Αν έλεγε κανείς στο ξεκίνημα της χρονιάς ότι ο Ολυμπιακός θα έπαιρνε δεύτερη συνεχόμενη ευρωπαϊκή κούπα, δεν θα τον πέρναγαν ακριβώς για τρελό, αλήθεια, όμως, είναι ότι θα τον κοιτούσαν κάπως. Με ένα βλέμμα στραβό, με μία «περίεργη» απορία. Οι λόγοι ήταν αρκετοί. Ας τους αραδιάσουμε:

α) Δεν είναι εύκολο μία ομάδα, που έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα, να πάρει και δεύτερη συνεχόμενη. Το είχε κάνει την προηγούμενη δεκαετία η Μακάμπι, το είχε κάνει παλιότερα η Γιουγκοπλάστικα. Είναι η εξαίρεση, λοιπόν, και όχι ο κανόνας.

β) Στην ομάδα δεν έγιναν πολλές αλλαγές, αλλά έφυγε ο σημαντικότερος κατά πολλούς άνθρωπος, χάρη στον οποίο η ομάδα του Πειραιά έφθασε στην κορυφή της Ευρώπης. Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς. Εφυγε, δηλαδή, ένας από τους σπουδαιότερους προπονητές της Ευρώπης, ο οποίος συν τοις άλλοις είχε οδηγήσει τον Ολυμπιακό και στην πρώτη του ευρωπαϊκή κούπα. Και το επιπλέον θέμα είναι ποιος ήρθε στη θέση του. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας -μιλάμε πάντα για το ξεκίνημα της χρονιάς και ποια ήταν η τότε θέαση των πραγμάτων- είχε στο βιογραφικό του την καλή έως πολύ καλή θητεία σε Ολύμπια Λάρισας, Μαρούσι και Πανιώνιο, αλλά άλλο αυτές οι ομάδες και άλλο ο Ολυμπιακός. Και τι Ολυμπιακός; Ο πρωταθλητής Ευρώπης με το μεγάλο βάρος να αποδείξει ότι μόνο τυχαία δεν έφθασε στην κορυφή της Ευρωλίγκας πέρυσι στην Πόλη.

γ) Οι μεταγραφές, που έγιναν το καλοκαίρι δεν φάνηκαν να ικανοποιούν στο έπακρο τον κόσμο της ομάδας. Ο Στράτος Περπέρογλου περισσότερο από ό,τι το έτερον απόκτημα, ο Δημήτρης Μαυροειδής, αντιμετωπίστηκε με χαμόγελο, εν τούτοις οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού (και ίσως όχι μόνο αυτοί) θεωρούσαν ότι χρειαζόταν κάτι περισσότερο, ώστε η αγαπημένη τους ομάδα να κάνει ανάλογη πορεία με την περσινή. Συν τοις άλλοις δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο ξεκίνημα της σεζόν οι Πειραιώτες είχαν αφήσει μία κενή θέση ξένου με σκοπό να τη συμπληρώσουν κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά, και αν παρίστατο ανάγκη. Κάτι, που εν τέλει έγινε.

Παρ’ όλα, λοιπόν, αυτά τα δεδομένα (και όχι μόνο αυτά, αλλά και τα υπόλοιπα, που εξηγούμε στο δισέλιδο, που έχετε μπροστά σας) ο Ολυμπιακός έκανε τη μίνι-έκπληξη και έφθασε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στην κορυφή της Ευρωλίγκα. Και τρίτη γενικά.

Ο χαμός με τον Ντόρσεϊ

Το ξεκίνημα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα δεν θα το έλεγε κανείς ιδανικό. Η νίκη στην πρεμιέρα κόντρα στην Κάχα Λαμποράλ ήρθε μετά κόπων και βασάνων (όχι, βέβαια, ότι το παιχνίδι θεωρητικά ήταν εύκολο), τα αμέσως επόμενα ματς, όμως, παρέπεμπαν σε εφιάλτη.

Ειδικά το δεύτερο παιχνίδι στη Πόλη, εκεί, όπου τον πήρε τον Ολυμπιακό και τον σήκωσε η Εφές. Το τελικό 98-72 τα λέει όλα από μόνο του. Υπήρχε, όμως, και συνέχεια στις κακές εμφανίσεις. Και όχι μόνο. Η Ζαλγκίρις βρέθηκε στο ΣΕΦ και οι πρωταθλητές Ευρώπης έχασαν την μπάλα. Εχασαν τα αυγά και τα καλάθια. Και δεν έφτανε μόνο το 61-79, ήρθε και η έκρηξη του Τζόι Ντόρσεϊ, στα αποδυτήρια, μετά το τέλος του παιχνιδιού, για να δέσει το «γλυκό».

«Φίλε, σου ορκίζομαι, αυτό ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Τελείωσα» είπε ο ευρισκόμενος σε έξαλλη κατάσταση Αμερικανός σέντερ στον συμπαίκτη του, Εϊσι Λο. Για να απαντήσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, όταν πληροφορήθηκε τα λεγόμενα το Ντόρσεϊ ότι «στον Ολυμπιακό πρέπει να παίζουν παίκτες, οι οποίοι θέλουν να αγωνίζονται στην ομάδα. Αυτό είναι το σχόλιό μου».

Η ουσία είναι ότι ο Ντόρσεϊ, μετά από αυτά, που συνέβησαν, πήρε τον δρόμο, που θα περίμενε κανείς, αυτόν με την επιγραφή «έξοδος». Ο Ολυμπιακός ήθελε λίγο χρόνο να ξεπεράσει την ανακατωσούρα αυτή και το μπλέξιμο του μυαλού του φάνηκε στο αμέσως επόμενο ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Τσεντεβίτα στο ΣΕΦ. Εκεί, όπου από θαύμα δεν έχασε, μία ήττα, που ίσως του έφερνε και τον αποκλεισμό από την πρώτη κιόλας φάση της διοργάνωσης.


Αντίδραση μεγάλης ομάδας

Μετά την ήττα από τη Σιένα, ο Ολυμπιακός πάτησε γερά στα πόδια του και αντέδρασε. Απάντησε αρχικά με νίκη στο Τελ Αβίβ επί της Μακάμπι, αλλά είχε και συνέχεια, που περιελάμβανε εκτός των άλλων νίκες στη Ρωσία (επί της Χίμκι), στη Σιένα και στην Πόλη (επί της Φενέρ). Μετά, όμως, το ματς με τους Ισραηλινούς, οι Πειραιώτες έχασαν με σοβαρό τραυματισμό τον Βαγγέλη Μάντζαρη -τραυματίστηκε κόντρα στον ΠΑΟΚ- και κάλυψαν το κενό του με την απόκτηση του έμπειρου Ντορόν Πέρκινς. Κίνηση, που δεν «βγήκε».

Φθάνοντας στην τελευταία αγωνιστική του Top-16 η ομάδα του Μπαρτζώκα έπρεπε να κερδίσει τη Χίμκι στο ΣΕΦ, ώστε να σιγουρέψει την παρουσία της στην οκτάδα. Τα κατάφερε με 79-70 έχοντας απόλυτο πρωταγωνιστή τον Κώστα Παπανικολάου, ο οποίος τελείωσε το ματς με 21 πόντους και 6/6 τρίποντα, την ίδια ώρα, που είχε και 12 ριμπάουντ. Ο Ολυμπιακός πήρε, λοιπόν, το εισιτήριο για την οκτάδα και μαζί το πλεονέκτημα της έδρας. Αντίπαλος; Η πολυδάπανη Εφές. Τα δύο πρώτα ματς στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας οι Πειραιώτες τα «καθάρισαν», το πρώτο δύσκολα και το δεύτερο διά περιπάτου. Πήγε στην Πόλη ο Ολυμπιακός με σκοπό να μην επιστρέψει η σειρά στην Αθήνα, αλλά δεν τα κατάφερε.

Στο πρώτο εκεί ματς έχασε εύκολα, στο δεύτερο αυτοκτόνησε και αυτή η ήττα έριξε «φωτιά» στις τάξεις μερίδας κόσμου της ομάδας, που τα έβαλε -για μία ακόμη φορά- με τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Ο τελευταίος είχε παράπονα από τον διαιτητή Λουίτζι Λαμόνικα, η ουσία είναι ότι όλοι έπρεπε να στρέψουν τη προσοχή τους στο πέμπτο ματς. Εκεί, ο Ολυμπιακός βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, τη στιγμή, που η Εφές προηγήθηκε με διαφορά 15 πόντων. Αποδείχθηκε, όμως, ότι των Πειραιωτών τους αρέσουν οι ανατροπές και έτσι έκαναν ακόμη μία, παίρνοντας τη πρόκριση για το φάιναλ φορ. Ο Μπαρτζώκας ένιωθε πλέον δικαιωμένος, ο κόσμος άρχισε να τον πιστεύει πλέον, καθώς και να πιστεύει ακόμη πιο πολύ την ομάδα.

Τη συνέχεια τη γνωρίζετε, είναι πολύ νωπή άλλωστε, με τον Ολυμπιακό να ξεπερνάει πολλούς νόμους της μπασκετικής λογικής και να παίρνει μία ακόμη κούπα.

ΠΑΟΥΕΛ


Ο… αντί-Ντόρσεϊ

Αφού ξεπέρασε το εμπόδιο της Τσεντεβίτα, ο Ολυμπιακός προχώρησε και στην απόκτηση του αντί-Ντόρσεϊ. Ο με καλή θητεία στο ΝΒΑ, Τζος Πάουελ, μόλις είχε «κοπεί» από τους Σαν Αντόνιο Σπερς και ο Μπαρτζώκας τον κάλεσε στον Πειραιά, έχοντας κατά νου ότι μπορεί να παίξει και στο «4» και στο «5». Επαιξε επίσης ρόλο στην επιλογή το ότι ο Αμερικανός είχε ευρωπαϊκή θητεία.

ΟΜΑΔΑ -ΟΝΕΙΡΟ


Απανωτές νίκες

Ο Πάουελ έκανε… αμυδρό ντεμπούτο στο Μιλάνο (υπό την έννοια ότι έπαιξε λίγο), αλλά αυτό το ματς αποτέλεσε την απαρχή μίας εξαιρετικής πορείας του Ολυμπιακού στην πρώτη φάση της διοργάνωσης. Συμπεριλαμβανομένου του ματς στο Μιλάνο, η ομάδα του Πειραιά σημείωσε 6 συνεχόμενες νίκες, με αποτέλεσμα να πάρει τη δεύτερη θέση στον όμιλο, υστερώντας στην ισοβαθμία με τη Ζαλγκίρις.

ΚΑΟΥΝΑΣ

Ρεσιτάλ μπάσκετ

Ο Ολυμπιακός έκανε μαγικά ματς στο φάιναλ φορ του Λονδίνου, αλλά αν θέλει κανείς να ξεχωρίσει ορισμένα πολύ καλά του παιχνίδια στις προηγούμενες φάσεις, σίγουρα θα στεκόταν στην αναμέτρηση του Κάουνας με τη Ζαλγκίρις. Εκεί, όπου οι Πειραιώτες έκρυψαν την μπάλα και στις λεπτομέρειες δεν ανέτρεψαν τη διαφορά των 18 πόντων του πρώτου αγώνα. Είχαν κερδίσει τότε με 63-77.

ΝΕΑ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ

Και Σερμαντίνι

Λίγες ώρες πριν μπει στη μάχη του Tοp-16 ο Ολυμπιακός αιφνιδίασε τους πάντες, ανακοινώνοντας την απόκτηση του Γκιόργκι Σερμαντίνι. Το «αιφνιδίασε» είχε να κάνει με το ότι λίγες μέρες πριν είχε ειπωθεί ότι δεν υπάρχει πρόθεση μεταγραφής. Οι Πειραιώτες, όμως, πήραν τον Γεωργιανό (που έφυγε από τη Μακάμπι), ώστε να δώσουν βάθος στη φροντ λάιν τους ή μάλλον ύψος.

ΤOP-16

Μέτριο ξεκίνημα

Στη καινούργια διαδικασία του Top-16 (14 ματς αντί 6, που ήταν μέχρι πέρυσι) ο Ολυμπιακός δεν μπήκε καλά. Εχασε στη Βιτόρια από την Κάχα Λαμποράλ (την είχε νικήσει άνετα στο ίδιο γήπεδο στην πρώτη φάση), νίκησε την Μπεσίκτας (που και να ήθελες να χάσεις στο ΣΕΦ, δεν μπορούσες) και στη συνέχεια πάλεψε μεν, αλλά γνώρισε την ήττα από την Μπαρτσελόνα στη Βαρκελώνη: «Δεν πάμε πουθενά έτσι» είπαν πολλοί τότε.

ΜΕ ΣΙΕΝΑ

Ο κακός χαμός

Το τέταρτο παιχνίδι στο Top-16 ήταν με τη Σιένα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ο Ολυμπιακός είχε το ματς στα χέρια του, αλλά στα τελευταία δευτερόλεπτα έκανε ό,τι μπορούσε για να το χάσει. Και τα κατάφερε. Αφού, βέβαια, στο μεταξύ κόλλησε το χρονόμετρο και ο Μπόμπι Μπράουν έγραψε το 72-74. Ο Ολυμπιακός προσέφυγε στα αρμόδια όργανα, αλλά η νίκη έμεινε σε «πράσινα» χέρια.

Πηγή: Sday.gr