Δόγμα, σύμφωνα με τον κοινό ορισμό, είναι ένα σύνολο γενικών αρχών οι οποίες καθοδηγούν τη λήψη αποφάσεων. Στο πλαίσιο αυτό, η συνεκτικότητα και η λειτουργικότητα της κυβερνητικής στρατηγικής στον τομέα της εθνικής άμυνας μας επιτρέπουν να αναφερόμαστε στην ύπαρξη ενός «δόγματος Μητσοτάκη», το οποίο καθοδηγεί τη χάραξη και την άσκηση της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
Του Θανάση Π. Δαβάκη*
Κύριος πυλώνας του δόγματος Μητσοτάκη είναι η ποιοτική και τεχνολογική αναβάθμιση των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Αντιμέτωπη από την αρχή με την αυξημένη τουρκική επιθετικότητα και με τη δυσχερή κατάσταση που οι πενιχροί αναπτυξιακοί προϋπολογισμοί της προηγούμενης τετραετίας, ύψους μόνο 550 εκατ. ευρώ ετησίως, είχαν δημιουργήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις, η κυβέρνηση αποφάσισε όχι μόνο να καλύψει γρήγορα το κενό, αλλά και να διευρύνει το ποιοτικό μας πλεονέκτημα. Στο πλαίσιο αυτό κινήθηκε δραστικά και με πρωτοφανείς ρυθμούς, εξαπλασιάζοντας τις εξοπλιστικές δαπάνες και δίνοντας έμφαση στην ταχεία αγορά κύριων οπλικών συστημάτων (όπως τα Rafale, οι Belh@rra, τα ελικόπτερα MH-60R κ.ά.), καθώς και στην αναβάθμιση των πυραύλων, βλημάτων και άλλων πυρομαχικών, όπως οι τορπίλες.
Έμφαση δίνεται και στις συμμαχίες της χώρας, προσδίδοντας στην Ελλάδα έναν πιο ενεργό διεθνή ρόλο σε σχέση με το παρελθόν. Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση προώθησε τη σύναψη μίας σειράς συμφωνιών, όπως η τροποποίηση της διμερούς αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και η στρατηγική σύμπραξη με τη Γαλλία, ενώ δεν δίστασε να αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες όπως η αποστολή μίας μοίρας αντιαεροπορικών συστημάτων Patriot στη Σαουδική Αραβία και η περαιτέρω εμβάθυνση της πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Αντιμέτωπη με αυτό το πολυδιάστατο πλέγμα πρωτοβουλιών, το οποίο βρίσκεται σε αντίθεση με τη σχετική στασιμότητα των ετών 2015 – 2019, η αντιπολίτευση επέλεξε την οδό της δομικής αντιπαράθεσης και της απόρριψης του δόγματος Μητσοτάκη, κατηγορώντας την κυβέρνηση για κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία, έλλειμμα διπλωματίας, έλλειψη μακροχρόνιου σχεδιασμού και νοοτροπία προκεχωρημένου φυλακίου των μεγάλων δυνάμεων.
Η αντιπολιτευτική αυτή ρητορική πηγάζει από μία λανθασμένη ανάγνωση της διεθνούς κατάστασης που αντιμετωπίζει η χώρα. Η κυβέρνηση δεν ενισχύει τις Ένοπλες Δυνάμεις και δεν χαρακτηρίζει την Ελλάδα ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης από λάθος νοοτροπία ή ιδεολογική εμμονή. Η έξαρση του τουρκικού επεκτατισμού, οι απανωτές διεθνείς κρίσεις, οι μεταναστευτικές ροές, οι ενεργειακές εξελίξεις, έχουν αυξήσει την ένταση των απειλών και έχουν όντως μετατρέψει τη χώρα μας σε ένα από τα εξωτερικά σύνορα του ευρωατλαντικού χώρου σταθερότητας και ασφάλειας.
Το δόγμα Μητσοτάκη δεν είναι λοιπόν, μία θεωρητική ή ιδεοληπτική άσκηση επί χάρτου σε καιρούς νηνεμίας, αλλά ένα ρεαλιστικό σύνολο αρχών άσκησης αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής που διαμορφώθηκε για να ανταπεξέλθει η χώρα στο απαιτητικό στρατηγικό της περιβάλλον.
Για αυτό άλλωστε και εμείς οι βουλευτές της συμπολίτευσης το στηρίζουμε με την ψήφο μας και το υπερασπιζόμαστε καθημερινά ενώπιον των πολιτών που, εκτός από πολιτικοί μας εντολοδότες, είναι και στην τελική οι χρηματοδότες της υπόθεσης που λέγεται εθνική άμυνα.
*Ο Θανάσης Δαβάκης είναι βουλευτής Λακωνίας της Νέας Δημοκρατίας, Πρόεδρος της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής και π. υφυπουργός Εθνικής Άμυνας.
