Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Θόδωρος Πάγκαλος, πέθανε σε ηλικία 84 ετών, στο σπίτι του, στο κέντρο της Αθήνας, με βεβαρημένη την υγεία του τα τελευταία χρόνια, έχοντας δίπλα του την οικογένεια του. Γεννήθηκε το 1938 και από τη πλευρά του πατέρα του προερχόταν από οικογένεια στρατιωτικών, με τον πατέρα του να είναι ανώτατος αξιωματικός και από τους πρώτους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας ενώ παππούς του ήταν ο στρατηγός και δικτάτορας το 1925 Θεόδωρος Πάγκαλος.
«Ο παππούς μου Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος» ήταν ο τίτλος άρθρου του Θεόδωρου Πάγκαλου τον Φεβρουάριο του 2019 στην εφημερίδα «Καθημερινή». «Είναι προφανές ότι καταδικάζω τη δικτατορία απ’ όπου κι αν προέρχεται και είμαι σταθερός οπαδός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας «αστικού τύπου», τη μόνη που έχει εφεύρει η ανθρωπότητα στους τελευταίους αιώνες», έγραφε, μεταξύ άλλων.
Διαβάστε επίσης: «Μαζί τα φάγαμε»: Το παρασκήνιο της φράσης του Θεόδωρου Πάγκαλου που έμεινε στην ιστορία
Συνέχισε ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ στο άρθρο του για τον παππού του: «Ο Θ. Πάγκαλος δεν ήταν στρατιωτικός όταν έκανε τη δικτατορία. Είχε παραιτηθεί και απέλθει από την Αρχιστρατηγία του Στρατού του Εβρου με τον βαθμό του υποστρατήγου μόνο. Τον Δεκέμβριο του 1923 είχε εκλεγεί βουλευτής Θεσσαλονίκης με το κόμμα Σοσιαλιστών και Προσφύγων, του οποίου πρόεδρος ήταν ο Γιάννης Πασαλίδης, Πόντιος, παλιός μενσεβίκος, υπουργός Παιδείας της Δημοκρατίας της Γεωργίας η οποία κατελήφθη από τα στρατεύματα του Τρότσκι, και πολύ μετέπειτα πρόεδρος της ΕΔΑ. Ο Ανδρ. Μιχαλακόπουλος το 1924 του έδωσε το υπουργείο Εσωτερικών και το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως. Κατάλαβε αμέσως ότι έκανε λάθος. Δεν βάζεις έναν παλιό και δοκιμασμένο συνωμότη να ελέγχει όλη την ένοπλη δύναμη της κυβέρνησης. Και ο Πάγκαλος είχε αποδείξει ότι ήξερε να κάνει συνωμοσίες. Το 1909 πρωτοστατεί, νεαρός τότε υπολοχαγός, στην επανάσταση στο Γουδί. Είναι γενικός γραμματέας του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Στην κορύφωση του διχασμού οργανώνει τη Μεραρχία Κρητών και τη θέτει στις διαταγές του Ελευθερίου Βενιζέλου ως πρωτεργάτης του Κινήματος Εθνικής Αμύνης της Θεσσαλονίκης. Επιτελάρχης του Ελληνικού Στρατού αποβιβάζεται στη Σμύρνη και την καταλαμβάνει. Το 1923 καταλαμβάνει την Αθήνα και αυτοδιορίζεται φρούραρχός της ως εκπρόσωπος της επανάστασης Πλαστήρα – Γονατά. Ο Μιχαλακόπουλος ακούει τις σώφρονες φωνές για να επανέλθει στη σύνθεση της κυβερνήσεώς του και να αφαιρέσει λίγη εξουσία από τον τολμητία συνταξιούχο υποστράτηγο και ο Πάγκαλος παραιτείται.
Από εδώ και πέρα διηγούμαι με κάθε επιφύλαξη ένα ανέκδοτο που του άρεσε να διηγείται ο ίδιος:
«Συναντάω τον πρωθυπουργό Ανδρέα Μιχαλακόπουλο στους διαδρόμους της Βουλής (πρόκειται για την Παλαιά Βουλή στη Σταδίου, πίσω από το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη). Με χαιρετάει χαμογελαστός και μου λέει:
– Θόδωρε, οι εφημερίδες γράφουν ότι ετοιμάζεις πραξικόπημα.
– Όντως το σκέφτομαι σοβαρά, κύριε πρόεδρε. Η Βουλή αυτή είναι απαράδεκτη.
– Δε μας λες και εμάς, βρε Θόδωρε, πότε θα το κάνεις να κοιμόμαστε ήσυχοι;
– Απόψε, κύριε πρόεδρε! Τα πρώτα τμήματα είναι ήδη εν κινήσει. Το πραξικόπημα είναι εν εξελίξει (του απάντησε χαμογελαστά).
Ο Μιχαλακόπουλος απομακρύνθηκε γελώντας θορυβωδώς σαν να έλεγε “τι χιούμορ έχεις, βρε Θόδωρε”…
Καταλαβαίνετε πόσο το διασκέδασα όταν στις 2 το πρωί τον συνέλαβαν και τον προσκόμισαν σε εμένα στο υπουργείο Στρατιωτικών στην πλατεία Κλαυθμώνος, που είχε καταληφθεί προηγούμενα από τον μετέπειτα στρατηγό Βλάχο, τότε υπολοχαγό».
Διαβάστε επίσης: «Πέταξέ τον έξω», «Μαζί τα φάγαμε» και «τη σημαία την πήρε ο αέρας»: Ιστορίες που σημάδεψαν την πορεία του Θεόδωρου Πάγκαλου
«Ο στρατηγός και δικτάτωρ Θεόδωρος Πάγκαλος πέθανε το 1952, όταν ήμουν μόνο 14 ετών και του έγινε κηδεία εν ενεργεία πρωθυπουργού με στρατιωτικές τιμές. Πρωθυπουργός ήταν τότε ο Νικόλαος Πλαστήρας, συνεργάτης του και φανατικός εχθρός του κατά καιρούς. Μεγάλοι άνδρες, άλλες εποχές», καταλήγει στο άρθρο του στην «Καθημερινή».
