O Γιούργκεν Κλοπ κάνει τα πάντα με τον τρόπο του, είναι ένας ωραίος τύπος που κάνει τους άλλους να αισθάνονται άνετα. Θέλει να είναι ελεύθεροι – απαλλαγμένοι απαλλαγμένοι από την επιθυμία να αναζητήσουν εξωτερική επιβεβαίωση. Είναι βασικό δόγμα της προπονητικής του προοπτικής. Ακόμα και τώρα δεν ξεχνά το κενό που αισθάνθηκαν τα αγόρια του στην πρώτη μέρα στο σχολείο τους, όταν αυτός προπονούσε τη Μάιντς. Εμαθε όμως και κάποια χρόνια αργότερα έδωσε ρεπό στον Γκέρμπερ για να βρεθεί στη γιορτή της μητέρας του.

Στην τακτική ο Κλοπ δεν είναι Γκουαρδιόλα, δεν είναι Σερ Αλεξ, ούτε Βενγκέρ όσον αφορά τη διαχείριση της ομάδας, αλλά στο θέμα της ψυχολογίας ελάχιστοι μπορούν να τον πλησιάσουν «Πρέπει να τους βοηθάς να είναι ανεξάρτητοι, να έχουν αυτοπεποίθηση. Είναι ένα πολυ σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μου στη διάρκεια της ημέρας. Η κριτική είναι σημαντική, αλλά έχει την τάση να είναι είτε πολύ αρνητική είτε πολύ θετική. Εγώ πρέπει να είμαι εκεί για να δω πότε υπάρχει πρόβλημα» τονίζει ο Γερμανός που έχει κερδίσει ΟΛΟ το Νησί με τη συμπεριφορά του!

Οταν πριν λίγο καιρό τον ρώτησαν για τα λάθη του τόνισε: «Δεν νομίζω πως έχω κάνει πολλά λάθη τελευταία» και κάποιοι είπαν πως… έχασε το μυαλό του. Ο Γερμανός όμως είναι αυτός που ακούει, βελτιώνεται κι ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο του λάθους. Ξέρει τον τρόπο να δημιουργεί μια κατάσταση, όπου όλοι αισθάνονται σημαντικοί, απολαμβάνουν τους εαυτούς τους, γνωρίζουν τη δουλειά τους. Σέβεται, τον σέβονται και γνωρίζει πως πρέπει να είναι η ζωή του! Υπάρχουν πάντα εξηγήσεις και απαντήσεις για τον Κλοπ, ο οποίος ποτέ δεν σκέφτηκε να κρυφτεί! Αλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος «Υπάρχει πάντα το επόμενο παιχνίδι για να το κάνετε σωστό.

Ο Κλοπ ήταν ένας προπονητής που από τότε με το στιλ του αλλά και τον τρόπο παιχνιδιού της Ντόρτμουντ κέρδιζε ακόμα και τους ουδέτερους οπαδούς ή τελοσπάντων όσους δεν ήταν υπέρ της Μπορούσια. «Αν θέλετε τη νέα ιστορία, την ξεχωριστή, αυτή θα πρέπει να είναι η Ντόρτμουντ. Να είστε στο πλευρό μας», είχε πει ο Κλοπ. Πέντε χρόνια μετά υπάρχουν ξανά ουδέτεροι οπαδοί που στηρίζουν τη Λίβερπουλ του Γερμανού.

Ο 51χρονος είναι χαρισματικός και αυτό φαίνεται σε κάθε τι με το οποίο καταπιάνεται. Πέραν όμως των όποιων επιρροών του σε κοινωνικό και ακόμα και πολιτικό επίπεδο δεν ξεχνά το πως η Ντόρτμουντ είχε δεχθεί το γκολ από την Μπάγερν στο 89′ σε εκείνον τον τελικό. «Ήταν οδυνηρό. Ήταν κάτι που μας ‘πόνεσε’. Μας ενόχλησε και ήταν λογικό. Στην συνέχεια ακύρωσα τα πάντα σχετικά με εκείνο το ματς. Δεν το είδα ποτέ ξανά. Τόσο πολύ με είχε πειράξει», θα πει. Κούνησε το κεφάλι του με προβληματισμό: «Όχι ποτέ ξανά δεν θα το δω».

Εκείνο ακριβώς το χρονικό σημείο έδειξε την μεγάλη διάθεση ή εάν θέλετε τη λαχτάρα του Κλοπ για να κερδίσει τον τίτλο του Champions League. Μπορεί στις συνεντεύξεις να είναι απολαυστικός και ίσως ο πιο αγαπητός, όμως η αναζήτησή του για διαρκή επιτυχία και η φιλοδοξία του τον καθοδηγούν ανάλογα. Τον ενοχλεί ακόμα που κέρδισε μόνο έναν από τους έξι τελικούς που έχει παίξει με τις ομάδες του.

Το 2012 στον πρώτο του η Ντόρτμουντ κέρδισε 5-2 την Μπάγερν στο γερμανικό Κύπελλο. Μετά έχασε πέντε στην σειρά. Βέβαια ο ίδιος έκανε πολύ πιο ενδιαφέρων τον τρόπο που φτιάχνει τις ομάδες του παρά το πως χάνει τους τελικούς.

Ο Κλοπ ξέρει να χρησιμοποιεί την προσωπική επαφή. την επικοινωνία με το χιούμορ του για να βοηθάει τους παίκτες του. Αυτά τα στοιχεία τα δείχνει και στις συνεντεύξεις του. Είναι ένας βαθιά σκεπτόμενος άνθρωπος με υψηλό δείκτη ευφυΐας και χιούμορ. Όταν μιλάει για τους παίκτες του είναι σαν πατέρας με γιους, ειδικά για ορισμένες περιπτώσεις. «Είμαι κάτι σαν θετός πατέρας. Κοιτάξτε είμαι ένας απόλυτα φυσιολογικός άνθρωπος αλλά κάποιες φορές πρέπει να γίνω φίλος με τους παίκτες. Άλλες φορές να γίνω δάσκαλος. Δεν είναι τόσο δύσκολο να βρεις φορές να είσαι φίλος τους και άλλες φορές να είσαι Βορειοκορεάτης Δικτάτορας» είχε τονίσει στον Guardian.

Ο ίδιος ο Κλοπ λέει πως το πιο μεγάλο του προσόν είναι η κοινή λογική και το ότι είναι σημαντικό και οι ίδιοι οι παίκτες να καταλάβουν πως το ποδόσφαιρο είναι απλά κομμάτι της ζωής τους αλλά όταν ασχολούνται με αυτό πρέπει να είναι στο επίπεδο που πρέπει. Ο Γερμανός προπονητής συμπληρώνει βέβαια πως «όταν φτάνεις σε έναν τελικό του Champions League θα πρέπει να εκτιμάς και να απολαμβάνεις την στιγμή. Ναι είναι νέοι και θεωρούνται σούπερ σταρ. Όμως στις μεγάλες στιγμές πρέπει να είσαι ήρεμος και συγκροτημένος. Αν κερδίσεις ή χάσεις σε αυτό το τελευταίο ματς δεν έχει τόσο σημασία το εάν έχεις παίξει καλά ή κλωτσάς την μπάλα σαν την γιαγιά σου. Εγώ πρέπει να τους έχω ετοιμάσει πνευματικά και σωματικά για τέτοιο ματς»

Το μεγάλο του όπλο είναι οι κανόνες. Ποτέ δεν θα γίνει συζήτηση ή… διαπραγμάτευση το πόση προπόνηση θα κάνει. Ωστόσο, σε κάθε άλλη περίπτωση μπορούν να του πουν το πρόβλημά του. Αν δεν έχει λύση θα προσπαθήσει να τη βρει. Στο γήπεδο αυτό αποδίδει. Το ποδόσφαιρο χωρίς διασκέδαση δεν είναι το ίδιο καλό. Δεν είναι εξαιρετικό. Το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Και δεν είναι ανόητος που το βλέπει έτσι.

Η αίσθηση της διασκέδασης και της απόλαυσης είναι αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο τόσο ξεχωριστό για τον κόουτς των Reds. Χωρίς αυτά θεωρεί πως η σκληρή δουλειά, η ένταση και τα χαρακτηριστικά των ομάδων του δεν θα είχαν αξία ή αντίκρισμα. Επίσης δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στην τακτική προσέγγιση του αγώνα και τις τακτικές μες στο παιχνίδι.

«Η πρώτη μου έμπνευση ήταν ο Βόλφγκανγκ Φρανκ, προπονητής μου για χρόνια στην 2η κατηγορία με την Μάιντς. Είχε πάρει ως πρότυπο την δουλειά του Αρίγκο Σάκι. Ήμασταν η πρώτη ομάδα στην Γερμανία που παίξαμε το 4-4-2 χωρίς λίμπερο. Ήταν το πιο καλό πράγμα που έμαθα από το ποδόσφαιρο. Πριν βλέποντας τις μεθόδους του Σάκι είχαμε μία αίσθηση πως εάν ο αντίπαλος έχει πιο καλούς παίκτες θα χάσεις. Όμως μάθαμε ότι μέσω των σωστών τακτικών μπορείς να κερδίσεις και τις πιο καλές ομάδες από σένα». Ο ίδιος έχει σε video τις προπονήσεις του Σάκι Μαλντίνι, Μπαρέζι, Κοστακούρτα και Τασότι 500 φορές!!!

Ο Κλοπ είχε σταθεί στο ότι «δεν αντιγράφω το στιλ της Μπάρτσα διότι δεν θέλω να παίζω όπως εκείνοι. Όμως αυτό το αίσθημα, αυτόν τον πανηγυρισμό που έχουν στο γκολ Νο 5.868 λες και δεν έχουν σκοράρει ξανά ή λες και δεν θα σκοράρουν και πάλι το θέλω στην ομάδα μου». Όταν ο Καγκάβα έφυγε για την Γιουνάιτεντ «Κλαίγαμε όλοι μαζί γι 20 λεπτά” και όταν ο Γκέτσε συμφώνησε με την Μπάγερν Μονάχου ήταν λες και “είχαμε πάθει καρδιακό επεισόδιο».

Μετά την αποχώρηση του Κουτίνιο για τη Μπαρτσελόνα ο 51χρονος βελτίωσε θεαματικά και με κάθε τρόπο την Λίβερπουλ. Και όλα αυτά τα έκανε χωρίς έναν παίκτη που ήταν σταρ. Η Λίβερπουλ έφτασε στο να λειτουργεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μην φαίνεται πως έφυγε ο Βραζιλιάνος. Ο Κλοπ έκανε τα “μαγικά” του στην Λίβερπουλ, όπως τα είχε κάνει και στη Ντόρτμουντ. Πέντε χρόνια πριν ο Γερμανός έφτασε στο να κοντράρει την υπερδύναμη Μπάγερν στη Bundesliga.

Πέντε χρόνια μετά παραδέχεται πως το ποδόσφαιρο και η ζωή του έδωσαν πολλά περισσότερα απ’ όσα περίμενε. «Κανένας δικός μου άνθρωπος δεν πίστευε πως θα τα κατάφερνα. Πως λοιπόν εγώ να στεναχωριέμαι περισσότερο απ’ όσο αξίζει για το ποδόσφαιρο ή πολύ περισσότερο για την απώλεια ενός παίκτη;».

Η ζωή ποτέ δεν είναι τέλεια και η λάμψη του ποδοσφαίρου μπορεί να είναι παροδική. Ο Κλοπ όμως ξέρει πως ότι και να γίνει θα είναι πάλι ο τεχνικός που θα κάνει τους παίκτες του να κάνουν κατάθεση ψυχής στο γήπεδο και να  δίνουν τα πάντα για εκείνον.

Πηγή: gazzetta.gr