«Ράγισαν» καρδιές στη Μητρόπολη Αθηνών στο ύστατο χαίρε στον Μίμη Δομάζο. Μετά την Πόπη Δομάζου, επικήδειο λόγο εκφώνησε ο Γιάννης Αλαφούζος, ο οποίος ήταν βαθύτατα συγκινημένος και με τρεμάμενη φωνή αποχαιρέτησε τον «στρατηγό» και δεσμεύτηκε ότι η μνήμη του θα μείνει άσβεστη.

Ο διοικητικός ηγέτης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του επικήδειου, όταν αναφέρθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών απέναντι στον Άγιαξ στο «Γουέμπλεϊ».

«Μας προσέφερε μοναδικές στιγμές χαράς και δόξας. Στιγμές που κάναμε όνειρα μεγαλύτερα απ’ όσα θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Όπως εκείνο το βράδυ στο “Γουέμπλεϊ”, το 1971, όταν μπήκε πρώτος στο θρυλικό γήπεδο του Λονδίνου. Κοίταξε στα μάτια τα ποδοσφαιρικά μεγαθήρια του Άγιαξ και όρθωσε το ανάστημά του. Τον έλεγαν κοντό, μα ήταν γίγαντας. Χάρη σε αυτόν εκατομμύρια άνθρωποι πίστευαν ότι όλα είναι δυνατά. Τον ευχαριστούμε για όλα. Είναι χρέος μας να μείνει άσβεστη η μνήμη του “στρατηγού” και δεσμεύομαι ότι όσο βρίσκομαι στον σύλλογο, το αστέρι του θα λάμπει πάντα στον ουρανό του Παναθηναϊκού» είπε μέσα σε έντονα συγκινησιακό κλίμα ο Γιάννης Αλαφούζος.

Ιωαννίδης: «Αποτελεί οδηγό για όλους μας»

Ο αρχηγός και φυσικός ηγέτης του ποδοσφαιρικού τμήματος του Παναθηναϊκού Φώτης Ιωαννίδης, διαβάζοντας τον επικήδειο λόγο του, δήλωσε ότι μπορεί να «έφυγε» αναπάντεχα, αλλά θα αποτελεί οδηγό για όλους τους νεότερους ποδοσφαιριστές.

«Είναι δύσκολό για εμάς τους νεότερους να μιλήσουμε για τον Μίμη Δομάζο. Δεν είχαμε καν γεννηθεί, όταν φορούσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού και της Εθνικής μας ομάδας. Όμως, ταυτόχρονα μας είναι οικείο να πούμε δύο λόγια για τον “στρατηγό” μας. Είναι αδύνατον ποδοσφαιριστής της γενιάς μας να μην έχει ακούσει περιγραφές από συγγενείς του ή παλαιότερους παίκτες για τις ικανότητες του Μίμη Δομάζου. Και μόνο το γεγονός ότι ήταν ηγέτης και αρχηγός της ομάδας του Παναθηναϊκού που αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 λέει πραγματικά πολλά. Κατάφερε πάρα πολλά στην καριέρα του, κυρίως, ενέπνευσε αρκετούς νέους να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο, έχοντας αυτόν ως πρότυπό τους. Η απώλειά του είναι τεράστια για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό μας, ειδικά η διαδρομή του αποτελεί οδηγό για όλους μας. “Έφυγε” αναπάντεχα, αλλά δεν θα ξεχαστεί ποτέ».