Το προσωνύμιο που αποδίδεται στον κάθε άνθρωπο έχει σχέση με μία ή περισσότερες πτυχές του χαρακτήρα του, είναι κάτι που τον περιγράφει ως προσωπικότητα, οπότε όταν κάποιον τον αποκαλούν «αυτοκράτορα», δηλαδή «Κάιζερ» αν είναι Γερμανός, τότε μάλλον πρόκειται για κάποιον ηγέτη, κάποιον ικανότατο, ο οποίος στα δύσκολα θα βγει μπροστά και με τον χαρακτήρα του και την αξία του θα δείξει τον δρόμο στους υπόλοιπους. Ολα αυτά, μπορούν να χωρέσουν μέσα σε μόνο δύο λέξεις: Φραντς Μπεκενμπάουερ…
Η ιστορία τον έχει καταγράψει ως έναν από τους σπουδαιότερους αν όχι ο σπουδαιότερος Γερμανός ποδοσφαιριστής. Τον έχει καταγράψει ως μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία του αθλήματος. Τον έχει καταγράψει… όπως ήθελε αυτός βασικά, γιατί από μικρός είχε δείξει ότι είναι ικανός να αλλάξει την ιστορία. Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου αλλά πραγματικότητα: Το 1959, στα 12 του χρόνια, ο Μπεκενμπάουερ ήταν έτοιμος να αφήσει την SC München von 1906, την ομάδα στην οποία έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, για να πάει στη Μόναχο 1860.
Σε ένα ματς ανάμεσα στις μικρές ομάδες των δύο συλλόγων, όμως, ένας αντίπαλος τού έριξε μια σφαλιάρα. Η αντίδραση του Φραντς; Άλλαξε γνώμη και πήγε στα τμήματα υποδομής της μεγάλης αντιπάλου της Μόναχο 1860, πήγε στη Μπάγερν Μονάχου. Και από εκεί και πέρα, η συνέχεια είναι, λίγο-πολύ, γνωστή σε όλους: Πρωταθλήματα, κύπελλα Πρωταθλητριών, προπονητής, πρόεδρος του κλαμπ, πραγματικό σύμβολο της Μπάγερν. Το μεγαλείο του Μπεκενμπάουερ, όμως, δεν περιορίζεται στη Μπάγερν αλλά εξαπλώνεται και καλύπτει όλο το γερμανικό ποδόσφαιρο. Για να μην πούμε το παγκόσμιο. Δεν θα ήταν υπερβολή, άλλωστε, αν σκεφτούμε και όσα πέτυχε με την εθνική Γερμανίας.
Η μέρα που έγινε θρύλος
Με τα «πάντσερ» ο «Κάιζερ» κατέκτησε Μουντιάλ τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής. Πάνω απ’ όλα, όμως, με τη φανέλα της εθνικής Γερμανίας έκανε κάτι που στη σημερινή εποχή μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας: Έπαιξε ημιτελικό Μουντιάλ έχοντας υποστεί εξάρθρωση ώμου. Και όχι οποιονδήποτε ημιτελικό Μουντιάλ, αλλά αυτόν με την Ιταλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, αυτόν που χαρακτηρίστηκε ως «ο αγώνας του αιώνα». Ένας αγώνας στον οποίο οι παίκτες και των δύο ομάδων χρειάστηκε να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους, αλλά ο Μπεκενμπάουερ… το παράκανε.
Στο 67ο λεπτό του παιχνιδιού, με την Ιταλία να προηγείται με 1-0, η Γερμανία είναι στην επίθεση και ο «Κάιζερ» άρχισε μία από τις γνωστές επελάσεις του, επιχειρώντας να πατήσει στην αντίπαλη άμυνα. Ο Μπούρνιτς, όμως, δεν θα τον αφήσει, ξαπλώνοντάς τον στο έδαφος. Και την ώρα που οι συμπαίκτες του διαμαρτύρονταν επειδή ζητούσαν πέναλτι αντί για φάουλ, αυτός υπέφερε και σφάδαζε από τον πόνο. Λογικό. Εξάρθρωση ώμου ήταν η διάγνωση του ιατρικού τιμ και αυτό υπό φυσιολογικές συνθήκες θα σήμαινε αποχώρηση και επίσκεψη στο νοσοκομείο.
Όχι εκείνη την ημέρα όμως και όχι για τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο οποίος έδωσε εντολή να του δέσουν το χέρι και συνέχισε έτσι μέχρι και το 120′, αφού ο ημιτελικός πήγε στην παράταση. Εκεί, οι Ιταλοί πανηγύρισαν τη νίκη και την πρόκριση στον τελικό όπου περίμενε η Βραζιλία, αλλά οι Γερμανοί μπορούσαν να είναι υπερήφανοι για την προσπάθειά τους και για τον ηγέτη τους. Αυτόν που εξασφάλισε ότι το «Κάιζερ» ήταν το κατάλληλο προσωνύμιο για να περιγράψει κανείς τον χαρακτήρα του, την αξία του και την προσωπικότητά του…
