Στις 28 Νοεμβρίου του 2018, η Ελένη Τοπαλούδη δολοφονείται με απάνθρωπο, κτηνώδη τρόπο από δύο νεαρούς άντρες στο νησί της Ρόδου. Τρία περίπου χρόνια μετά, στις 22 Σεπτεμβρίου του 2021, η Δώρα Ζαχαριά δολοφονείται με καραμπίνα την ώρα που βγαίνει από το αυτοκίνητο της, από τον πρώην σύντροφό της, στο ίδιο νησί.
Της Δήμητρας Τριανταφύλλου
Ο μαρτυρικός θάνατος της Ελένης Τοπαλούδη έστρεψε το βλέμμα της κοινωνίας στις δολοφονίες γυναικών με ένα κοινό χαρακτηριστικό- η ζωή τους αφαιρέθηκε βία από άντρες συντρόφους με δικαιολογίες είτε «φτηνές» (όπως η ζήλια) είτε ανύπαρκτες (όπως στην περίπτωση της Ελένης Τοπαλούδη).
Στην ουσία, η δολοφονία της Ελένης, έφερε για πρώτη φορά με συντονισμένο τρόπο στον δημόσιο λόγο τον όρο «γυναικοκτονία». Πολλές δολοφονίες γυναικών μετά, ο όρος μοιάζει μεν να έχει επικυρωθεί στη συνείδηση του κόσμου– όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά πανευρωπαϊκά- αλλά οι γυναικοκτονίες συνεχίζονται ….ακάθεκτες. Η είδηση για τη δολοφονία της Δώρας στο νησί της Ρόδου, μας γύρισε όλους πίσω στο χρόνο.
«Κάθε φορά που ακούμε ξανά μια τέτοια είδηση είναι οδυνηρό, ακόμα και αν δεν έχει συμβεί το έγκλημα στη Ρόδο. Όπου και να συμβαίνει είναι οδυνηρό» μας λέει ο Γιάννης Τοπαλούδης, με τον πάντα ζεστό και ανθρώπινο τρόπο του, σχολιάζοντας αυτή τη νέα γυναικοκτονία.
Όπως συνεχίζει να περιγράφει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του: «Αυτό που συνέβη είναι μια πράξη αποτρόπαιη και καταδικαστέα, όχι μόνο από την οικογένεια της Ελένης Τοπαλούδη αλλά θέλω να πιστεύω από κάθε οικογένεια που έχει τη δική μας αντίληψη στο πως πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά και πως πρέπει να μαθαίνουν να σέβονται. Κάποιοι γονείς δεν τους μαθαίνουν αυτόν τον απαραίτητο σεβασμό. Δεν μαθαίνουν στα παιδιά τους να δέχονται το ‘όχι’ από μια γυναίκα. Πότε θα το μάθουμε αυτό στους άντρες;» αναρωτιέται ο ίδιος.
Γιάννης Τοπαλούδης: «Η Ρόδος μας θυμίζει αυτό που ζήσαμε εμείς»
Από την άλλη, ο κος Τοπαλούδης παραδέχεται πως η Ρόδος ως τόπος δολοφονίας άλλης μιας νέας γυναίκας, «ξύνει» για τον ίδιο και τον γυναίκα του με ιδιαίτερο τρόπο την πάντα ανοιχτή πληγή που έχει αφήσει η δολοφονία της κόρης τους.
Όπως μας λέει: « Το ότι η κοπέλα δολοφονήθηκε στη Ρόδο κάνει τις δικές μας αναμνήσεις πιο δυσάρεστες. Μας θυμίζει αυτά που ζήσαμε εμείς. Αυτό που που λέω κάθε φορά που καλούμαι να σχολιάσω ένα νέο τέτοιο γεγονός είναι πως παρότι στην προκείμενη περίπτωση ο δολοφόνος αυτοκτόνησε, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις όπου οι δολοφόνοι ζουν, οι ποινές πρέπει επιτέλους να αυστηροποιηθούν και να είναι πραγματικές, να τηρούνται στο ακέραιο»
