Ο τίτλος δεν είναι 100% ρεαλιστικός. Υπό την έννοια ότι με τον Παναθηναϊκό ποτέ δεν μπορεί ένα παιχνίδι να είναι εύκολο. Ακόμη και αν οι «πράσινοι» χάνουν κάποια στιγμή με 20 πόντους, κανείς δεν είναι σίγουρος για τον νικητή. Ένα προ ετών παιχνίδι με την Μπανταλόνα του Ρούντι Φερνάντεθ στη Ισπανία είναι το πλέον κλασικό παράδειγμα. Ο Παναθηναϊκός έχανε στο ημίχρονο με 48-30 και προηγουμένως με 48-24, αλλά στο τέλος ήταν εκείνος, που πανηγύρισε με 82-79.
Χθες στο ΟΑΚΑ δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα, αλλά βλέποντας το ματς να πηγαίνει στην τελική του ευθεία ένοιωθες ότι γέρνει προς την μεριά του Ολυμπιακού. Έμοιαζε να πατάει λίγο καλύτερα στο παρκέ από τον αντίπαλό του, που είχε χτυπηθεί πολύ νωρίς από την ατυχία.
Λίγο μετά το πρώτο λεπτό, ο Διαμαντίδης τραυματίστηκε και δεν επανήλθε ποτέ. Ο Παναθηναϊκός, όμως, δεν λύγισε. Θύμισε Λερναία Ύδρα, ο Φώτσης έφερε στο νου μας τον Ρόμπερτ Χόρι και τα μεγάλα του τρίποντα στους τελικούς του ΝΒΑ. Ο Καλάθης πάτησε κάθε σημείο του παρκέ, κάνοντας δουλειά για πέντε παίκτες, ο Μάικ Μπατίστ μας μπέρδεψε για μία ακόμη φορά με την ηλικία του: είναι 34 ετών ή μήπως είναι πολύ μικρότερος;
Ακόμη και έτσι, όμως, παρότι, δηλαδή, ο Παναθηναϊκός βρήκε λύσεις, ο Ολυμπιακός έμοιαζε το φαβορί του ματς. Βιάστηκε, όμως, να κερδίσει. Ή μήπως φοβήθηκε; Οι χαμένες βολές στο τέλος, κάτι τέτοιο μας δείχνουν. Αλλά προηγουμένως, οι Πειραιώτες είχαν ευκαιρίες να «καθαρίσουν» το ματσάκι.
Τρίποντα στον αιφνιδιασμό, βεβιασμένες ενέργειες, έλλειψη καθαρού μυαλού εν γένει του στέρησε την μεγάλη ευκαιρία. Με αποτέλεσμα μία ακόμη χρονιά οι κόποι, οι προσδοκίες του κόσμου και ένα καράβι λεφτά να πάνε στον βρόντο. Τώρα τι γίνεται; Εν θερμώ αποφάσεις δεν παίρνονται. Αλλά κάποια πράγματα μοιάζουν ξεκάθαρα.
Ο εξαιρετικός χθες, πλην μοιραίος, Παπαλουκάς δεν φαίνεται ότι θα συνεχίσει στο λιμάνι. Το κασέ του δεν θα είναι πρόβλημα. Αν είναι να μείνει, θα βρεθεί άκρη. Το θέμα είναι ότι μοιάζει να έχει ολοκληρωθεί η σχέση του με τον Ολυμπιακό. Ό, τι ήταν να δώσει, το έδωσε.
Κάπως έτσι φαίνεται. Από κει και πέρα, δεν θα ανανεωθεί το κοινοτικό μέτωπο. Ο Νίλσεν, ο Χαλπερίν, ο Έρτσεγκ και ο Κέσελ δεν θα ξαναδούν το ΣΕΦ. Ως παίκτες του Ολυμπιακού τουλάχιστον. Ο Νεστέροβιτς λογικά επίσης. Μετά από τέτοιο τραυματισμό και στα 35 του, ο Ολυμπιακός δεν είναι εύκολο να τον εμπιστευτεί ξανά. Ο Νέναντ Κρστιτς μοιάζει και είναι πιο ελκυστική επιλογή. Εκτός των άλλων, θα αναζητηθεί ένα «3άρι».
Ένας παίκτης, που να κάνει την διαφορά. Ή μάλλον, που θα «σκοτώνει» με το σουτ του. Ο Πρίντεζης με τις δύο τελευταίες εμφανίσεις του, δύσκολα θα αλλάξει και πάλι περιβάλλον την στιγμή μάλιστα, που οι ελληνικές επιλογές στην αγορά είναι ελάχιστες. Έως ανύπαρκτες για το επίπεδο του Ολυμπιακού.
Οι επόμενες μέρες θα είναι μέρες σκέψης και περισυλλογής στο λιμάνι. Έχοντας τελειώσει η χρονιά, μπορεί να πει κανείς πως μία έτοιμη και ποιοτική λύση (αντί κάποιου εκ των Νίλσεν, Έρτσεγκ, Κέσελ) θα μπορούσε να κάνει την διαφορά. Μην ξεχνάμε όμως το παράδειγμα του Παναθηναϊκού: Σπανούλης, Πέκοβιτς και Γιασικεβίτσιους έφυγαν το καλοκαίρι.
Και όμως οι «πράσινοι» πήραν και Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα χωρίς τον Διαμαντίδη στο χθεσινό παιχνίδι. Η ομάδα είναι πάνω από όλα. Και εκεί πρέπει να ποντάρει ο Ολυμπιακός και ο κάθε Ολυμπιακός για να φτάσει ψηλά. Ο Παναθηναϊκός μην αμελούμε ότι έχει τον ίδιο -κορυφαίο- προπονητή από το 1999 και ένα κορμό σπουδαίων διεθνών παικτών εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό άλλωστε είναι και το σημείο, που κάνει την διαφορά σε σχέση με τις άλλες ομάδες σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Πηγή: sday.gr
