«Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς»

Η τερματοφύλακας της Εθνικής ομάδας πόλο των Γυναικών, που στέφθηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια στην Σανγκάη, σχολίασε τις τεράστιες αλλαγές που βίωσε επαγγελματικά μέσα σε ένα χρόνο, τα σημεία που έκριναν το χρυσό μετάλλιο, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην εμπιστοσύνη που της έδειξε ο Γιώργος Μορφέσης.

Αναλυτικά όσα δήλωσε στη Sportday που δημοσιεύεται σήμερα η 22χρονη πορτιέρο:

-Πόσο άλλαξε η ζωή σου μέσα σε ένα χρόνο;
«Δεν μπορώ να πω ότι άλλαξαν πολλά. Από τότε που έχω τελειώσει το σχολείο ασχολούμαι επαγγελματικά με το πόλο, όσο μπορεί να πει κανείς κάτι τέτοιο. Από τη στιγμή, βέβαια, που πρωί βράδυ κάνουμε προπονήσεις, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι είναι κάτι που πρέπει να ασχολείσαι συνεχώς».

-Μέχρι πέρυσι, ωστόσο, ήσουν η δεύτερη τερματοφύλακας της Βουλιαγμένης και της Εθνικής και σε μια σεζόν κλήθηκες να σηκώσεις το βάρος της βασικής.
«Γενικώς είμαι συνηθισμένη να έχουν οι άλλοι απαιτήσεις από εμένα. Παρά το γεγονός ότι ήμουν δεύτερη πορτιέρο προσπαθούσα να διακριθώ. Δεν εφησυχάζομαι. Ο καθένας που διεκδικεί πράγματα και σέβεται τον εαυτό του και την προσπάθειά του πρέπει να δίνει ό,τι καλύτερο, άσχετα αν είναι αναπληρωματικός».

-Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;
«Και στον αθλητισμό και στη ζωή είναι έτσι τα πράγματα που υπάρχουν απογοητεύσεις. Δεν γίνεται να είσαι συνεχώς στην κορυφή ή συνεχώς στα… Τάρταρα. Πρέπει από τις κακές στιγμές να μπορείς να επανέλθεις. Και αν αξίζει κάποιος, θα φανεί».

-Τι άλλαξε και από τις κακές εμφανίσεις στους τελικούς του πρωταθλήματος φτάσαμε να «βγάζεις μάτια» στο Παγκόσμιο;
«Είναι διαφορετικό ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ως νοοτροπία και ως επίπεδο αγώνων. Ειδικά στη θέση μου παίζει μεγάλο ρόλο ο τομέας της ψυχολογίας. Ένιωθα ασφάλεια στους αγώνες με την Εθνική και είναι διαφορετικό το παιχνίδι -κυρίως στην τακτική».

-Το ματς με τη Ρωσία ήταν το κλειδί;
«Ναι, ήταν. Αν και στην αρχή οι περισσότεροι έλεγαν ότι σιγά τη διαφορά αν ήμασταν πρώτες ή δεύτερες στον όμιλο, έπαιξε ρόλο. Δεν ήταν μόνο η πρώτη θέση, αλλά παίξαμε κόντρα σε ομάδες που έχουν στυλ παιχνιδιού κοντά στο δικό μας, όπως είναι η Ολλανδία και η Ιταλία. Ήταν καθοριστικό το ματς με τη Ρωσία, αλλά και την Αυστραλία και τις ΗΠΑ να βρίσκαμε απέναντί μας, δεν θα μας σταματούσε καμία ομάδα».

-Στον τελικό πίστεψες σε κάποιο σημείο ότι θα χάνατε;
«Ούτε δευτερόλεπτο. Έβλεπα την ομάδα και έλεγα ότι αυτό το Παγκόσμιο είναι δικό μας. Όλες το πιστέψαμε και γι’ αυτό ήρθε. Το μυστικό είναι να το θέλουν όλοι πολύ».

-Στο μέλλον θα υπάρχουν περισσότερο άγχος και πίεση;
«Δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα. Αν μπούμε όμως με τουπέ, κάτι που δεν το πιστεύω, στους επόμενους αγώνες, θα έχουμε χάσει το παιχνίδι. Δεν υπάρχουν φαβορί στο γυναικείο πόλο και το ίδιο θα συμβεί και στις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις όπως είναι το Ευρωπαϊκό και το Προολυμπιακό. Υπάρχουν δέκα ομάδες που η μία μπορεί να κερδίσει την άλλη. Όλα είναι σχετικά και ρευστά. Εξαρτάται από το πώς θα το διαχειριστούμε».

-Σε βοήθησε ψυχολογικά κάποια παίκτρια ιδιαίτερα;
«Νιώθω τη στήριξη όλων. Και στη Βουλιαγμένη και στην Εθνική. Με στήριξαν όλες. Και με τις παίκτριες του Ολυμπιακού έχω πολύ καλές σχέσεις. Έβλεπα ότι με εμπιστεύονταν. Είναι γεγονός ότι στους τελικούς του πρωταθλήματος δεν είχα καλές εμφανίσεις, αλλά έβλεπα ότι ακόμα και οι αντίπαλοι με στήριξαν και με βοήθησαν».

-Το σχόλιό σου για τον κόουτς, τον Γιώργο Μορφέση.
«Με εμπιστεύθηκε. Τα αποτελέσματα τα λένε όλα. Ότι είναι από τους καλύτερους προπονητές που έχουν βρεθεί ποτέ σε Εθνική ομάδα. Δεν θέλω να πει κάποιος ότι μιλάω υποκειμενικά, αλλά φαίνεται βάσει αποτελεσμάτων. Εκεί που πάμε να ξεφύγουμε μας επαναφέρει στην τάξη. Έχει καλές σχέσεις με όλες και δεν είναι ο προπονητής που φοβάσαι, είναι ο προπονητής που σέβεσαι».

-Ποιος ήταν ο προπονητής που σε στήριξε;
«Η Τζίνα Ρούπακα με ώθησε να κάτσω στο τέρμα. Ήταν και αυτή τερματοφύλακας και μου το πρότεινε ως ιδέα. Είδε ότι μου άρεσε. Με αυτήν ξεκίνησα, αυτή μου έδωσε τις βάσεις. Και άλλοι με έχουν βοηθήσει, αλλά η Τζίνα με έκανε να θέλω να παίζω τερματοφύλακας».

-Ποια παίκτρια σε φοβίζει;
«Μέχρι να έρθει η Σοφία Κόνουκ στη Βουλιαγμένη ήταν παίκτρια που σε τρόμαζε. Και η Καμπάουτ η Ολλανδέζα έχει καλό σουτ».

-Υπάρχει κάτι που σου λείπει;
«Σίγουρα το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς. Από την άλλη, όσο παίζω μαθαίνω. Έτσι είναι στον αθλητισμό και στο πόλο. Δουλεύω σε κάποια πράγματα που ξέρω ότι πρέπει να βελτιωθώ».

-Πώς είναι να ασχολείσαι με κάτι, γνωρίζοντας ότι δεν θα βγάλεις ποτέ λεφτά;
«Αν κάποιος παίζει για να βγάλει λεφτά από το πόλο, είναι γελασμένος. Σε κρατάει η αγάπη για το άθλημα. Είναι πολλά πράγματα. Βλέπεις ότι μπορείς να ξεχωρίσεις, παλεύεις για αξίες. Όσοι παίζουν το αγαπούν. Βλέπεις στην Εθνική παίκτριες που είναι άνω των 30, παίζουν πάνω από 20 χρόνια και έχουν δώσει τη ζωή τους».

-Η προοπτική του εξωτερικού σε ενδιαφέρει;
«Δεν το αποκλείω ως ιδέα. Αυτή τη στιγμή, όμως, δεν μπορώ να το σκέφτομαι, γιατί τη σεζόν που έρχεται θα πρέπει να κάνουμε προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς».

-Η ομοιογένεια έπαιξε τεράστιο ρόλο στην επιτυχία της Εθνικής;
«Βασικό ρόλο. Μιλάμε μέσα στην πισίνα με τα μάτια σε αυτή την ομάδα. Μεταξύ μας ταιριάζουμε πολύ».

-Η πιο δύσκολη στιγμή της φετινής σεζόν;
«Όταν χάσαμε το πρωτάθλημα με τη Βουλιαγμένη, αλλά μετά ήρθε η Εθνική και τα ξέχασα όλα».

Πηγή: sport-fm.gr