Ο «καταραμένος» γιος του Κένεντι που χτυπήθηκε αλύπητα από τη μοίρα της δυναστείας

Γεννήθηκε δεκαεπτά μέρες μετά την εκλογή του πατέρα του στο ύπατο αξίωμα της Αμερικής και έκανε τα πρώτα του βήματα στο Οβάλ Γραφείο. Η πρώτη του παιδική ανάμνηση ήταν η σκυλίτσα που είχε δωρίσει στην προεδρική οικογένεια ο ίδιος ο Νικίτα Χρουστσόφ. Τα τρίτα του γενέθλια τα γιόρτασε σε μια σημαδιακή ημερομηνία για την Αμερική (25 Νοεμβρίου 1963), τη μέρα της κηδείας του συνονόματου πατέρα του JFK. Όλα έμοιαζαν ρόδινα ή ιστορικά για τον νεαρό Κένεντι που έσπευσαν κάποιοι να χαρακτηρίσουν «πρίγκιπα των ΗΠΑ», υπαινισσόμενοι πως η χώρα δεν θα μπορούσε να του αντισταθεί, όπως ακριβώς και στον πατέρα του. Αυτός πέρασε τη σύντομη ζωή του προσπαθώντας να καταλάβει την εμμονή του κόσμου αλλά και του Τύπου με τους ανθρώπους που για κείνον ήταν απλώς πατέρας, μητέρα και θείοι. Αλλά και την τρέλα όλων με τη δική του ζωή, καθώς οι παπαράτσι τον ακολουθούσαν σε κάθε του βήμα για να δουν αν θα ακολουθούσε τελικά τα χνάρια του μπαμπά. Δεν ήταν άλλωστε παρά ο λαμπερός συνεχιστής της δυναστείας και το μέλλον του έμοιαζε εξασφαλισμένο ήδη από τα γεννοφάσκια του. Οι γυναίκες τον έβρισκαν ακαταμάχητο και συνωστίζονταν κυριολεκτικά έξω από την εξώπορτά του, τα περιοδικά τον χαρακτήριζαν το πιο σέξι αρσενικό του πλανήτη και το κοινό έμοιαζε μαγεμένο από τη σαγήνη που ασκούσε. Πόσο μάλλον που η μητέρα του και οι περιπέτειές της με τον έλληνα κροίσο Αριστοτέλη Ωνάση θα του έφερναν κι άλλη αχρείαστη δημοσιότητα, κάνοντας τους Κένεντι το κινούμενο σκάνδαλο μιας χώρας. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι ο Νεότερος δεν έπαψε ποτέ να θεωρείται ο αδιαμφισβήτητος δικαιούχος μιας κληρονομιάς με πολλαπλά πολιτικά και κοινωνικά συμφραζόμενα, αν και εκείνος πάσχιζε απλώς να ισορροπήσει ανάμεσα στα δικά του «θέλω» και σε όσα περίμεναν οι άλλοι από εκείνον. «Θυμάμαι τα βράδια που πήγαινα στο Οβάλ Γραφείο, καθόμουν στα πόδια του πατέρα μου κι εκείνος μου έδινε κρυφά τσίχλες. Η μητέρα μου δεν μας επέτρεπε να μασάμε τσίχλες», ανακαλούσε ο μικρός και το αμερικανικό τρελαινόταν με τον «εθνικό υιό», ένα καχεκτικό παιδί που θα μεγάλωνε για να γίνει πλεϊμπόι και καρδιοκατακτητής από τους λίγους. Βάζοντας ενδεχομένως το καπέλο ακόμα και στον πατέρα Κένεντι: ο μεγάλος είχε τη Μέριλιν και εκείνος τη Μαντόνα! Έτσι πορεύτηκε μέχρι τις 16 Ιουλίου 1999, ως ο μεγάλος αγαπημένος των ΗΠΑ, όταν το μονοκινητήριο που πιλοτάριζε συνετρίβη στα ανοιχτά της Μασαχουσέτης. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος για τον 39χρονο Τζον Κένεντι Τζούνιορ και τη σύζυγό του Καρολάιν Μπεσέτ, το λαμπερότερο ζευγάρι που είχε δει ποτέ η Αμερική. Αλλά και το τραγικότερο, μιας και ο Τζον-Τζον, όπως τον αποκαλούσαν τα Μέσα, πρωταγωνιστούσε τώρα σε άλλη μια τραγωδία των Κένεντι, επιβεβαιώνοντας ενδεχομένως αυτό που είχε πει ο θείος του Τέντι μετά το δικό του δυστύχημα του 1969 που του στοίχισε κάθε προεδρική φιλοδοξία: «Κάποια τρομερή κατάρα υπάρχει πάνω από την οικογένειά μας»! Η εν λόγω «κατάρα» έπληξε μάλιστα τρεις ολόκληρες γενιές του οίκου, κάνοντας τις φαρμακόγλωσσες να μιλούν για θεία δίκη για τις μηχανορραφίες του πατριάρχη των Κένεντι, Τζόζεφ. Εν αρχή ήταν η Ρόζμαρι Κένεντι, αδερφή του JFK, η οποία υποβλήθηκε σε λοβοτομή μπας και σταματήσει να κηλιδώνει το όνομα της δυναστείας. Μετά ήρθαν τα δύο τραγικά δυστυχήματα που θα κόστιζαν τη ζωή στα άλλα δύο παιδιά του Τζόζεφ (Τζόζεφ ο Νεότερος και Καθλίν) και αργότερα οι δολοφονίες, τόσο του προέδρου των ΗΠΑ, Τζον Φιτζέραλντ, όσο και του γερουσιαστή αδερφού του, Μπόμπι. Τραγική θα ήταν η κατάληξη και για δύο από τα έντεκα παιδιά του Μπόμπι, όταν σκοτώθηκε όμως και ο Τζον Τζούνιορ όλοι ήταν σίγουροι πως κάποιο τίμημα πλήρωναν οι Κένεντι, μιλώντας πια χωρίς περιστροφές για την κατάρα που μαστίζει τον οίκο…

Πρώτα χρόνια

Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι ο Νεότερος γεννιέται στις 25 Νοεμβρίου 1960 στην Ουάσιγκτον ως το δεύτερο παιδί του προέδρου Κένεντι και της συζύγου του Τζάκι αλλά και το πρώτο που γεννήθηκε ποτέ από εν ενεργεία αμερικανό πρόεδρο. Το προηγούμενο βράδυ, 24 Νοεμβρίου και Ημέρα των Ευχαριστιών, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ έφτασε στο σπίτι του, στην Τζόρτζταουν της Ουάσιγκτον, για να δειπνήσει με την έγκυο σύζυγό του και την τρίχρονη κόρη τους, Καρολάιν. Την επομένη ήταν να επιστρέψει στο Παλμ Μπιτς καθώς είχε πολλά να κανονίσει ενόψει της ορκωμοσίας του. Μόλις απογειώθηκε το αεροπλάνο του, η σύζυγος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για να δώσει ζωή στον Τζον Τζούνιορ, ένα ασθενικό και φιλάσθενο μωρό που πέρασε μία εβδομάδα στη θερμοκοιτίδα πριν εμφανιστεί μπροστά στους δημοσιογράφους. Ο Τζον ήταν το πρώτο παιδί που μεγάλωσε ουσιαστικά μέσα στον Λευκό Οίκο, αν και παραδεχόταν ότι από τον πατέρα του θυμόταν ελάχιστα πράγματα. Θυμόταν όμως το περιστατικό που θα του χάριζε το διπλό του όνομα, μια δημοσιογραφική παρανόηση που θα συντηρούσαν δαιμονίως οι Κένεντι. Ένας δημοσιογράφος νόμισε πως άκουσε τον πατέρα Τζον να καλεί τον γιο του φωνάζοντας το όνομά του δύο φορές και κάπως έτσι ο τζούνιορ βαφτίστηκε από τον Τύπο «Τζον-Τζον». Το όνομα θα τον ακολουθούσε πιστά σε όλη του τη ζωή, καθώς αργότερα θα αποδεικνυόταν απόλυτα ταιριαστό για τον μεγάλο γυναικοκατακτητή που είχε αδυναμία στις ξανθιές «Μπάρμπι», όπως ακριβώς και ο πατέρας του. Ήδη από την εφηβεία του ήταν ένας γοητευτικός νεαρός που απαθανατιζόταν σε μυριάδες φωτογραφίες όντας το βαρύ όνομα της κοσμικής νεοϋορκέζικης ζωής. Ο πραγματικός Τζον πίσω από τον μύθο των Κένεντι ήταν βέβαια άλλη ιστορία. Οδηγούσε ποδήλατο σε μια εποχή που η οικολογική συνείδηση δεν υπήρχε καν και συνήθιζε να κυκλοφορεί με γαλλικό μπερέ όταν οι συμφοιτητές του ζούσαν στον γιάπικο πυρετό των ’80s. Υπήρχε ωστόσο μια φωτογραφία του που σφράγισε την εικόνα του: ήταν στις 25 Νοεμβρίου 1963 όταν ο τρίχρονος Τζον, την ημέρα των τρίτων γενεθλίων του, έκανε ένα βήμα μπροστά από την οικογένειά του και καθώς περνούσε από μπροστά του το στολισμένο με την αστερόεσσα φέρετρο, απέδωσε έναν ύστατο στρατιωτικό χαιρετισμό στον πατέρα του. Ο «γιος της Αμερικής» είχε μόλις γεννηθεί, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και θαυμασμού σε ένα ολόκληρο έθνος…

Η Τζάκι, ο Ωνάσης και ο γάμος του με την Μπεσέτ

Έναν χρόνο μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Τζάκι αποφάσισε να εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη, σε ένα πολυτελές διαμέρισμα της 5ης Λεωφόρου. Για τον Τζον και την αδερφή του Καρολάιν η καθημερινή παρουσία αντρών στο σπίτι δεν ήταν κάτι αξιοπερίεργο, καθώς η μητέρα τους περιτριγυριζόταν διαρκώς από μνηστήρες, από πολιτικούς και μεγαλοδικηγόρους μέχρι βασιλιάδες και… τον γιο του Τσόρτσιλ. Ο Τζον δεν ήταν καλός μαθητής, καθώς έπασχε από δυσλεξία και σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής (τα οποία διαγνώστηκαν όταν ήταν πια ενήλικος). Ήταν όμως ένα κοινωνικότατο παιδί με εξαιρετικές αθλητικές επιδόσεις, κάτι που τον έκανε δημοφιλή στους συμμαθητές του. Αυτό που λάτρευε ο νεαρός Τζον ήταν να ακούει ιστορίες με τον πατέρα του και ειδικά εκείνον τον λόγο του στο Δυτικό Βερολίνο τον Ιούνιο του 1963 («Είμαι ένας Βερολινέζος») δεν χόρταινε να τον παίζει στο κασετόφωνο. Όταν σκοτώθηκε και ο θείος Μπόμπι το 1968, ο οποίος λειτουργούσε εδώ και καιρό ως πατέρας του, ο Ωνάσης αποφάσισε να διεκδικήσει την Τζάκι εξομολογούμενος σε έναν φίλο του: «Είναι πια ελεύθερη από τους Κένεντι. Ο τελευταίος κρίκος έσπασε». Τζάκι και Αριστοτέλης έγιναν τελικά ζευγάρι. Ο έλληνας κροίσος ήθελε μεν την «πιο διάσημη γυναίκα στον κόσμο» στο πλευρό του, ενδιαφέρθηκε όμως και για τον γιο της, καθώς και εκείνος έβλεπε στο πρόσωπο του Τζον-Τζον έναν μελλοντικό πρόεδρο των ΗΠΑ. Έναν πρόεδρο που θα είχε μεγαλώσει εκείνος! Αποζητούσε λοιπόν την αγάπη των παιδιών της Τζάκι και περνούσε ώρες μαζί τους παίζοντας επιτραπέζια και κάνοντας κοινές δραστηριότητες. Για να μη βαριούνται μάλιστα στον Σκορπιό, ο Ωνάσης αγόρασε στην Καρολάιν μια βάρκα και ένα πόνι. Ο Τζον πήρε δώρο το δικό του πόνι, ένα τζουκ μποξ, ένα μίνι τζιπ αλλά και ένα κόκκινο ταχύπλοο σκάφος με το όνομά του γραμμένο με μεγάλα γράμματα στην πλώρη! Όταν ήθελε μάλιστα να δει το κουνέλι του, το ζώο θα έμπαινε στην επόμενη πτήση της Ολυμπιακής Αεροπορίας από τη Νέα Υόρκη και θα το είχε μαζί του στο κόκπιτ ο ίδιος ο πιλότος. Όπως λέγεται, ο Τζον χάρηκε πιθανότατα με τον γάμο τους, καθώς τον πατριό του τον συμπαθούσε. Ήταν ο «filaracos» του, όπως έλεγε χαρακτηριστικά, αφού και τη μητέρα του την έβλεπε ευτυχισμένη στο πλευρό του, στις αρχές τουλάχιστον του έγγαμου βίου τους. Αργότερα βέβαια ο Ωνάσης θα επέστρεφε στην Κάλλας και η Τζάκι θα έβρισκε χαρά στο να ξοδεύει τα εκατομμύρια του κροίσου. Κι όταν θα χώριζαν στα τέλη του 1972, ο Ωνάσης είπε πως έχασε έναν αμερικανό πρόεδρο από τα χέρια του. Ο Τζον μεγάλωσε πάντως μέσα στα πλούτη και τη φήμη και ήδη από την εφηβεία του ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός. Από πολύ νωρίς άλλωστε οι κοσμικογράφοι είχαν εντοπίσει στον νεαρό Τζον τον επόμενο χολιγουντιανό αστέρα, καθώς οι φαρμακόγλωσσες δεν τον θεωρούσαν ικανό για τον πολιτικό στίβο. Ο ίδιος απέρριψε εξάλλου την ιδέα να σπουδάσει στο Χάρβαρντ, το ακαδημαϊκό ίδρυμα απ’ όπου περνούσαν παραδοσιακά οι Κένεντι, θέλοντας ενδεχομένως να δείξει πως αυτός ήταν διαφορετικός. Και ήταν, μιας και για την πολιτική με τη στενή έννοια του όρου δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ. Ο Τζον σπούδασε ιστορία στο Μπράουν, άλλο ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ, και ταξίδεψε πολύ για να υποστηρίξει φιλανθρωπικές δράσεις μπας και αλλάξει η ζωή των λιγότερο προνομιούχων. Ακόμα και θέσεις ευθύνης ανέλαβε σε προγράμματα και πρωτοβουλίες ενίσχυσης της νεανικής ή μαύρης επιχειρηματικότητας. Πριν ξεκινήσει τις νομικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης το 1989, πρόλαβε να εξασκήσει για λίγο το κρυφό του πάθος, την υποκριτική, συμμετέχοντας σε θεατρικές παραστάσεις του πανεπιστημίου με αξιοσημείωτη επιτυχία. Ούτε η καριέρα του ως δικηγόρου θα ήταν ωστόσο ιδιαίτερα επιτυχημένη. Πέρασε μάλιστα τις εξετάσεις για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος με την τρίτη, δίνοντας για άλλη μια φορά αφορμή στους πικρόχολους να σχολιάσουν πως ο Τζον δεν ήταν σαν τους άλλους Κένεντι. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που συνειδητοποιούσε ουσιαστικά ότι η καριέρα και η ζωή του θα βρίσκονταν διαρκώς κάτω από το μικροσκόπιο της χαιρεκακίας του Τύπου…

Ο εκδότης του «George», ο μεγαλύτερος καρδιοκατακτητής των ΗΠΑ

Τη δικηγορία πιθανότατα δεν την αγάπησε ποτέ, καθώς το δικό του πάθος ήταν άλλο: η δημοσιογραφία. Την οποία άσκησε μόνο μετά τον θάνατο της μητέρας του το 1994, καθώς η Τζάκι θα είχε πιθανότατα και γι’ αυτό αντιρρήσεις. Αφού λειτούργησε για λίγο και ως βοηθός εισαγγελέα στη Νέα Υόρκη, παίρνοντας πίσω το αίμα του, μιας και κέρδισε όλες τις υποθέσεις που ανέλαβε για την πολιτεία, εγκατέλειψε οριστικά το 1993 τα νομικά για να καταβυθιστεί στον κόσμο των εκδόσεων. Το περιοδικό «George», ένα μείγμα πολιτικής και κοσμοπολιτισμού, κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1995 και ήταν όσο πιο κοντά έφτασε ποτέ ο τζούνιορ στον πολιτικό στίβο. Όταν ο πρόεδρος Κλίντον του πρότεινε μάλιστα μια πολιτική θέση στο υπουργείο Δικαιοσύνης (από το οποίο είχε περάσει ως εκπαιδευόμενος το 1987), ο Τζον αρνήθηκε ευγενικά. Δεν την ήθελε την πολιτική, πάει και τέλειωσε! Το εγχείρημα του «George» στηριζόταν στην ιδέα μιας πιο φρέσκιας ματιάς πάνω στα πολιτικά πράγματα. Έγινε μάλιστα ανάρπαστο ήδη από τα πρώτα του τεύχη, καθώς κόμιζε μια νέα αισθητική στον περιοδικό Τύπο ως υβρίδιο πολιτικής και lifestyle. Με σλόγκαν «Not Just Politics As Usual», το περιοδικό έζησε τη δική του δόξα στις ΗΠΑ, ακολουθώντας το χαλαρό μοτίβο του ιδρυτή του, ο οποίος έβλεπε τον εαυτό του ως ενεργό πολίτη με χιούμορ και διάθεση για λύσεις. Ο Τζον ήταν υπέρμαχος της άμεσης -και ηλεκτρονικής- δημοκρατίας, θέλοντας να μπορούν να αποφασίζουν οι πολίτες σε πραγματικό χρόνο για τα ζητήματα που τους αφορούν μέσω διαδικτυακών ψηφοφοριών. Τώρα όμως ήταν και ο «πιο σέξι άντρας του κόσμου», όπως τον ονόμασε το περιοδικό «People» το 1988, και ζούσε μια δεύτερη σκανδαλοθηρική ζωή στις σελίδες των ταμπλόιντ. Αυτή την εποχή φέρεται να αμφιταλαντεύτηκε για το αν πρέπει να μπει στην πολιτική, καθώς εκφώνησε έναν λόγο του σε συνέδριο των Δημοκρατικών και όλοι τον χαιρέτισαν ως γιο του πατέρα του. Ο Τζον-Τζον μετατρέπεται ξαφνικά σε JFK Τζούνιορ!

Εκείνος όμως έχει άλλα σχέδια, τα οποία περιλαμβάνουν εκδόσεις και γυναίκες. Πολλές γυναίκες. Όταν δεν εμφανίζεται δίπλα στη Μαντόνα, κατηφορίζει την 5η Λεωφόρο με την ανερχόμενη τότε ηθοποιό Σάρα Τζέσικα Πάρκερ ή συνοδεύει το εκρηκτικό τοπ μόντελ Άσλεϊ Ρίτσαρντσον! Όλοι παραδέχονταν πως στην ερωτική του ζωή έμοιαζε αν μη τι άλλο πολύ στον πατέρα του. Περιζήτητος και πραγματικά ασταμάτητος, κυκλοφορούσε συνεχώς με νέο μοντέλο ή σταρλετίτσα στο πλευρό του, όταν δεν χώριζε και τα ξανάφτιαχνε με την Ντάριλ Χάνα, προγονή ενός δισεκατομμυριούχου εξάλλου και παλιά γνώριμη του Τζον από τις κοινές οικογενειακές διακοπές τους στην Καραϊβική. Η Τζάκι τη σιχαινόταν βέβαια, όπως και τη Μαντόνα, η οποία στα μάτια της θύμιζε επικινδύνως πολύ την πέτρα του σκανδάλου του δικού της γάμου, Μέριλιν Μονρόε. Όπως μας είπε μάλιστα ο κολλητός του, Μπίλι Νούναν, «Ο Τζον κοιμάται με κάθε γκόμενα στον πλανήτη». Του άρεσε μάλιστα να υπερηφανεύεται για τις κατακτήσεις του, τηλεφωνώντας συχνά στον Μπίλι: «Για τσέκαρε το εξώφυλλο του ‘‘People’’ [ή κάποιου άλλου περιοδικού]. Τη ‘‘χτύπησα’’ χθες βράδυ. Απλά σκέφτηκα ότι θα ήθελες να το ξέρεις». Ο Τζον-Τζον βγήκε και με πάμπολλες διάσημες, από τη Σάρον Στόουν και την Τζούλια Ρόμπερτς μέχρι την Μπρουκ Σιλντς και τη Μέλανι Γκρίφιθ, αν και τον πραγματικό έρωτα θα τον γνώριζε την άνοιξη του 1993, όταν είδε για πρώτη φορά μια εργαζόμενη στον οίκο Calvin Klein την ώρα που έκανε τζόκινγκ στο Σέντραλ Παρκ. Ο JFK ο Νεότερος ζήτησε από την Καρολάιν Μπεσέτ να τον βοηθήσει να διαλέξει κοστούμι για τον γάμο του ξαδέλφου του, Τέντι. Έφυγε από το κατάστημα με τρία κοστούμια, έξι πουκάμισα, κάμποσες γραβάτες και το τηλέφωνό της φυσικά. Στην πρώτη αιφνιδιαστική πρόταση γάμου του Τζον, εκείνη μάλιστα έκανε πίσω, καθώς ήξερε ότι τα Μέσα δεν θα τους άφηναν ποτέ ήσυχους. Ο γάμος έλαβε τελικά χώρα τον Σεπτέμβριο του 1996, καθώς ο Τζον είχε κρατήσει πάντα στη μνήμη του την ατάκα του θείου του Μπόμπι, που τον μεγάλωσε για ένα διάστημα (και ως εραστής της μητέρας του) και του έλεγε διαρκώς πως «ένας Κένεντι δεν τα παρατάει ποτέ». Ο οικογενειάρχης πια Τζον ζούσε με τη σύζυγό του σε ένα μοδάτο διαμέρισμα της Νέας Υόρκης, κάνοντας όλο τον γυναικείο πληθυσμό των ΗΠΑ να σκάει από τη ζήλια του. Οι γείτονές του τον έβλεπαν με το ποδηλατάκι ή τα πατίνια του να βολτάρει αμέριμνος, καθώς ήταν πάντα περιβαλλοντικά ευαίσθητος.

Ο τραγικός θάνατος που έδωσε αιφνίδιο τέλος σε όλα

Όταν τον ρωτούσαν για την «κατάρα των Κένεντι», ο Τζον Τζούνιορ απέφευγε να απαντήσει. Όπως εξηγούσε άλλωστε στον Λάρι Κινγκ μία εβδομάδα μετά τον γάμο του: «Μοιάζει σαν να περπατάς και να περιμένεις να σε χτυπήσει κεραυνός. Είναι κάτι που δεν έχεις στο μπροστινό μέρος του μυαλού σου». Κι όμως, στις 16 Ιουλίου 1999, ο Τζον, η σύζυγός του και η αδερφή της πετούσαν με ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο με πιλότο τον άπειρο Κένεντι για άλλον έναν γάμο ξαδέλφου του. Όταν ο Τζον δεν έφτασε στον προορισμό του, στήθηκε μια τεράστια επιχείρηση ανεύρεσης του αεροσκάφους. Τα τραγικά πτώματα δεν θα ανακαλύπτονταν παρά στις 21 Ιουλίου. Στην κηδεία του Τζον παρών ήταν και ο πρόεδρος Μπιλ Κλίντον, αν και αυτό που έμεινε από δαύτη ήταν η φράση του θείου του Τέντι: «Όπως και στον πατέρα του, του χαρίστηκαν τα πάντα, αλλά και μια σύντομη ζωή».

Όσο για το πνευματικό του παιδί, το περιοδικό «George», βυθίστηκε στα χρέη και ναυάγησε τελικά στις αρχές του 2001… Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr