Θεωρητικά το τοπίο θα έπρεπε να είχε αρχίσει να ξεδιαλύνει μετά και την επίσημη προκήρυξη των εθνικών εκλογών για τις 21 Μαΐου. Ωστόσο, αν και απομένουν μόλις 29 ημέρες μέχρι το στήσιμο της κάλπης, είναι άγνωστο εάν το βράδυ της Κυριακής των εκλογών η χώρα θα αποκτήσει νέα κυβέρνηση ή μέσω μιας υπηρεσιακής θα οδηγηθούμε σε νέα αναμέτρηση στις 2 Ιουλίου. Το σύστημα της απλής αναλογικής βλέπετε κρύβει πολλές παγίδες για τα κόμματα εξουσίας. Μπορεί για παράδειγμα να έρθει πρώτη η Νέα Δημοκρατία αλλά να σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ή τανάπαλιν. Αρκεί να βγαίνουν τα «κουκιά», ήτοι οι απαιτούμενες έδρες.
Οπότε στόχος είναι η συγκέντρωση όσο γίνεται περισσότερων εδρών. Θα είναι μάλιστα από τις λίγες φορές που αυτός ο στόχος θα συνάδει τόσο άμεσα με το ποσοστό που θα λάβει κάθε κόμμα. Κι αυτό το λέμε γιατί κατά το παρελθόν υπήρχαν εκλογικοί νόμοι που ακόμη κι εάν ένα κόμμα ερχόταν δεύτερο, με μικρότερο ποσοστό από το πρώτο, έπαιρνε περισσότερες έδρες στη Βουλή – ναι, έχει συμβεί και αυτό. Οπότε Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και τα υπόλοιπα κόμματα έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου για την αλίευση ψήφων. Τα προγνωστικά αναφέρουν ότι η επόμενη Βουλή θα είναι και πάλι εξακομματική με τους ίδιους πολιτικούς σχηματισμούς, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι ο Άρειος Πάγος κατ’ εφαρμογή των κείμενων διατάξεων, θα αποκλείσει το κόμμα Κασιδιάρη.
Τι περιμένουμε να δούμε από ‘δω και πέρα; Καταρχάς τον απερχόμενο πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να προβαίνει όλο και συχνότερα σε σύγκριση της δικής του θητείας με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας το δίλημμα εάν «θα πάμε μπροστά ή θα κυλίσουμε προς τα πίσω». Τον Αλέξη Τσίπρα να προτάσσει επίμονα το δικό του δίλημμα «αλλαγή η Μητσοτάκης;» και τον Νίκο Ανδρουλάκη να επιμένει πως «εμείς λέμε όχι και στο σύστημα Μητσοτάκη και στο σύστημα Τσίπρα, που κανείς τους δεν ευνόησε τη χώρα».
Τα κομματικά επιτελεία πάντως θέτουν αυτή την περίοδο υπό συζήτηση κάθε πιθανό και απίθανο μετεκλογικό σενάριο αναλύοντας τα ποιοτικά στοιχεία των κυλιόμενων δημοσκοπήσεων και προσπαθώντας να μαντέψουν «πού θα καθίσει η μπίλια». Στην παρούσα φάση πάντως τόσο ο γαλάζιος στόχος περί αυτοδυναμίας ή τυχόν συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ όσο και αυτός περί σχηματισμού μιας προοδευτικής κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ φαντάζουν δύσκολοι. Κρίσιμος παράγοντας άλλωστε δεν είναι μόνο το πόσα κόμματα θα καταφέρουν να ξεπεράσουν το 3% πανελλαδικά ώστε να εισέλθουν στο Κοινοβούλιο αλλά και το ποσοστό που θα έχουν τα κόμματα που θα μείνουν εκτός… νυμφώνος.
Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής, τόσο μικρότερο ποσοστό θέλει ένα κόμμα για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Με απλά λόγια, εάν τα κόμματα εκτός Βουλής συγκεντρώσουν ποσοστό περίπου 8% (όπως είχε συμβεί και το 2019) τότε το πρώτο κόμμα για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση χρειάζεται ένα ποσοστό της τάξης του 46,2%. Εάν τα κόμματα που μείνουν εκτός Κοινοβουλίου συγκεντρώσουν 4% τότε το πρώτο κόμμα χρειάζεται ένα ποσοστό της τάξης του 48,2% για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και εάν τα κόμματα που μείνουν εκτός Βουλής λάβουν όλα μαζί 10%, τότε το πρώτο κόμμα θα θέλει 45,2% για να σχηματίσει κυβέρνηση.
Μύλος…
- Ο Γεώργιος Σαρρής είναι δημοσιογράφος του Newsbeast
