Την ζωηρότερη υποψία πως η… αύρα του Ότο Ρεχάγκελ είναι εδώ αποτελεί η κλήρωση της Εθνικής μας με την Πολωνία.
Χωρίς παίκτες-φόβητρα, με μια (κι αυτή αποτυχημένη) παρουσία σε Euro και πιθανότατο το γεγονός πως αν δεν ήταν διοργανώτρια, θα ήταν τηλεθεατής, η ομάδα του Φράντισεκ Σμούντα αποτελεί τον ορισμό της ποδοσφαιρικής «παραγγελιάς» για τον Σάντος και τους παίκτες του.
Σίγουρα η κλήρωση με τη διοργανώτρια έχει πάντα ιδιαιτερότητες. Και σίγουρα η συμπαράσταση του κόσμου (στο ματς της πρεμιέρας) θα είναι σημαντικό πλεονέκτημα. Μόνο που η Πολωνία δεν προκύπτει από πουθενά ότι μπορεί να το αξιοποιήσει απέναντι σε μια Εθνική σαν κι αυτή που τερμάτισε πρώτη στα προκριματικά.
Διότι καλοί παίκτες οι «τρεις σωματοφύλακες» της Ντόρτμουντ (ο αρχηγός Μπλαστσικόφσκι, ο μέσος Πίστσεκ και φυσικά το βαρύ πυροβολικό, Λεβαντόφσκι).
Αξιόλογος ο γκολκίπερ Σέζνι της Άρσεναλ, ο μπακ Βασιλέφσκι της Άντερλεχτ (που βρέθηκε και στον δρόμο της ΑΕΚ φέτος στο Europa League) και φυσικά ο επιθετικός Ομπρανιάκ της Λιλ.
Όταν όμως η Εθνική μπορεί να κληρωθεί με την Ισπανία, τη Γερμανία ή την Αγγλία και τελικά ένας απ’ τους αντιπάλους της είναι η ομάδα που έχει ρέκορντμαν συμμετοχών τον Μίχαλ Ζεβλάκοφ και στέλεχος τον Ρότζερ Γκερέιρο, το μόνο που δεν έχει δικαίωμα να νιώθει, είναι αδικημένη από την τύχη.
Πάντως, για να μη νομίζει κανείς πως η Πολωνία είναι και «του πεταματού», αρκεί να θυμηθεί πως στο φιλικό που διοργανώθηκε προς τιμήν του πρώην μπακ του Ολυμπιακού στο «Καραϊσκάκη» κλείδωσε τους παίκτες του Σάντος στο 0-0.
Στα έξι φιλικά που έχει δώσει, δε (απόντων υποχρεώσεων για προκριματικά) είχε συμπαθητική συγκομιδή, με τρεις νίκες, δυο ισοπαλίες (τη μια απέναντι στη Γερμανία) και μια μόλις ήττα (από την Ιταλία).
Παρόλα αυτά, θεωρείται πολύ δύσκολο να επαναλάβει μια επιτυχία του βεληνεκούς των Παγκοσμίων Κυπέλλων τ