Οι δεκάδες πυροβολισμοί που γάζωσαν τον Βασίλη Στεφανάκο ήρθαν να επισφραγίσουν το μύθο που τον ακολουθούσε σε ολόκληρη τη ζωή του. Το τέλος του αποκαλούμενου «αρχηγού της “Greek Mafia”», του «νονού των νονών», γράφτηκε με αίμα μοιάζοντας να ξεπηδά από τις σελίδες σεναρίου με αναμενόμενο τέλος.
Γράφει η Μαρία Ζαχαροπούλου
Προσωπικότητα αμφιλεγόμενη ο δυναμικός Μανιάτης, Βασίλης Στεφανάκος, ήταν διαχρονικά στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών που του χρέωναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε βίαιες ενέργειες της νύχτας, συμβόλαια θανάτου ακόμη και για ηθική αυτουργία σε δολοφονίες κι αποδράσεις ακόμη και την περίοδο που ήταν έγκλειστος. Ήξερε να κινείται στα όρια, έζησε χρόνια στην παρανομία και δεν φοβόταν.
«Υπολογίζω τους πάντες, αλλά δεν φοβάμαι τίποτα…» έλεγε με νόημα στην τελευταία του συνέντευξη λίγο μετά την αποφυλάκιση του, τον Αύγουστο του 2016. Ήταν πιστός φίλος αλλά κι αδίστακτος αντίπαλος, έλεγαν εκείνοι που τον είχαν γνωρίσει: Πάντα έτοιμος να πληρώσει τις συνέπειες των πράξεων του. Αποτελούσαν αστικό μύθο οι επαφές του με ισχυρούς κι επώνυμους αλλά και με αστυνομικούς οι οποίοι, μεταξύ αστείου και σοβαρού, αναφερόμενοι στις θρυλούμενες προσβάσεις του στο σώμα, έλεγαν πως «στην Ασφάλεια έχουμε… Υποδιεύθυνση Βασίλη Στεφανάκου». Έχοντας αδελφικό φίλο τον περιβόητο Παναγιώτη Βλαστό, ο Βασίλης Στεφανάκος δήλωνε πάντα αριστερός, ενώ υπερασπιζόταν με σθένος τη σχέση του με τα μέλη των «Πυρήνων της Φωτιάς».
«Χαίρομαι να κουβεντιάζω μαζί τους και να κάνω παρέα στη φυλακή» έλεγε. Ήταν φίλος του Χριστόδουλου Ξηρού, ενώ μιλούσε με σεβασμό για τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο. Το βέβαιο είναι ότι είχε άποψη και ήθελε να τη λέει και για αυτό, ένα χρόνο μετά τη σύλληψη του, το 2009 μετά από 20 ώρες εγκλεισμού του γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας του προσωπικού του blog, στο οποίο έδωσε τον σημαδιακό τίτλο «Οι… αόρατοι». Σε αυτό αναρτούσε, με τη βοήθεια φίλου του, τις σκέψεις του για κοινωνικά και πολιτικά θέματα αλλά και για τη ζωή πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.
Όταν το καλοκαίρι του 2016 η πόρτα της φυλακής άνοιξε, μετά από οκτώ χρόνια, ο Βασίλης Στεφανάκος, ο οποίος πάντα δήλωνε επιχειρηματίας, εξέφρασε την επιθυμία να χαρεί την οικογένεια και τα παιδιά του.
Αν και λάτρης του ωραίου φύλου, μόλις το 2010 παντρεύτηκε μέσα στη φυλακή έχοντας στην αγκαλιά του τον πεντάχρονο τότε γιο του, ενώ για χρόνια διατηρούσε σχέση με δημοσιογράφο με την οποία απέκτησε μία κόρη. Αλλαγή πορείας; Πόσο εύκολο ήταν αυτό για έναν άνθρωπο που για δεκαετίες θεωρούνταν ο αρχηγός της μεγαλύτερης εγκληματικής οργάνωσης της νύχτας η οποία έδρασε ποτέ στη χώρα μας; Με εξομολογητική διάθεση ο ίδιος είχε γράψει στο facebook επικαλούμενος τη φράση του Νίτσε: «Οι συνέπειες των πράξεων μας, μας αρπάζουν από το λαιμό. Τους είναι αδιάφορο αν, στο μεταξύ, έχουμε γίνει καλύτεροι».
Ο «βαρόνος της νύχτας», ο «αρχηγός του Χαϊδαρίου» άφησε την τελευταία του πνοή στην αγαπημένη του γειτονιά. Οι δράστες είχαν οργανώσει με κάθε λεπτομέρεια το μαφιόζικο χτύπημα που, σύμφωνα με εκείνους που γνωρίζουν τις εύθραυστες ισορροπίες, αλλάζει τα δεδομένα της νύχτας για φίλους αλλά και εχθρούς.
