Για τους συμπατριώτες του είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε ποτέ η Βραζιλία. Για αρκετούς είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Για τον ίδιο, είναι ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Γίνεται, επομένως, η πιο όμορφη φάση του παίκτη που έχει βάλει περισσότερα γκολ από οποιονδήποτε άλλο, να είναι μια χαμένη ευκαιρία; Αν σε λένε Έντσον Αράντες Ντο Νασιμέντο ή απλά Πελέ, γίνεται…
Το Μουντιάλ 1970 θεωρείται από πολλούς ως αυτό στο οποίο η Βραζιλία έπιασε ταβάνι. Έπιασε ουρανό. Λέγεται, γράφεται, έχει καθιερωθεί τέλος πάντων, ότι η εθνική ομάδα που παρουσίασε εκείνο το καλοκαίρι στο Μεξικό είναι η κορυφαία της ιστορίας της. Η πιο θεαματική αλλά και απολύτως αποτελεσματική, αφού έκανε δικό της το τρόπαιο. Μια ομάδα στην οποία βρίσκονταν ο Πελέ, ο Ριβελίνο, ο Τοστάο, ο Ζέρσον, ο Ζαϊρζίνιο, ο Κάρλος Αλμπέρτο και πόσοι ακόμη. Μια ομαδάρα πραγματικά. Και όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη.
Η Σελεσάο άρχισε στον όμιλο με 4-1 επί της Τσεχοσλοβακίας, πήρε με 1-0 την Αγγλία, καθάρισε με 3-2 τη Ρουμανία, έβγαλε νοκ άουτ με 4-2 το Περού στον προημιτελικό και προετοιμάστηκε για τον ημιτελικό με την Ουρουγουάη. Το παιχνίδι που, τελικά, θα τη δυσκόλευε περισσότερα από όλα. Το παιχνίδι στο οποίο ο Πελέ έκανε μια κίνηση που δεν χορταίνεις να τη βλέπεις όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μια κίνηση που δείχνει το μυαλό του, την αντίληψή του, την ικανότητά του να… παίζει με τον αντίπαλο και να τον ντριμπλάρει ακόμη κι αν δεν έρχεται καν σε επαφή με τη μπάλα.
Μια στιγμή μαγείας…
Το παιχνίδι δεν είχε αρχίσει καλά για τους Βραζιλιάνους, αφού από το 19ο λεπτό ήταν πίσω στο σκορ μετά το γκολ του Κουμπίγια. Παρ’ όλα αυτά, κατάφεραν να ισοφαρίσουν λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου, στο 44′, με τον Κλοντοάλδο. Η λογική, επομένως, έλεγε ότι οι «καριόκας» θα έμπαιναν στο β’ μέρος και θα πατούσαν τους Ουρουγουανούς αλλά δεν έγινε ακριβώς έτσι. Το ματς παρέμενε στο 1-1 και τα λεπτά περνούσαν με τη Βραζιλία να μην καταφέρνει να βρει τον δρόμο για το δεύτερο γκολ. Καθώς προσπαθούσαν για να τον βρουν, όμως, χάρισαν μια μοναδική φάση χάρη στην ευφυία και την κλάση του ηγέτη τους.
Όταν ο Τοστάο έβγαλε την κάθετη πάσα για τον Πελέ, ο Μαζούρκιεβιτς βγήκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε από την εστία του για να σταματήσει τον Βραζιλιάνο αλλά… δεν κατάλαβε καν πώς αυτός τον ντρίμπλαρε χωρίς να ακουμπήσει τη μπάλα. Αρκούσε μια προσποίηση, μια απλή προσποίηση για να προκύψει μια ντρίμπλα-έπος και μια φάση που έμεινε στην ιστορία επειδή… δεν μπήκε γκολ τελικά. Ο Πελέ απέφυγε με πανέμορφο τρόπο τον τερματοφύλακα αλλά μετά, με διαγώνιο σουτ, δεν κατάφερε να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα.
Αυτό, τελικά, θα το έκαναν ο Ζαϊρζίνιο στο 76′ και ο Ριβελίνο στο 89′, διαμορφώνοντας το 3-1 με το οποίο η Βραζιλία πήρε την πρόκριση για τον τελικό, αλλά η φάση που έμεινε από αυτό το παιχνίδι ήταν η χαμένη ευκαιρία του Πελέ. Ήταν η μαγική ντρίμπλα του Πελέ, ο οποίος έδειξε πόσο απλό είναι το ποδόσφαιρο όταν τα πόδια συνδυάζονται με το μυαλό. Και ο ίδιος, όπως πολύ καλά γνωρίζουν άπαντες σε αυτόν τον πλανήτη, τα συνδύαζε τόσο καλά όσο ελάχιστοι.
«Τρέχοντας προς το αντίπαλο τέρμα, μετά από μια κάθετη μπαλιά, κορόιδεψα τον τερματοφύλακα, στέλνοντάς τον τελείως αλλού από εκεί που έπρεπε να βρίσκεται, κάνοντας μια προσποίηση προς τ’ αριστερά χωρίς να αγγίξω καθόλου την μπάλα που κατευθυνόταν δεξιά. Απέφυγα έτσι τον Μαζούρκιεβιτς και σούταρα, αλλά η μπάλα αργά-αργά και σαδιστικά κατέληξε άουτ. Θα ήταν τόσο ωραίο να έμπαινε το γκολ. Ακόμη και σήμερα ονειρεύομαι κατά καιρούς πως η μπάλα πήγε στα δίχτυα», έγραψε στην αυτοβιογραφία του…
