Τέσσερις δεκαετίες συμπληρώνονται φέτος από το βράδυ της 19ης Μαρτίου 1983, όταν σε ένα γραφείο της οδού Πειραιώς κοντά στην Ομόνοια, θα πέσει νεκρός ο Τζώρτζης Αθανασιάδης. Δημοσιογράφος που έγινε εκδότης των εφημερίδων «Βραδυνή» και «Ναυτεμπορική», πρόεδρος του ΟΠΑΠ και της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, στενός φίλος και συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η δολοφονία του θα προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και ερωτήματα που μέχρι και σήμερα δεν έχουν απαντηθεί…
Ο γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη το 1912, Τζώρτζης Αθανασιάδης, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή βρέθηκε με την οικογένεια του στον Πειραιά, ασχολήθηκε αρχικά με τα οικονομικά και τα λογιστικά, γρήγορα όμως βρέθηκε να καταπιάνεται με τη δημοσιογραφία. Η «Ναυτεμπορική», οικονομική εφημερίδα που εκδίδεται ακόμη και σήμερα, ήταν δικό του δημιούργημα (σ.σ. το 1936) όντας η εξέλιξη του «Ναυτικού και Εμπορικού Δελτίου Πειραιώς» που εξέδιδε ήδη από το 1934.
Κομβικής σημασίας για τη μετέπειτα του πορεία στάθηκε η γνωριμία του με τον μετέπειτα πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κωνσταντίνο Καραμανλή, εισηγούμενος –ως πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Αθλητισμού-, τη δημιουργία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ) και του Οργανισμού Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ), του οποίου έγινε και ο πρώτος πρόεδρος μέχρι το 1963.
Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης, από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 και μέχρι τη δολοφονία του ήταν μία από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες (σ.σ. επιχειρηματικά και εκδοτικά) της Δεξιάς στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκονταν δίπλα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην περίοδο της πρώτης πρωθυπουργίας, στα χρόνια της πολιτικής «εξορίας» του στο Παρίσι, αλλά και κατά την επάνοδο του στην εγχώρια σκηνή μετά την πτώση της χούντας, την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας και τον χαρακτηρισμό του ως Εθνάρχης.
Η ανάληψη –το 1962- της διεύθυνσης της εφημερίδας «Βραδυνή», η οποία έγινε το σημείο αναφοράς των «καραμανλικών», θεωρείται πολύ σημαντικό σημείο στη διαδρομή του. Άλλωστε, στα γραφεία της εφημερίδας βρίσκονταν το βράδυ που έπεσε νεκρός, με τη δολοφονία του να προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στον πολιτικό κόσμο της εποχής.
Ένα «επείγον μήνυμα» με σφαίρες
Το ρολόι δείχνει λίγο μετά τις 19:30 το βράδυ του Σαββάτου 19 Μαρτίου 1983 και η Αθήνα ζει στους ρυθμούς της Αποκριάς που ξημερώνει την επόμενη ημέρα. Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης βρίσκεται στο γραφείο στην οδό Πειραιώς, κοντά στην Ομόνοια, με την κυριακάτικη έκδοση της «Βραδυνής» να βρίσκεται ήδη στο τυπογραφείο. Ο ιστορικός εκδότης της εφημερίδας, όπως συνήθιζε, κουβέντιαζε και έπαιζε τάβλι με τον επιστήθιο φίλο του Βαγγέλη Κουρλιμπίνη, δημοσιογράφοι και τεχνικοί έχουν σχολάσει, ενώ στο κτήριο παραμένει μόνο ένας τηλεφωνητής. Ξαφνικά εμφανίζεται φουριόζος ένας άγνωστος άνδρας και ζητάει να δει τον Τζώρτζη Αθανασιάδη καθώς έχει να του παραδώσει «ένα πολύ επείγον μήνυμα».
Ο εκδότης παραξενεύεται λόγω της ημέρας και της ώρας, αλλά δέχεται να τον συναντήσει στο γραφείο του, κάτι που αποδείχτηκε μοιραίο λάθος… Ο άγνωστος φοράει μαύρο δερμάτινο σακάκι, έχει ηλικία περίπου 35 ετών και ύψος περί το 1.75μ., είναι κοντοκουρεμένος και φαίνεται αρκετά χλωμός. Ο Βαγγέλης Κουρλιμπίνης βγαίνει από το γραφείο του Αθανασιάδη και τον αφήνει μόνο του με τον άγνωστο άνδρα. Για αρκετά λεπτά ακούει ότι συνομιλούν, χωρίς να καταλαβαίνει τι λένε, μέχρι που κάποια στιγμή ο επιστήθιος φίλος του δυναμώνει τον τόνο της φωνής του και λέει: «Δεν είναι δυνατόν… Δεν γίνονται αυτά…»!
Ο άγνωστος άνδρας βγαίνει για λίγο από το γραφείο και επιστρέφει κρατώντας ένα τσαντάκι, μπαίνει ξανά για να συνεχίσει τη συζήτηση του με τον εκδότη μέχρι τη στιγμή που ακούγονται τρεις πυροβολισμοί. Ο Κουρλιμπίνης προσπαθεί να μπει για να δει τι γίνεται, αλλά ο δολοφόνος του Τζώρτζη Αθανασιάδη πυροβολεί και προς του μέρος του, όχι για να τον σκοτώσει, αλλά για να τον τρομάξει και να διαφύγει… Θα βγει από το κτήριο της οδού Πειραιώς και κανείς δεν θα τον ξαναδεί ποτέ!
Τα συνθήματα και η προκήρυξη
Η εν ψυχρώ εκτέλεση του εκδότη της «Βραδυνής» πολώνει επικίνδυνα το πολιτικό σκηνικό, ενώ στην κηδεία του ακούγονται συνθήματα και δηλώσεις εναντίον του ΠΑΣΟΚ, καθώς πιστεύουν ότι από εκεί δόθηκε ο εντολή για τη δολοφονία. Μερικές ημέρες αργότερα, μία γυναίκα θα τηλεφωνήσει στην εφημερίδα και θα αναφέρει ότι στη συμβολή της Σταδίου με την Αιόλου, υπήρχε προκήρυξη της «Αντιστρατιωτικής Πάλης». Όντως βρέθηκε κείμενο ανάληψης ευθύνης για τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη, ωστόσο, η οργάνωση διέψευσε οργισμένα την ανάμειξή της (σ.σ. δεν προέκυψε καμία ένδειξη εμπλοκής της). Οι υποψίες στράφηκαν άμεσα προς την «17Ν», που όμως διέψευσε κι αυτή την εμπλοκή της, ενώ όλο και πιο έντονα ακούγονταν το σενάριο της δολοφονίας είτε από ξένη μυστική υπηρεσία, είτε από τον τότε ΚΥΠ.
Καθώς περνούσε ο καιρός και δεν βρίσκονταν ο ένοχος τα σενάρια –κάποια ιδιαίτερα ευφάνταστα– πλημμύριζαν τον Τύπο της εποχής: ακούστηκε ότι ο Αθανασιάδης δολοφονήθηκε από τον υπόκοσμο επειδή χρωστούσε λεφτά σε τοκογλύφους, ότι δολοφονήθηκε από ξένη μυστική υπηρεσία κ.ά.. Τον Σεπτέμβριο του 1985, η τότε Γενική Ασφάλεια Αττικής, θα συλλάβει ένα πράκτορα –τον Ντάνο Κρουστάλλη- ο οποίος δρούσε αποκλειστικά κατ’ εντολή του τότε διοικητή των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών. Στο σπίτι του βρέθηκαν αδημοσίευτες προκηρύξεις της «Αντιστρατιωτικής Πάλης», με τον Κρουστάλλη να καταθέτει ότι ήταν «πράκτορας διείσδυσης» και πως κατ’ εντολή της ΚΥΠ ενεπλάκη με την οργάνωση και δικαιολόγησε τις προκηρύξεις, ενώ δικαιώθηκε και στο δικαστήριο το οποίο απεφάνθη ότι δεν είχε πάρει μέρος στη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη.
Από τον εισαγγελέα Γιώργο Θεοφανόπουλο (σ.σ. από τους πρώτους που έφτασε στην εφημερίδα τη μοιραία βραδιά) η δολοφονία χαρακτηρίστηκε πολιτική. Μέχρι σήμερα ο γρίφος παραμένει άλυτος, ενώ είναι άγνωστο αν βρίσκεται ακόμη στη ζωή ο εκτελεστής…
