Το μεγαλύτερο πολιτικό σχολείο για τον βουλευτή Αχαΐας της Νέας Δημοκρατίας Άγγελο Τσιγκρή ήταν το πανεπιστήμιο, όπως ο ίδιος υποστηρίζει. Άλλωστε σχεδόν τα μισά χρόνια της ζωής του στα έδρανα τα έχει περάσει, είτε ως φοιτητής είτε ως διδάσκων αργότερα. Ειδικεύεται στην εγκληματολογία και την αντεγκληματική πολιτική και ακριβώς λόγω των γνώσεων που έχει στο αντικείμενο, έχει διατελέσει γενικός γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Πρόληψης της Παραβατικότητας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και μέλος των αρμόδιων νομοπαρασκευαστικών Επιτροπών της Βουλής.
Στις εκλογές της 21ης Μαΐου θα διεκδικήσει για μια ακόμη φορά την ψήφο των πολιτών και για το λόγο αυτό θελήσαμε να έχουμε μια συνέντευξή μαζί του, όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων στα παιδικά του χρόνια, στην περίοδο που ήταν φοιτητής, στους αγρότες γονείς του που «δεν είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν γραμματικές γνώσεις», στη σχέση εμπιστοσύνης που έχει δομήσει με τους κατοίκους της Αχαΐας και στις προσωπικότητες που έχει ξεχωρίσει από τον χώρο της πολιτικής.
Εκλέγεστε στην Αχαΐα και έχετε διαγράψει µία αξιομνημόνευτη πολιτική, δικηγορική και ακαδημαϊκή πορεία. Μεταξύ άλλων διδάσκετε Εγκληματολογία και Αντεγκληματική Πολιτική και με αυτή την ιδιότητα θα ήθελα να σας ρωτήσω για μια υπόθεση που έχει συγκλονίσει όχι μόνο την περιφέρειά σας αλλά το πανελλήνιο. Αναφέρομαι στην υπόθεση Παπασπιρίγκου. Διακρίνεται εσείς στοιχεία εγκλήματος στην υπόθεση αυτή;
Γνωρίζω πολύ καλά ότι η κοινή γνώμη ενδιαφέρεται να µάθει περισσότερα για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Θα µου επιτρέψετε όμως να µην απαντήσω στην ερώτησή σας, για δύο λόγους: Ο πρώτος αφορά στο γεγονός ότι για την υπόθεση αυτή µίλησαν πολλοί και είπαν πολλά… Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης, την οποία πρέπει να αφήσουµε απερίσπαστη να κάνει τη δουλειά της.
Διδάσκετε Εγκληµατολογία, Σωφρονιστική, Αντεγκληµατική Πολιτική και Ανακριτική στις Αστυνοµικές Ακαδηµίες της Ελλάδας και της Κύπρου. Τι συµβουλεύετε τους φοιτητές σας;
Τους συµβουλεύω να αντιµετωπίζουν τις δυσκολίες µε θάρρος. Τους λέω ότι κάθε εµπόδιο ή στραβοπάτηµα, θα πρέπει να τους κάνει πιο δυνατούς και να µην τους απογοητεύει. Τους συµβουλεύω, επίσης, να µην εγκαταλείψουν ποτέ τα όνειρά τους. Να βάζουν µεγάλους στόχους και να κοιτούν ψηλά. Τέλος, αλλά πρώτα και κύρια, τους συµβουλεύω να προσπαθούν καθηµερινά να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Εύκολα µπορείς να γίνεις καλός επαγγελματίας. Το δύσκολο στη ζωή είναι να γίνεις καλός και χρήσιµος άνθρωπος.
Να µείνουµε λίγο στην Αχαΐα. Ποιο είναι το προσωπικό στοίχηµα που έχετε θέσει ως βουλευτής;
Προσπαθώ να είµαι χρήσιµος για τον τόπο µου και τους ανθρώπους του. Προσπαθώ να µεταφέρω καθαρά και ανόθευτα τις αγωνίες και τα αιτήµατα της κοινωνίας των πολιτών. στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Το προσωπικό µου στοίχηµα στην πολιτική είναι: Μια κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης, µε ίσες ευκαιρίες για όλους.
Να µιλήσουµε λίγο για την πορεία σας; Καταρχάς πού γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα σε ένα χωριό της ορεινής Αιγιάλειας, 10 χιλιόµετρα έξω από το Αίγιο.
Τι µνήµες έχετε από τα παιδικά σας χρόνια στο Αίγιο;
Στο Αίγιο βρέθηκα στα εννέα µου έτη, όταν η οικογένεια µου αποφάσισε να αφήσουµε το χωριό και να εγκατασταθούµε εκεί, προκειµένου να δοθεί η ευκαιρία σε εµένα και τον αδερφό µου, να παρακολουθήσουµε το σχολείο και να έχουµε µια καλύτερη τύχη. Το Αίγιο πριν από περίπου 45 χρόνια ήταν µια πόλη που δεν είχε ιδιαίτερες διεξόδους για τα παιδιά. Το κακό είναι ότι τα πράγµατα δεν έχουν αλλάξει πολύ, στον τοµέα αυτό (αλλά και σε πολλούς ακόµη), µέχρι σήµερα.
Η οικογένεια σας ήταν πολιτικοποιηµένη;
Οι γονείς µου είναι δύο καλοί άνθρωποι. Είναι αγρότες στο επάγγελµα και δεν είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν ιδιαίτερες γραµµατικές γνώσεις. Η µόνη σχέση τους µε την πολιτική είναι η άσκηση του εκλογικού τους δικαιώµατος στις εκλογές.
Από µικρός θέλατε να σπουδάσετε στη Νοµική ή προέκυψε στην πορεία;
Προέκυψε στην πορεία. Σπούδασα Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήµιο και έκανα µεταπτυχιακές σπουδές στην Εγκληµατολογία. Το 1996 ολοκλήρωσα τη διδακτορική µου διατριβή στην Εγκληµατολογία, και το 2000 τελείωσα τη µεταδιδακτορική µου έρευνα. Κατά τη διάρκεια των µεταπτυχιακών σπουδών, διαπίστωσα ότι η Νοµική επιστήµη είναι χρήσιµη για την ολοκληρωµένη εξέταση του εγκληµατικού φαινοµένου.
Το 1994 έδωσα κατατακτήριες εξετάσεις και πέρασα στη Νοµική Σχολή του Δηµοκριτείου Πανεπιστηµίου Θράκης και ολοκλήρωσα τις σπουδές το 1998. Έγινα δικηγόρος το 2000 και άσκησα µαχόµενη ποινική δικηγορία. Η θεωρητική και επαγγελµατική µου ενασχόληση µε τη νοµική επιστήµη, µε βοήθησε να έχω µια πιο ολοκληρωµένη άποψη για την ορθολογική αντιµετώπιση του εγκληµατικού φαινοµένου.
Τι αναµνήσεις έχετε από τα φοιτητικά σας χρόνια; Πως περνούσατε ως φοιτητής;
Η πρώτη ανάµνηση είναι ότι µέχρι την ηλικία των 33 ετών έτρωγα στα εστιατόρια των πανεπιστηµίων. Το σπιτικό φαγητό, για σχεδόν δεκαπέντε χρόνια, ήταν κάτι που το έβρισκα περιστασιακά κάποια Σαββατοκύριακα που επέστρεφα στο Αίγιο.
Καθόλη τη διάρκεια των σπουδών µου, ήµουν πολιτικά ενεργός. Υπήρξα υπεύθυνος της φοιτητικής νεολαίας της Νέας Δηµοκρατίας (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) στο Πάντειο Πανεπιστήµιο, σε δύσκολες εποχές για τη Νέα Δηµοκρατία στα Πανεπιστήµια.
Εκεί, ζυµώθηκα µε τον καλώς εννοούµενο συνδικαλισµό, πήρα το βάπτισµα του πυρός στο να µιλάω δηµόσια σε ακροατήριο, να επιχειρηµατολογώ για τις θέσεις µου, να παλεύω για τα δίκαια αιτήµατα των φοιτητών, να εκπροσωπώ µε νηφαλιότητα και ψυχραιµία τις απόψεις της µετριοπάθειας, της σύνεσης, του ορθού λόγου και να διεκδικώ µε αποφασιστικότητα.
Στη συνέχεια όµως αποφασίσατε να ακολουθήσετε και ακαδηµαϊκή πορεία…
Δεν έχει σηµασία ο προορισµός, αλλά η διαδροµή. Στη διαδροµή βρήκα τις απαντήσεις που χρειαζόµουν. Συνάντησα τους ανθρώπους που µου έδειξαν το δρόµο. Βρήκα τους «σηµατοδότες» που µε κατεύθυναν τη σωστή πορεία. Η απόφαση δεν ήταν προηλειµµένη, ούτε από εµένα ούτε από κάποιον άλλο. Εξάλλου, οι γονείς µου δεν µπορούσαν να µε βοηθήσουν σε αυτό, αφού ήταν κάτι που δεν γνώριζαν. Βεβαίως, είµαι τυχερός γιατί µου έδειξαν όλα τα άλλα: Να νοιάζοµαι για τους άλλους, να δέχοµαι τις δυσκολίες αδιαµαρτύρητα, να µην επιτίθεµαι αδίκως και σε κανέναν, να βοηθάω όσους και όσο µπορώ, να προσπαθώ να είµαι χρήσιµος και να µην κάνω ποτέ κακό. Ό,τι και αν έµαθα µόνος µου, µακριά από το σπίτι µου, είναι πολύ λίγο µπροστά σε αυτά που µου έδειξαν µε το παράδειγµα τους οι γονείς και οι παππούδες µου.
Και πως αποφασίσατε να εµπλακείτε µε την πολιτική;
Για να είµαι ειλικρινής, από µικρός ενδιαφέρουν για τα κοινά. Αυτό άρχισε ήδη από το γυµνάσιο, όταν ασχολήθηκα για πρώτη φορά µε τη µαθητική παράταξη της Νέας Δηµοκρατίας (Μαθητική Ανεξάρτητη Κίνηση – Μ.Α.Κ.Ι.). Από τότε και στο εξής, πάντα ήµουν συνδικαλιστικά ενεργός.
Το µεγαλύτερο, όµως, «πολιτικό σχολείο» ήταν το Πανεπιστήµιο και η ενεργός συµµετοχή µου στο φοιτητικό κίνηµα και τις διεκδικήσεις των φοιτητών. Για πρώτη φορά ζήτησα την ψήφο των συµπολιτών µου ως υποψήφιος βουλευτής στην Αχαΐα. Η σχέση εµπιστοσύνης µε την κοινωνία της Αχαΐας αναπτύχθηκε αργά, αλλά σταθερά και ήταν πάντα βασισµένη σε υγιείς βάσεις: στην εντιµότητα και στην ειλικρίνεια. Αυτή η διαχρονική και ειλικρινής µου σχέση µε τους πολίτες της Αχαΐας, πιστεύω ότι ήταν και ο κυριότερος λόγος που µε ανάδειξε πρώτο σε ψήφους βουλευτή του νοµού µου στις εκλογές του 2019.
Ζήτησα από τους συµπολίτες µου µια ευκαιρία για να αποδείξω αν είµαι ικανός να τους εκπροσωπώ και µου την έδωσαν απλόχερα. Αυτό που αισθάνοµαι να πω στους πολίτες της Αχαΐας, είναι ότι δεν έκαναν λάθος και ότι δεν θα τους απογοητεύσω ποτέ.
Με µια φράση τι σηµαίνει για εσάς ο όρος πολιτική;
Για µένα η πολιτική δεν είναι επάγγελµα, είναι προσφορά. Δεν είναι καρέκλες και διά βίου εγκατάσταση σε αυτές. Η πολιτική για µένα είναι αγωνία για τα προβλήµατα των συµπολιτών µου και καθηµερινός αγώνας για την επίλυσή τους.
Ποιες πολιτικές προσωπικότητες ξεχωρίζετε στην Ελλάδα και γιατί;
Ξεχωρίζω τους πολιτικούς που υπηρέτησαν τον τόπο και τους πολίτες
µε ανιδιοτέλεια και πατριωτικό αίσθηµα καθήκοντος. Αυτούς που δεν ασχολήθηκαν µε την πολιτική για να κάνουν καλό στον εαυτό τους, αλλά αυτούς που το έκαναν για να υπηρετήσουν τους άλλους. Τέτοιους πολιτικούς η Ελλάδα είχε αρκετούς. Ενδεικτικά, αναφέρω τον Κωνσταντίνο Καραµανλή και τους Αχαιούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Κωστή Στεφανόπουλο.
Έχω παρατηρήσει πως συνηθίζετε πολλές φορές να κρατάτε ένα βιβλίο στα χέρια σας. Έχετε µεγάλη αγάπη στο διάβασµα φαντάζοµαι…
Στο χωριό µου λέµε ότι πρώτα φεύγει η ψυχή και µετά το χούι. Για να σας απαντήσω, η γνώση είναι ότι πιο ενδιαφέρον υπάρχει στον κόσµο. Αυτό το διαπίστωσα κατά τη διάρκεια της πορείας µου µέχρι σήµερα. Επέλεγα, όµως, πάντα να διαβάζω τα καλά και χρήσιµα και όχι τα ευχάριστα και τα ξεκούραστα. Υπάρχουν ανεκτίµητοι θησαυροί τυπωµένοι στο χαρτί, που µπορούν να ανοίξουν δρόµους στον άνθρωπο και να διαπλάσουν χαρακτήρες στη νέα γενιά. Στους µαθητές µου λέω ότι αν διαβάζουν µια σελίδα από ένα ποιοτικό βιβλίο την ηµέρα, στο τέλος της ζωής τους θα είναι πιο σοφοί από ανθρώπους µε πτυχία και µεταπτυχιακούς τίτλους. Το ίδιο εφάρµοσα και εγώ.
Από πού αντλείται δύναµη για να αντιµετωπίσετε τις δυσκολίες της ζωής;
Ήµουν τυχερός, γιατί… τίποτα δεν ήταν εύκολο για µένα. Όµως, συνάντησα τις δυσκολίες που µπόρεσα να αντιµετωπίσω και επωµίστηκα τα βάρη που κατάφερα να σηκώσω. Έπεσα πολλές φορές, αλλά πάντα σηκωνόµουν πιο δυνατός. Δεν παραιτήθηκα ποτέ, ούτε απογοητεύτηκα. Οι δυσκολίες µε έκαναν αυτό που είµαι σήµερα. Γνώριζα γιατί ξυπνάω κάθε πρωί και γιατί προσεύχοµαι κάθε βράδυ. Όλα αυτά τα έµαθα από το σπίτι µου, γιατί γεννήθηκα σε µια καλή οικογένεια. Παίρνω δύναµη από το Θεό και από την αγάπη των συµπολιτών µου. Προέρχοµαι από την κοινωνία, ανήκω στην κοινωνία, λογοδοτώ καθηµερινά µόνο σ’ αυτή.
