«Υπάρχει ο απεχθής παιδεραστής που πρέπει παραδειγματικά να τιμωρείται. Υπάρχει ο ψυχασθενής ο οποίος επιτίθεται σε ό,τι είναι θηλυκού γένους ακόμα και σε ζώα. Αυτός είναι περίπτωση που αφορά ιδρύματα και πιθανώς την αστυνομία. Εγώ μιλούσα τότε, πριν από 11 χρόνια, για τον ερωτικό άνθρωπο που ερεθίζεται από την επίδειξη της ομορφιάς και των ερωτογενών σημείων του σώματος μιας γυναίκας, όταν αυτή προκλητικά επιδεικνύει σπρωγμένη ή από επιδειξιομανία ή από μόδα, όπως κατά καιρούς η κοινωνία το θέλει και ο οποίος ερεθίζεται σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να συγκρατήσει τα ένστικτα του. Σε αυτή την περίπτωση θεωρώ το υποτιθέμενο θύμα (που πάει γυρεύοντας) συνυπεύθυνο με τον θύτη. Η ερώτηση τότε ήταν, αν μια υγιής και ζωντανή κοινωνία προτιμάει έναν άντρα που παραμένει αδιάφορος μπροστά στην πρόκληση ή εκείνον που έστω βίαια αντιδρά. Έλεγα λοιπόν τότε, 11 χρόνια πριν, ότι θα ήθελα πριν κρίνω και καταδικάσω, να γνωρίσω ψύχραιμα και λογικά τους λόγους και τις συνθήκες μιας τέτοιας ερωτικής επίθεσης».
Αυτή είναι η απάντηση του Κωστά Τσόκλη στις αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν ύστερα από την προβολή ντοκιμαντέρ μέσα από το οποίο ο εικαστικός θέλησε να δικαιολογήσει την πράξη του βιασμού.
«Πάντως για να καθησυχάσω τους θορυβηθέντες» προσθέτει, «τους διαβεβαιώ ότι δε βίασα ποτέ κανέναν, αν και δε κρύβω ότι αισθάνθηκα κάποιες φορές έντονα την επιθυμία να το κάνω, σαν… πολιτισμένος άνθρωπος που είμαι, πήγα να πω ευνουχισμένος. Όταν καταλάβουμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία ευνουχισμένη και αδιάφορη για τον έρωτα, ότι τα περισσότερα κορίτσια μας που είναι συχνά σαν τα κρύα νερά παραπονούνται ότι δεν βρίσκουν ερωτικό σύντροφο, τότε ίσως θα γίνουν κατανοητά αυτά που θέλω να πω».
«Τώρα αν ο λόγος μου, ο λόγος ενός καλλιτέχνη, εξακολουθεί μετά από 11 χρόνια να απασχολεί το δημόσιο βίο και μάλιστα σε μια στιγμή που τόσα άλλα πράγματα σοβαρότερα μας απασχολούν και μας φοβίζουν, τότε ευχαριστώ. Είναι και αυτό μια μορφή αθανασίας. Κι όμως ειπώθηκαν τόσα άλλα ενδιαφέροντα πράγματα σε αυτή την εκπομπή…», καταλήγει στον Flash ο ζωγράφος.
