Δεν περνάει ημέρα πλέον που ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να μην στοχοποιεί τον ίδιο τον Έλληνα πρωθυπουργό, με χαρακτηρισμούς και απειλές και με μια εμμονή που μοιάζει ανεξήγητη. Είναι όμως έτσι;

Στο Μέγαρο Μαξίμου παρακολουθούν στενά τις εξάρσεις και την επιθετικότητα του Τούρκου ηγέτη και έχουν πολλές εξηγήσεις για την συμπεριφορά του αυτή. Και όσο εκείνος κλιμακώνει την επιθετική ρητορική του η Αθήνα συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο και απαντά ακολουθώντας το δρόμο της διπλωματίας διεθνοποιώντας τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Άγκυρας.

Ποιες είναι όμως οι αληθινές προθέσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν; Γιατί μετά το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και την ομιλία του στο Κογκρέσο ενοχλήθηκε τόσο πολύ σε σημείο που να εκστομίζει ωμές απειλές κατά της χώρας μας;

Το προφανές, λένε ειδικοί αναλυτές είναι ότι ο Ερντογάν δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ακολουθεί μια πάγια τακτική στην οποία μας έχει συνηθίσε εδώ και δεκαετίες. Να μετατρέπει τις κρίσεις σε πολιτικές ευκαιρίες. Η μεγαλύτερη κρίση που βιώνει στα τόσα χρόνια που είναι στην εξουσία λέγεται οικονομία. Η χώρα του βιώνει βαθιά κρίση με εκατομμύρια Τούρκους να ζουν στη φτώχεια, με την δημοτικότητά του να είναι στα τάρταρα, ακόμα και στην δική του συντηρητική βάση, και με τις εκλογές να είναι τον Ιούνιο του 2023.

Έτσι, επιλέγει να παίξει τον ρόλο του ηγέτη με παγκόσμια εμβέλεια που μεσολαβεί σε πολέμους – βλέπε Ουκρανία – και που υπερασπίζεται τα δίκαια της χώρας του απέναντι στον κακό του γείτονα – βλέπε Ελλάδα.

Ειδικά για το τελευταίο, το νέο του αφήγημα είναι ότι η Ελλάδα παραβιάζει νόμους και συνθήκες και δεν αποστρατιωτικοποιεί τα νησιά της και ξαφνικά οι Έλληνες αποτελούν απειλή.

Αυτή όμως, είναι η μια ανάγνωση της στάσης του Ερντογάν. Στην Αθήνα βλέπουν και κάτι άλλο. Ένα ξεκάθαρο παζάρι από τον Σουλτάνο, ο οποίος πασχίζει εδώ και μήνες να κλείσει ένα ραντεβού με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και δεν το καταφέρνει με τίποτα.

Έχοντας λοιπόν μπροστά του την μεγάλη ευκαιρία, την Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη στο τέλος Ιουνίου, εξωθεί όσο μπορεί την κατάσταση στα άκρα. Σε αυτό το παζάρι έχει και έναν σύμμαχο ο οποίος δεν πρέπει να θεωρείται αμελητέος. Ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ δεν έχει κρύψει ποτέ την «συμπάθειά» του στην Άγκυρα και το πράττει σε κάθε ευκαιρία. Και αυτό θεωρεί η Άγκυρα ότι είναι το μεγάλο της πλεονέκτημα.

Ο Τζο Μπάιντεν θα είναι παρών στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ και μάλιστα ο ίδιος έχει προαναγγείλει ότι θα επιδιώξει να συναντηθεί στο περιθώριό της με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτό, είναι που θέλει να προλάβει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

«Πως θα φαινόταν στο εσωτερικό της Τουρκίας, στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, στον απλό λαό ο ηγέτης της χώρας τους να έβρισκε και πάλι κλειστή την πόρτα του Αμερικανού Προέδρου; Θα ήταν το λιγότερο ταπεινωτικό», σημειώνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι.

Οπότε, αυτό που κάνει η Τουρκία είναι να προσπαθεί με κάθε τρόπο να κλειστεί ένα ραντεβού. Είτε μέσω της άρνησής της να δεχτεί εύκολα στου κόλπους του ΝΑΤΟ την Φινλανδία και την Σουηδία, άρνηση που συμμερίζεται και ο γ.γ. της Συμμαχίας, είτε προκαλώντας αστάθεια και ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο, κάτι το οποίο δεν επιθυμεί η Ουάσινγκτον.

Η στάση της Αθήνας

Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, αποδεικνύεται έτσι εκ των πραγμάτων ένα γεγονός κομβικό για τις εξελίξεις τόσο στο Ουκρανικό όσο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στο Ουκρανικό γιατί αν η Τουρκία συνεχίσει να μην συμμετέχει στις κυρώσεις θα εκνευρίσει ακόμα περισσότερο τις ΗΠΑ που θεωρούν ότι η Άγκυρα δεν είναι πλέον αξιόπιστος εταίρος.

Όσον αφορά στα ελληνοτουρκικά, σύμφωνα με πληροφορίες του Newsbeast, ο κ. Μητσοτάκης αναμένεται να ταχθεί υπέρ της ηρεμίας στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ ειδικά αυτή την χρονική περίοδο με την Ρωσία να απειλεί τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή.

Θα καταδείξει για ακόμα μια φορά παρουσία του Τζο Μπάιντεν τον σταθεροποιητικό ρόλο της Ελλάδας και τον ρόλο ταραχοποιού στην περιοχή, που έχει κερδίσει επάξια η Τουρκία.

Μέχρι τότε βεβαίως μεσολαβεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το οποίο θα «δείξει» κυρίως από την πλευρά της Τουρκίας και του Προέδρου της ποιες είναι οι αληθινές του προθέσεις και αν η Μεσόγειος θα ζήσει ένα ήρεμο ή ένα εκρηκτικό καλοκαίρι.