε, καθιερώθηκε οι αθλητές να συμμετέχουν γυμνοί, για να θαυμάζει ο κόσμος το σώμα τους και ταυτόχρονα να εκθειάζει τον τόπο καταγωγής τους για «τούς άξιους άνδρες που παράγει». Επίσης, ορισμένοι μελετητές υποστήριξαν ότι το να διαγωνίζονται γυμνοί οι αθλητές ήταν ένας τρόπος να τιμήσουν τον Δία, παρουσιάζοντάς μια φυσική ανθρώπινη μορφή χωρίς στολίδια ή κάποια άλλη επιτήδευση.
Πέρα από το αισθητικό και αξιακό ζήτημα, η γύμνια προσέφερε και πρακτική λύση, τόσο γιατί οι αθλητές κινούνταν ευκολότερα χωρίς ρούχα, όσο και γιατί ήταν ορατοί από μακριά.
Συγκεκριμένα, στην αρχαιότητα δεν μπορούσε κάποιος θεατής να παρακολουθήσει με ευκολία τον εκάστοτε αγώνα, αν καθόταν ψηλά στο στάδιο και μακριά από την αρένα. Έτσι, οι αθλητές αλείφονταν με λάδι και λαμπύριζαν από απόσταση, διευκολύνοντας το θέαμα.
Μάλιστα, σε αγώνες πάλης ήταν κανόνας η παραπάνω πρακτική, καθώς πέρα από καλύτερη όραση, δυσκολεύονταν οι αθλητές να νικήσουν με λαβές τον αντίπαλο, οπότε το αγώνισμα κρατούσε περισσότερο και αν υπήρχε διαφορά δυναμικότητας, επηρεάζονταν και τα εκάστοτε πονταρίσματα εκείνης της στιγμής.
