Ενας σπουδαίος του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είναι πια ανάμεσά μας, για να μας θυμίζει τις παλιές, ρομαντικές εποχές. Ο άνθρωπος που πόνεσε πολύ και νίκησε τη μοίρα, γνώρισε από 5 ετών τη σκληρότητα της ζωής. Στην τρυφερή αυτή ηλικία, όταν άλλα παιδιά απολάμβαναν την θαλπωρή και τη φροντίδα της οικογένειάς τους, εκείνος έπρεπε να μεγαλώσει στο ορφανοτροφείο. Η μητέρα του δεν μπορούσε να τον μεγαλώσει μόνη της και πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του μπαμπά του (που απαγχονίστηκε από τους Βούλγαρους κατακτητές), κατέληξε στο ορφανοτροφείο. ΤΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑΝΙΔΗΣ Η ζωή δεν σταμάτησε να του φέρεται άσχημα. Ακροβατούσε πάντα μεταξύ της δόξας που του χάρισε το ποδόσφαιρο αλλά και στον θάνατο. Εκτός από τον μπαμπά του, χάνει τον αδερφό του στα 22 του χρόνια από μηνιγγίτιδα, ενώ το μεγαλύτερο χτύπημα έρχεται όταν ο γιος του Γιώργος χάνει τη ζωή του στην άσφαλτο στα 31 του χρόνια. Από τότε ο «Τάκαρος», όπως τον φώναζαν δεν έβγαλε από πάνω του τα μαύρα. Από το Ορφανοτροφείο Δράμας, πήρε πτυχίο της Μέσης Γεωπονικής και εκεί πρωτοήρθε σε επαφή με την μπάλα. Ξεκίνησε ως τερματοφύλακας και μετά έπαιξε και σε άλλες θέσεις. Ένας καθηγητής του που ήταν και σύμβουλος στην ΑΕΚ Κομοτηνής τον πήρε στην ομάδα, απ’ όπου έφυγε με άσχημο τρόπο επειδή δεν τον άφησαν ελεύθερο μετά τις σπουδές του – όπως και αρχικά είχε συμφωνηθεί. Το 1955 έρχεται στη ζωή του η Δόξα Δράμας. Ένα σπάσιμο στο χέρι τον αφήνει εκτός για έναν χρόνο και από το ’56  γίνεται μέλος μιας σπουδαίας ομάδας. Μιας ομάδας που έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου τρεις φορές, αλλά δεν κατακτούν το τρόπαιο κι έτσι η ομάδα αποκτά το προσωνύμιο «βασίλισσα χωρίς στέμμα».

Ο Παναθηναϊκός, η Νότια Αφρική κι ο Άρης!

λουκανιδης Το 1958 έρχεται η Εθνική. Ήταν ο μόνος παίκτης που δεν φορούσε φανέλα ομάδας του ΠΟΚ. Ντεμπούτο με το εθνόσημο στο φιλικό με τη Γαλλία των Κοπά και Φοντέν! Ο Λουκανίδης ήταν, πια, έτοιμος να ανοίξει τα φτερά του. Ο Παναθηναϊκός γίνεται το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Η ΑΕΚ, που τον ήθελε αρχικά, δεν τον πήρε επειδή 2.000 κόσμος απαίτησε να μη γίνει η μεταγραφή. Μάλιστα, υπήρξε ενδιαφέρον και από τη Γιουβέντους που τον είχαν τσεκάρει σε ματς της Εθνικής Ενόπλων. Η μετακίνησή του στον Παναθηναϊκό ολοκληρώθηκε το 1961 λόγω του ότι η Δόξα δεν ήθελε να τον χάσει και έτσι πήγε στον ΑΠΟΕΛ, απ’ όπου βάσει εντός κανονισμού θα μπορούσε να μεταγραφεί όπου ήθελε. Εν τω μεταξύ, τότε τον είχαν πλησιάσει και από τον Ολυμπιακό. Με το τριφύλλι έπαιξε μέχρι το 1969, κατακτώντας τέσσερα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο. Πάντως, και τότε δεν έλειψαν από τη ζωή του οι δυσκολίες. Ακόμη και στη γνωριμία του με τη γυναίκα της ζωής του, την Άννυ… έπρεπε να υπάρξει κάτι το ανάποδο. Οι γονείς της δεν τον ήθελαν και έτσι πήγαν στη Νότιο Αφρική, όπου έπαιξε για λίγους μήνες σε μια ομάδα. Η καριέρα του κλείνει στον Άρη τη σεζόν 1969-1970 όπου ήταν και αρχηγός. Έτσι έκλεισε μια λαμπρή καριέρα κατακτώντας το δεύτερο Κύπελλο της καριέρας του. Ο Τάκης Λουκανίδης ήταν ένας νικητής της ζωης, ένας άνθρωπος που ζούσε για να… χορεύει μέσα στα γήπεδα και γύρω – γύρω από τον θάνατο.

Πηγή: gazzetta.gr