Στην αιώνια μάχη των φύλων, μία νέα έρευνα υποδεικνύει ότι οι γυναίκες έχουν το πάνω χέρι όσον αφορά τη διαχείριση του πόνου.

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο ανακάλυψαν ότι οι θηλυκές ορμόνες, τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη, μπορούν να καταπολεμήσουν τον πόνο δίνοντας εντολή σε κύτταρα να παράξουν οπιοειδή που ανακουφίζουν από τον πόνο. Μέσω αυτής της διαδικασίας παρεμποδίζεται η μεταφορά σημάτων πόνου στον εγκέφαλο.

Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η Daily Mail, οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι η νέα ανακάλυψη θα συμβάλλει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών για τον χρόνιο πόνο από ασθένειες όπως η αρθρίτιδα και ο καρκίνος. Υποστηρίζουν ακόμη ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί κάποια παυσίπονα λειτουργούν καλύτερα στις γυναίκες συγκριτικά με τους άνδρες, αλλά και γιατί οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες βιώνουν περισσότερο πόνο.

Η εργασία τους, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Science, αποκαλύπτει ένα νέο ρόλο που φαίνεται ότι παίζουν τα ρυθμιστικά Τ κύτταρα, ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων που συμμετέχουν στην προσαρμοστική ανοσοαπόκριση και είναι γνωστά για την ικανότητά τους να μειώνουν τη φλεγμονή.

Σχολιάζοντας τα ευρήματα, η επικεφαλής συγγραφέας Elora Midavaine ανέφερε χαρακτηριστικά: «Το γεγονός ότι υπάρχει μία επιρροή στα κύτταρα που εξαρτάται από το φύλο -καθοδηγούμενη από τα οιστρογόνα και την προγεστερόνη- και η οποία δεν σχετίζεται με οποιαδήποτε λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος είναι πολύ ασυνήθιστο».

Οι ερευνητές εξέτασαν τα ρυθμιστικά Τ κύτταρα στα προστατευτικά περιβλήματα που καλύπτουν τον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη σε ποντίκια. Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι αυτοί οι ιστοί, που ονομάζονται μήνιγγες, στόχευαν αποκλειστικά στην προστασία του κεντρικού νευρικού συστήματος. «Αυτό που δείχνουμε τώρα είναι ότι το ανοσοποιητικό σύστημα στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί τους μήνιγγες για να επικοινωνήσει με μακρινούς νευρώνες που ανιχνεύουν την αίσθηση στο δέρμα», λέει ο βοηθός καθηγητής δερματολογίας Sakeen Kashem. Η επικοινωνία ξεκινάει από τη στιγμή που ο νευρώνας αντιλαμβάνεται κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει πόνο και στέλνει σήμα στη σπονδυλική στήλη.

Οι ερευνητές βρήκαν ότι οι μήνιγγες που περιβάλλουν το κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης φιλοξενούν σε αφθονία ρυθμιστικά Τ κύτταρα. Για να μάθουν ποια είναι η λειτουργία τους, χρησιμοποίησαν μία τοξίνη για να τα απενεργοποιήσουν. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: Χωρίς τα ρυθμιστικά Τ κύτταρα, τα θηλυκά ποντίκια έγιναν πιο ευαίσθητα στον πόνο, όχι όμως και τα αρσενικά. Αυτή η διαφορά υποδεικνύει ότι τα θηλυκά ποντίκια βασίζονται περισσότερο στα ρυθμιστικά Τ κύτταρα για να διαχειριστούν τον πόνο.

Περαιτέρω πειράματα αποκάλυψαν τη σχέση που έχουν τα συγκεκριμένα κύτταρα με τις θηλυκές ορμόνες: Τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη ωθούσαν τα κύτταρα να παράξουν εγκεφαλίνη, ένα πενταπεπτίδιο με οπιοειδή δράση που προκαλεί αναλγησία.

Παραμένει ωστόσο το ερώτημα για τον τρόπο με τον οποίο οι ορμόνες επηρεάζουν τα ρυθμιστικά Τ κύτταρα, με τους ερευνητές να ελπίζουν να βρουν την απάντηση σε μελλοντική έρευνα. Όμως, ακόμη και χωρίς αυτή τη γνώση, ο εντοπισμός αυτής της ορμονικής συμπεριφοράς θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες προσεγγίσεις στην αντιμετώπιση του πόνου. Κατ’ αρχάς, θα μπορούσε να βοηθήσει τους γιατρούς να επιλέγουν την πιο αποτελεσματική φαρμακευτική αγωγή βάσει φύλου. Επίσης, κάτι τέτοιο θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες οι οποίες δεν παράγουν πλέον οιστρογόνα και προγεστερόνη και υποφέρουν από χρόνιο πόνο.

Οι ερευνητές έχουν ήδη ξεκινήσει να εξετάζουν την πιθανότητα να τροποποιήσουν ρυθμιστικά Τ κύτταρα ώστε να παράγουν εγκεφαλίνη σε μόνιμη βάση σε άνδρες και γυναίκες.