Η απόφαση του Ρόι Κάρολ να συνεχίσει την καριέρα του στην Κρήτη το 2011 από πολλούς αντιμετωπίστηκε με περιέργεια. Άλλοι, ίσως, περίμεναν να κολλήσει τα τελευταία του ένσημα. Το αντίθετο. Ο Βορειοιρλανδός κέρδισε τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό μετά από συγκλονιστική εμφάνιση απέναντι στην μέλλουσα ομάδα του. Παρότι ο Βαλβέρδε δεν ήταν ιδιαίτερα «ζεστός»,  τον Ιανουάριο του 2012 φοράει τελικά τα «ερυθρόλευκα». Ο Μέγερι είναι η πρώτη επιλογή του «Τσιγκούρι». Στο ματς με τη Ρούμπιν Καζάν όμως, ο Ούγγρος αποβάλλεται, με τους Ρώσους να έχουν κερδίσει πέναλτι από την παράβασή του. Ο Κάρολ έρχεται από τον πάγκο και λέει «όχι». Η δική του στιγμή στην ποδοσφαιρική ιστορία των «ερυθρολεύκων»! Η άφιξη του Ρομπέρτο δεν άφησε και πολλά περιθώρια για τον βασικό «άσο».  Άλλοι ίσως «κάθονταν» πάνω στο συμβόλαιό τους, ειδικά στην ηλικία του. Όχι όμως και εκείνος. Η δίψα για ποδόσφαιρο δεν στέρεψε ποτέ από την καρδιά του. Γύρισε στην Αγγλία για λογαριασμό της Νοτς Κάουντι και διατήρησε τη θέση του βασικού στην Εθνική Βορείου Ιρλανδίας, την οποία οδήγησε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελικά φάση Euro, αντιμετωπίζοντας μάλιστα και την Ελλάδα. – Ας ξεκινήσουμε από τα πρόσφατα. Φαντάζομαι μετράτε αντίστροφα για το Εuro του καλοκαιριού… «Έχουμε προκριθεί στο Euro, αλλά η τελική αποστολή δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα, οπότε ελπίζω να είμαι ένας από τους τρεις τερματοφύλακες που θα δώσουν το παρών το καλοκαίρι στη Γαλλία. Είμαι φυσικά απίστευτα χαρούμενος. Όλη η χώρα είναι… over the moon. Για μια μικρή χώρα όπως η Βόρεια Ιρλανδία να πάει σε τελική φάση Euro για πρώτη φορά στην ιστορία της, είναι κάτι το φοβερό. Δεν είναι μακριά η Γαλλία οπότε ήδη πολύς κόσμος έχει αρχίσει και ετοιμάζει το ταξίδι, θα έχουμε πολύ μεγάλη συμπαράσταση». – Αντιμετωπίσατε δύο φορές την Ελλάδα. Φέτος ήταν σε πολύ κακή κατάσταση. Τι προβλήματα εντόπισες εσύ μέσα από το γήπεδο; «Η Ελλάδα περνάει δύσκολους καιρούς τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά όλες οι εθνικές ομάδες έχουν προβλήματα ανά περιόδους. Αυτή τη στιγμή νομίζω ότι η Ελλάδα προσπαθεί να αναδομήσει την εθνική της, ήρθε ένας νέος προπονητής, έφυγε, μετά ήρθε άλλος προπονητής. Εμείς στο τελευταίο ματς έπρεπε να νικήσουμε και μπήκαμε στο γήπεδο με αυτό το σκοπό. Η Ελλάδα πριν τρία χρόνια προκρίθηκε στο Μουντιάλ. Τώρα το τι συνέβη δεν μπορώ να το εξηγήσω. Νομίζω ότι οι Έλληνες είναι οι κατάλληλοι για να απαντήσουν. Κι εμείς πριν αρχίσουμε να κάνουμε αυτή την πορεία χάσαμε ματς, ηττηθήκαμε από το Λουξεμβούργο 3-2. Σιγά-σιγά χτίζεται η αυτοπεποίθηση, την χρειάζεσαι για να χτίσεις ομάδα. Εμείς την είχαμε. Θέλεις πίστη και δίψα. Ίσως αυτά έλειψαν από την Ελλάδα. Εμείς είχαμε πολύ μεγάλη δίψα για να προκριθούμε. Όχι ότι δεν υπήρχε στην ομάδα τις προηγούμενες φορές, απλά αυτή τη φορά ταίριαξαν όλα». – Συνεχίζεις να ενημερώνεσαι για τις δύο πρώην ελληνικές ομάδες σου; «Ακολουθώ τον Ολυμπιακό και τον ΟΦΗ, που υποβιβάστηκε δυστυχώς στην τρίτη κατηγορία. Παρακολουθώ επίσης και την Οντένσε, κρατώ ένα μέρος στην καρδιά μου για όλες τις ομάδες με τις οποίες έχω αγωνιστεί. Στον ΟΦΗ και τον Ολυμπιακό απόλαυσα την καριέρα μου. Παρότι ήμουν μόνο πέντε μήνες στον ΟΦΗ έκανα πολύ καλούς φίλους και ο Ολυμπιακός μου προσέφερε ένα διαφορετικό επίπεδο ανταγωνισμού. Έπαιξα στην Ευρώπη και ήταν τιμή μου που βρέθηκα στην Ελλάδα». – Η στιγμή που μπήκες ως αλλαγή στο ματς της Μόσχας με τη Ρούμπιν και έπιασες πέναλτι για τον Ολυμπιακό είναι η καλύτερη της καριέρας σου; «Ήταν σίγουρα μια από τις καλύτερες στην καριέρα μου. Είχα γενικά πολλές καλές στιγμές στην Ελλάδα, κατέκτησα το πρωτάθλημα, αλλά αυτή ήταν στις μεγαλύτερες, είναι ένα από τα όνειρα κάθε τερματοφύλακα. Είδες τον τελικό του Λιγκ Καπ ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Μάντσεστερ Σίτι. Ο τερματοφύλακάς της Σίτι είχε πολύ δύσκολες στιγμές μετά την ήττα από την Τσέλσι όπου η ομάδα του έπαιξε με μικρούς, ωστόσο ο προπονητής του έδειξε εμπιστοσύνη, τον κράτησε στον τελικό έπιασε τρία πέναλτι και έγινε ήρωας. Όταν στη Ρωσία αποβλήθηκε ο τερματοφύλακας και μπήκα στη φάση του πέναλτι με βοήθησε πολύ ο τρόπος που με στήριξαν οι οπαδοί». – Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα ξανά, ωστόσο αποκλείστηκε στην Ευρώπη και υπήρξε μια απογοήτευση για αυτό. Γιατί πιστεύεις δεν κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη; «Έχει προκρίσεις ο Ολυμπιακός, έφτασε στα νοκ-άουτ του Champions League. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, παίζεις με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, νικάς 2-0 και χάνεις εκτός 3-0. Απογοητευτικό, αλλά έτσι είναι. Στα ματς με την Άντερλεχτ ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί, κάποιοι ίσως πίστευαν ότι έχει προκριθεί πριν παίξει. Όμως το ποδόσφαιρο δεν είναι πια έτσι. Όλες οι χώρες και όλες οι ομάδες δουλεύουν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Βλέπετε και στην Premier League τη Λέστερ που είναι στην κορυφή. Η Σίτι ξόδεψε εκατομμύρια, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ξόδεψε εκατομμύρια, η Τσέλσι και η΄Αρσεναλ επίσης και η Λέστερ είναι πρώτη. Αν έχεις τον κατάλληλο κόσμο που δουλεύει για την ομάδα και παίκτες που διψούν για τίτλους, κατακτάς πράγματα. Αν δεν έχεις και οι ποδοσφαιριστές παίζουν απλά για τα χρήματα δεν θα τα καταφέρεις. Η Λέστερ το έχει αυτό. Είχαν μια άσχημη χρονιά πέρυσι, αλλά τερμάτισαν ψηλά. Ο νέος προπονητής κατάφερε να διατηρήσει αυτή τη δίψα στους παίκτες. Ο Ολυμπιακός κληρώθηκε με την Άντερλεχτ, είδα τις φάσεις. Είχε ευκαιρίες για τη νίκη, το ματς πήγε στην παράταση και εκεί ο Ολυμπιακός πίεζε για τη νίκη. Αλλά δέχθηκε ένα γκολ στην αντεπίθεση. Ξέρω ότι οι οπαδοί περιμένουν από την ομάδα να φτάσει μακριά στην Ευρώπη, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο». – Είσαι τώρα 38. Πώς κρατάς αυτή τη δίψα για ποδόσφαιρο ζωντανή; «Όσο μεγαλώνεις θέλεις απλά να παίζεις τα περισσότερα δυνατά παιχνίδια γιατί ξέρεις ότι δεν έχεις ακόμα πολύ χρόνο στο ποδόσφαιρο. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Πέρυσι έπαιξα 55 παιχνίδια συνολικά, φέτος έχω κάνει 32 συμμετοχές. Η τελευταία χρονιά μου στον Ολυμπιακό ήταν απογοητευτική, γιατί δεν έπαιζα και δεν είναι ωραίο. Αλλά ο προπονητής κάνει τις επιλογές και ήρθε ο Ρομπέρτο που είναι φανταστικός τερματοφύλακας. Απίστευτος κίπερ. Εγώ ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο και να διατηρηθώ στην εθνική γι’ αυτό αποφάσισα να φύγω. Ήρθα λοιπόν στη Νοτς Κάουντι, επέστρεψα στην Αγγλία». – Θα συνεχίσεις; «Θα δω τι θα γίνει το καλοκαίρι, είναι μια πολύ δύσκολη σεζόν φέτος στην ομάδα και εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Δεν ξέρω τι θα κάνω ακόμα, ίσως συνεχίσω». – Έχεις σκεφτεί το μέλλον σου χωρίς ποδόσφαιρο; «Η αλήθεια είναι πως ναι. Τα τελευταία δύο χρόνια το κάνω. Πρέπει εγκαίρως να σκεφτείς τι θα κάνεις όταν τελειώσει η καριέρα σου. Θέλω να πάρω το UEFA B δίπλωμα και να ασχοληθώ με την προπόνηση τερματοφυλάκων. Θέλω να δημιουργήσω μια σχολή τερματοφυλάκων στη Βόρειο Ιρλανδία, για προσφέρω από εκεί στο ποδόσφαιρο και να βγάλω νέους τερματοφύλακες που θα έρθουν και να παίξουν στην Ευρώπη. Ίσως και στον Ολυμπιακό και τον ΟΦΗ μια μέρα! Για μένα είναι πολύ δημιουργικό το να δουλεύεις με παιδιά, δεν είναι ότι δεν έχουμε προπονητές τερματοφυλάκων, αλλά θέλω να το κάνω πιο επαγγελματικό και να είναι πιο έτοιμοι για πρωταθλήματα όπως το αγγλικό». – Έχεις δουλέψει με πολλούς προπονητές. Πώς είναι να παίζεις υπό τις οδηγίες του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον; «Όταν πρωτοπήγα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μιλήσαμε για περίπου μία ώρα. Ήθελε να μάθει τα πάντα για μένα, για την οικογενειακή μου ζωή, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Είναι manager.  Μιλάει όταν πρέπει να μιλήσει και διαχειρίζεται ανθρώπους. Δεν ήταν εκείνος που μας έκανε προπόνηση, απλά ήταν τριγύρω και σου μιλούσε σαν άτομο. Όχι σαν αντικείμενο, σεβόταν την προσωπικότητά σου. Για τους περισσότερους παίκτες που είχε στη Γιουνάιτεντ ήταν σαν πατρική φιγούρα, επειδή σε φρόντιζε. Αυτό χρειάζεσαι από τον manager. Πρέπει να σου μιλάει. Γιατί παίζεις, τι πρέπει να κάνεις, πώς αισθάνεσαι. Έβλεπε πράγματα στους παίκτες που άλλοι δεν έβλεπαν. Αυτός ο σεβασμός νομίζω ήταν κλειδί για την επιτυχία. Είναι αμοιβαίο. Τα πράγματα βέβαια είναι διαφορετικά τώρα από όταν ήμασταν μικροί εμείς και έπρεπε να καθαρίζουμε τα παπούτσια των μεγαλύτερων, ή να κάνουμε καθαριότητα στα αποδυτήρια. Έπρεπε να κάνουμε τα πάντα. Τώρα τα παιδιά έρχονται με πολλά χρήματα, με έσοδα από χορηγούς. Σε ομάδες όπως η Τσέλσι και η Μάντσεστερ Σίτι βλέπεις το πόσο υψηλούς μισθούς παίρνουν μικρά παιδιά, είναι γελοίο». – Ήταν δύσκολη απόφαση να φύγεις από την Αγγλία; «Όχι, γιατί προσωπικά ζητήματα συνέβησαν εκτός αγωνιστικού χώρου και γι’ αυτό αποφάσισα να μετακομίσω στην Ελλάδα. Όταν δέχθηκα τηλέφωνο από έναν Έλληνα ατζέντη και μου μίλησε για την προοπτική αυτή πήρα την ευκαιρία επειδή υπήρχαν προσωπικοί λόγοι. Έφερα την οικογένειά μου και άλλαξα όλη τη ζωή μου, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Νομίζω αυτό άλλαξε τη ζωή μου. Μπορούσα να πάω σε άλλη χώρα, αλλά όταν έμαθα για τον ΟΦΗ πήγα για μια βδομάδα εκεί με τη σύζυγο και τα παιδιά μου και μας άρεσαν τα πάντα πολύ. Έπρεπε να φύγω από την Αγγλία και νομίζω πήρα τη σωστή απόφαση, πέρασα τρία υπέροχα χρόνια». – Οι ρυθμοί του σύγχρονου ποδοσφαίρου, με όλη αυτή την πίεση, τα χρήματα, την προβολή μπορούν να επηρεάσουν περισσότερο προσωπικά τον ποδοσφαιριστή και να καταλήξουν σε κατάθλιψη; «Νομίζω ότι γενικά είναι δύσκολο για τους ποδοσφαιριστές να βγουν μπροστά και να πουν ότι έχουν τέτοια προβλήματα. Επειδή είμαστε ποδοσφαιριστές. Ο κόσμος μας κοιτάζει και δεν περιμένει ότι θα έχουμε τέτοια προβλήματα. Λένε “πώς γίνεται να έχεις κατάθλιψη όταν κερδίζεις τόσα χρήματα και κάνεις αυτό που αποτελεί όνειρο για πολλούς;” Δεν καταλαβαίνουν. Λοιπόν, εγώ είχα κατάθλιψη. Είχα προβλήματα με το αλκοόλ. Ήταν η διέξοδός μου. Δεν μιλούσα ποτέ πριν για τα προβλήματά μου με το αλκοόλ. Είναι πολύ σημαντικό να βγάζεις αυτά τα πράγματα από μέσα σου. Θυμάμαι τον Τόνι Άνταμς που ερχόταν και μας μιλούσε για τέτοια θέματα όπως το αλκοόλ και η κατάθλιψη. Και όταν ήμουν 22-23 έλεγα “δεν τον ακούω, δεν αφορά εμένα, όλα θα είναι μια χαρά, θα κερδίσω χρήματα και θα κάνω καριέρα”. Αλλά δεν είναι έτσι. Η κατάθλιψη θερίζει. Χτυπάει πολύ κόσμο και ο καλύτερος τρόπος για να ανακουφιστείς είναι να μιλήσεις γι’ αυτό». – Το να αλλάξεις περιβάλλον, όπως έκανες εσύ, βοηθάει επίσης; Ναι με βοήθησε πολύ γιατί εκείνη την εποχή η τάση που επικρατούσε στην Αγγλία είναι να βγαίνεις έξω, να πίνεις και να ξενυχτάς. Η λάθος ρουτίνα. Μετά ξυπνούσες το επόμενο πρωί και ήσουν ξανά σε κατάθλιψη. Περνάς όλη τη βδομάδα σε κατάθλιψη, δεν μιλάς σε κανέναν και μετά ξαναπίνεις. Είναι μεγάλο πρόβλημα. Όταν μετακινήθηκα στην Ελλάδα είχα τη στήριξη της συζύγου και των παιδιών μου και γνώρισα πολλούς καλούς ανθρώπους στον ΟΦΗ που με βοήθησαν. Μου λείπουν πολύ! Μετά πήγα στον Ολυμπιακό και βρήκα έναν εξαιρετικό προπονητή τερματοφυλάκων. Του μίλησα για τα προβλήματα που είχα, όπως και σε όλους. Είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις. Βλέπεις ανθρώπους να αυτοκτονούν. Κάθε είδους κατάθλιψη είναι δύσκολη κατάσταση, είτε ελαφριά είτε σκληρή σε βάζει σε μια δοκιμασία. Όσο πιο γρήγορα το βγάλεις από μέσα σου τόσο το καλύτερο. Όπως είπα και πριν όμως οι ποδοσφαιριστές δυσκολεύονται να το κάνουν.  Όταν είσαι σε κατάθλιψη πάντα σκέφτεσαι το χειρότερο, σκέφτεσαι τι θα πουν οι άλλοι σε σχέση με τα χρήματα που παίρνεις. Έχω καταλάβει όμως ότι αυτό δεν έχει σημασία. Έχω δει ανθρώπους φτωχούς να ζουν υπέροχα και πλούσιους να είναι σε κατάθλιψη». – Ποιο νομίζεις ότι είναι το βασικό πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου; «Ήμουν εκεί πριν δύο χρόνια, δεν ξέρω πως είναι τα πράγματα τώρα. Παρακολουθώ αποτελέσματα και τα λοιπά αλλά μέχρι εκεί. Όταν ήμουν εκεί, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι απολάμβανα το να παίζω. Αλλά όταν γυρίζεις στην Αγγλία και κοιτάζεις πίσω αναλογίζεσαι ότι σε μεγάλα ματς, όπως ας πούμε με τον Παναθηναϊκό, δεν υπήρχαν φιλοξενούμενοι οπαδοί. Το μίσος ανάμεσα στις δύο ομάδες τα προκαλεί αυτά. Έχω βρεθεί στον πάγκο σε Σέλτικ-Ρέιντζερς. Το μίσος είναι τεράστιο, αλλά όχι όπως αυτό στο Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Είδα πέρυσι ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού πoυ μπήκε στο γήπεδο και πέταξαν φωτοβολίδες. Οι παίκτες δεν το αξίζουν αυτό. Καταλαβαίνω ότι μπορεί οι οπαδοί na εκνευρίζονται για διάφορα, αλλά αν συνεχιστεί αυτό θα σκοτώσουν κάποιον. Η βία λοιπόν είναι ένα βασικό πρόβλημα. Το έζησε και η Αγγλία στα 80s και στην αρχή των 90s, όμως κατάφεραν να το εξαλείψουν». – Ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, με το πρωτάθλημα να έχει κριθεί. Τι σημαίνει αυτό; «Σε αυτά τα ματς, ανεξαρτήτως αν έχεις κερδίσει ήδη το πρωτάθλημα ή αν έχεις μεγάλη απόσταση, οι οπαδοί θέλουν μόνο τη νίκη στο ντέρμπι. Είναι η ζωή τους. Για τους οπαδούς του Ολυμπιακού δηλαδή που τους ξέρω, είναι η ζωή τους. Δεν θα μπορούν να πάνε στη δουλειά τη Δευτέρα. Για αυτά είναι το ποδόσφαιρο. Αν ο Ολυμπιακός έχει πάρει το πρωτάθλημα και παίξει τελευταία αγωνιστική με τον Παναθηναϊκό και χάσει, θα είναι σαν να μη το κατέκτησε σωστά. Πρέπει να ξέρουν και οι παίκτες τι ακριβώς σημαίνουν τα μεγάλα παιχνίδια για τον κόσμο. Έχει και την τρομακτική του διάσταση όλο αυτό με τις φωτοβολίδες και τη βία. Χρειάζεται ισορροπία. Αγαπούσα πραγματικά τη στήριξη των οπαδών και στον Ολυμπιακό και στον ΟΦΗ. Ο ήχος της κερκίδας είναι απίστευτος. Είναι εξωπραγματικός. Εκπληκτικό συναίσθημα». Πηγή: gazzetta.gr